بیخودی پرسه زدیم صبحمان شب بشود
بیخودی حرص زدیم سهم مان کم نشود
ماخدا را با خود سر دعوا بردیم و قسمها خوردیم
ما به هم بد کردیم ، ما به هم بدگفتیم
ما حقیقتها را زیر پا له کردیم و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم
روی هرحادثه ای حرفی از پول زدیم
از شما میپرسم ما که را گول زدیم ؟

خدایا، خطا از من است، میدانم! از من که سالهاست گفته ام “ایاک نعبد” اما به دیگران دلسپرده ام
از من که سالهاست گفته ام “ایاک نستعین” اما به دیگران تکیه کرده ام…
اما تو رهایم نکن…

خدای من خداییست که اگر سرش فریاد کشیدم، به جای اینکه با مشت به دهانم بزند، با انگشتان مهربانش نوازشم می کند و می گوید: میدانم جز من کسی نداری.

خدا تنها روزنه ی امیدی است که هیچگاه بسته نمی شود...

تنها کسی است که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد...

با پای شکسته هم می توان سراغش رفت...

تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر می خرد...

تنها کسی است که وقتی همه رفتند، می ماند...

وقتی همه پشت کردند، آغوش می گشاید...

وقتی همه تنهایت گذاشتند ، محرمت می شود...

و تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام می گیرد، نه با تنبیه کردن...

وقتی تنهاییم دنبال یک دوست میگردیم/وقتی پیداش کردیم دنبال عیب هاش میگردیم/وقتی از دستش دادیم دنبال خاطره هاش میگردیم ولی باز هم تنهاییم.......

زندگی دفتری از خاطره هاست...
یک نفر در دل شب، یک نفر در دل خاک،
یک نفر همدم خوشبختی هاست،
یک نفر همسفر سختی هاست،
چشم تا بازکنیم عمرمان می گذرد....
ما همه همسفرو رهگذریم...
آنچه باقیست فقط خوبیهاست.

در شهر بودم دیدم هرکس به دنبال چیزی می دود :
یکی به دنبال پول
یکی به دنبال چهره دلکش
یکی به دنبال لحظه ای توجه چشمان هرزگرد
یکی به دنبال نان
یکی هم به به دنبال اتوبوسی !
اما دریغ ؛ هیچکس دنبال خدا نبود و خدا به دنبال همه …

بچه ها شوخی شوخی به گنجشک ها سنگ میزنند....
اما_________
گنجشک ها جدی جدی میمیرند!
آدم ها شوخی شوخی زخم میزنند...
اما_________
قلب ها جدی جدی میشکنن!

آدم ها همه می پندارند که زنده اند؛

برای آنها تنها نشانه ی حیات؛

بخار گرم نفس هایشان است!

کسی از کسی نمی پرسد : آهای فلانی!

از خانه ی دلت چه خبر؟! گرم است؟ چراغش نوری دارد هنوز؟ ...