پروردگارا
یاری ام ده تا بدون اینکه از ایمان افراد بپرسم و بدون اینکه بدردم بخورند ، همدل و همدردشان باشم زیرا در سودای هر انسانی “روح تو” خانه گزیده است !

روی پـــــرده کعــبه این آیه حک شده اســت: نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُ و مـــن . . . هنــــوز و تا همیشــه به همین یک آیــه دلخــوشــــم: ” بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ی مهــــربانم ! “

ﺧﺪاﯾﺎ ، ﻫﺮﻛﺲ ﺑﯿﺎدم ﻫﺴﺖ ؛ ﺗﻮ ﺑﯿﺎدش ﺑﺎش ؛ اﮔﺮ ﻛﻨﺎرم ﻧﯿﺴﺖ ؛ ﺗﻮ ﻛﻨﺎرش ، ﺑﺎش ؛ اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ؛ ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻫﺶ ﺑﺎش ؛ و اﮔﺮﻏﻢ دارد ؛ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮارش ﺑﺎش ؛؛

خدایا ! اگر روزی فراموش کردم خدای بزرگی دارم . . . تو فراموش نکن بنده ی کوچیکی داری . . . با نوازشی و یا تلنگری آرام وجودت را . . . همراهیت را . . . مهربانی و بزرگیت را . . . برایم یادآوری کن …

دوسش داری ؟
حس خوبیه همیشه کنارته ؟
با کدوم اسم قشنگ صداش میکنی ؟
تا حالا سرتو گزاشتی رو شونش و گریه کنی ؟
تا حالا ازین که همیشه کنارت بوده تشکر کردی ؟
چندبار ناراحتش کردی ؟
داد زدی بگی دوست درام ؟
تا حالا بدی تورو خواسته ؟
داری بهش فکر میکنی ؟؟؟ خدارو میگما !!!

دعا پشتِ دعا برای آمدنت ،

گناه پشتِ گناه برای نیامدنت ،

دل درگیر، میان این دو انتخاب؛

کدام آخر؟ آمدنت یا نیامدنت؟!