بیــــخیـآل خیـآلـت میـشـومـ …

و مـے سپـآرمت بہ دَسـت “او” !

امـآ چہ ڪنـمـ ڪہ “او” ،

فـقـط یـڪ ضَمـیر “سـوّم شـخص غـآیـب” نیسـت …
“او” ڪســے اسـت ڪہ …

تـمـآم هـسـتـے ایـטּ اوّل شـخـص مـُخـآطـب حـآضرَت رآ …
بہ آتـش ڪشـیـده اسـت … !

گنـجـشکی بــا عـجله و تــمام تــوان بــه آتـش نــزدیکــ مــیشد و بــرمـیگشت پــرسیـدند : چــه میــکنی ؟
پــاسخ داد : در ایـن نـزدیکی چشمــه آبی هســت و مــن مــرتــب نـوک خود را پـــر از آب مــیکنم و آن را روی آتـش میـــریزم
گفتنــد : حــجم آتـــش در مقــایســه بــا آبی کــ تــو می آوری بـسیار زیــاد است و ایـن آب فایـــده ای نــدارد
گفـــت : شــاید نتــوانم آتـش را خـــاموش کنم ، امــا آن هنگــــام کــه خداوند میپــرسد: زمـــانی کــــ دوســتت در آتـش میــسوخت تــو چــه کـــردی؟
پـــاسخ میــدهــم : هــر آنـچه کــه از مـــن بــر می آمد. . .

بیـخیـآل خیـآلـت میـشـومـ ...

و مـے سپـآرمت بہ دَسـت "او" !

امـآ چہ ڪنـمـ ڪہ "او" ،

فـقـط یـڪ ضَمـیر "سـوّم شـخص غـآیـب" نیسـت ..."

او" ڪســے اسـت ڪہ ...

تـمـآم هـسـتـے ایـטּ اوّل شـخـص مـُخـآطـب حـآضرَت رآ ...

بہ آتـش ڪشـیـده اسـت ...

اراجیـفــ که می شنوم،
یکــ نـخ سیگـــار آتـش می زنـم !
آرام مـی شــوم !
دروغ که بـشنوم،
مـثــل سیگـــار آتـش می گیرم !
نـابـــــــود می شـــوم !

آنهـــايـي كــه مــا را از دوستـي بـا جنـس مخــالـف، بـا آتـش جهنــمـ مــي هـــراسـاننـد،

نمـــــــازشــــان را ...

بـه اميـد همـخــــوابــــي بـا حـــوريـــان بـهشـت میخـــواننـد

مـטּ مانـבهـ امـ و شـآنـزבه جــلـב

" لغــت نـآمـهـ "

ڪــهـ ـهیچــڪـבامــ از ڪـلــمـآتـش مُــتـرآבف

"בلـتـنگـی" نمـیشونـב !!

ڪــآش ב ـهــخُــבآ میـבآنــسـت בلتنـگـی

"معــنـآ " نــבآرב

" בرב " בآرב . .

لُـغـت نـآمـہ هـآے בنیـآ رآ بـآیـב آتـش زב ...





جـلوے وآژه ے نَبـودט نوشـتـہ انـב :





"عـבمـ حـضور شخصے یـآ چیـزے "





هـمـیــט !





چـقـבر نَبـوבט تـو رآ





سـآבه فَرض مـے ڪنـنـב ...