اعتياد در نوجوانان و جوانان

اعتياد يک بيماري است که عوامل متعدد فردي ، محيطي ، اجتماعي در بروز و شکل گيري و تداوم آن به صورت تعامل بايکديگر دخيل هستند .
مواد مخدر موادي است که از طريق کشيدن ، تنفس ، تزريق و ….. وارد بدن شده و با ورود به گردش خون و در نهايت با تاثير بر روي مغز نحوه احساس ، تفکر ، دريافت و يا رفتار مصرف کننده را تغيير مي دهد .

انگيزه اصلی در مصرف مواد اعتیاد آور:

تکرار تاثيرات تجربه شده است مواد مخدر صنعتي با تاثيرات مخرب خود با سرعت جوامع انساني را آلوده کرده و مشکلات زيادي را براي خانواده ها به وجود آورده است . نقش خانواده ، مدرسه ، ماهواره در اعتياد نوجوانان تاثير بسزايي دارد .
دلايل متعددبراي مصرف مواد در نوجوانان وجود دارد :
1 . من که هميشه سيگار نمي کشم ، فقط آخر هفته ها اون هم عشقي …..”
اين جمله اي که از زبان بعضي نوجوانان مي شنويم . ممکن است هدف چنين نوجواناني صرفا تفريح باشد ، اما نوجوان بايد بداند که استفاده از اين مواد همواره علاوه بر تاثيرات منفي و گاهي لذت بخش داراي خطراتي جدي است . بعضي از نوجوانان با گذر از دوره کودکي و ورد به دوره نوجواني به فکر تجربه کردن مواد مخدر مي افتد و وقتي نوجوان مخفيانه به مصرف سيگار يا مواد مخدر روي مي آورند در جواب والدين خود مجبور به دروغ گفتن مي شود . بيرون رفتهاي شبانه مکرر با دوستي که تجربه ي مصرف مواد را دارد مي تواند باعث به دام افتادن در دام اعتياد يا حداقل مصرف موادشود
. نوجواناني که در مصرف مواد زياده روي مي کنند که باعث تغييراتي شديد و منفي در تصميم گيري ها و نگرشها مي شود و نسبت به زندگي و آينده ي خود و ديگران کاملا بي تفاوت و بي اعتنا مي شوند . از جمله رفتارهايي که نوجوان در خود احساس مي کنند : توجه شديد به خود ، بي صبري براي ارضاي بلافصله تمام خواسته ها ، تنفر از تصميم گيرندگان بزرگسال ، حس فرديت شديد تصميم مصرانه به زندگي در خارج از سيستم موجود ، اهميت بيش از حد به همسالان و دوستانش ، کم شدن ارتباطات با خانواده و منزوي شدن در اتاق دروغ گفتن براي کسب آزاديهاي بيشتر .
3 . نوجوانان به طور روز افزودن مستعد تصميم گيريهاي نامناسب در زندگي مي شوند ممکن است از وسايل خانه و افراد خانواده سرقت کنند، فروختن مواد به همسالان خود ، سرقت از فروشگاه هاي بزرگ ، به مرور از رفتن به مدرسه خودداري مي کند .

هرچه با تنهایی من آشنا تر می شوی
دیرتر سر میزنی و بی وفا تر می شوی

هرچه از این روزهای آشنایی بگذرد
من پریشان تر، تو هم بی اعتناتر می شوی

من که خرد و خاکشیرم! این تویی که هر بهار
سبزتر می بالی و بالا بلاتر می شوی

مثل بیدی زلف ها را ریختی بر شانه ها
گاه وقتی در قفس باشی رهاتر می شوی

عشق قلیانی ست با طعم خوش نعنا دوسیب
می کشی آزاد باشی، مبتلاتر می شوی

یا سراغ من می آیی چتر و بارانی بیار
یا به دیدار من ابری نیا... تر میشوی

حامد عسکری

هرگز زنت را تحقیر نکن.
چون بار بیماری اش را سالها باید به دوش بکشی.
هرگز به زنت بی اعتنایی نکن.
چون سالها باید بی توجهی اش را تحمل کنی.
هرگز به زنت پرخاش نکن.
چون سالها سکوت مرگبارش را باید طاقت بیاوری.
هرگز از محبت به روح او غافل نباش.
چون سالها باید در بستری سرد بخوابی.
هرگز او را مقابل دیگران کوچک مکن.
چون به بزرگی یاد کردن از تو را فراموش میکند.
هرگز نقص هایش را بازگو نکن.
چون از تو در نهان متنفر خواهد شد.
هرگز انتقاد و شکایت او را مسخره نکن.
چون از تو برای همیشه ناامید میشود.
هرگز به رویاهایش نخند.
اگر نمیتوانی براورده شان کنی.
چون یا افسرده می شود
و اگر شهامت داشته باشد خودکشی میکند.
هرگز زنت را اسیر خانه و فرزند نکن.
چون اینگونه او را بیصدا کشته ای و فقط قانون تو را مجرم نمیداند.
خود را با زنت برابر بدان.
در همه چیز. وگرنه فرقی با یک زندانبان نخواهی داشت.

زن، گُل است

در روایات داریم « المرأةُ ریحانةٌ »، زن گل است. حالا شما ببینید، اگر مردی با یک گُلی با خشونت و بی‌اعتنایی رفتار کند و پاسِ گُل بودن او را ندارد، چقدر ظالم و بد است. مثل تحمیل کردن، زیاده روی کردن، زیاده خواهی کردن مردها از زنها، توقّعات بی‌جا و زیادی.
« المرأةُ رَیحانةٌ و لَیسَتْ بقَهْرِمانَةٍ » قهرمان، یعنی همین کار پرداز امروز زندگی ... این زن، کار پرداز شما نیست که همه‌ی کارهای زندگیتان را روی دوش او بگذارید و بعد هم از او مؤاخذه کنید. نه! این یک گُلی است در دست شما ... حتی اگر دانشمند یا سیاستمدار باشد، در بحث معاشرت خانوادگی، او گُل است.[1]

دستهای کوچکش به زور به شیشه های ماشین شاسی بلند حاجی می رسد
التماس می کند: "آقا آقا! دعا می خری؟"
و حاجی بی اعتنا تسبیح دانه درشتش را می گرداند و برای فرج آقا "دعا" می کند ...

بی میلی تو نسبت به آنکه به تو مایل و راغب است ، از کم سعادتی تو است /
و میل و رغبت تو نسبت به آنکه به تو بی اعتنا است ، از ذلت و خواری نفس تو است / نهج البلاغه

ﻫﻤﻪ ﺧﺮﺍﺑﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﯿﻢ !
ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﻻﻑ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ و ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺧﻼﻗﯿﻢ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺍﺧﻼﻕ !
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍهی های ﻣﺎ ﺍﺭﺿﺎ ﺷﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ !
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻣﺒﺎﺩﺍ
ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﻗﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﯾﻢ !
ﻣﺎ ﻗﺎﺗﻼﻥ ﺭﻭﺡ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﯾﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﯾﻢ …

هر دم

به هر هوس

می آیی ُ

سنگ ِ بی اعتنایی می زنی

به پنجره ی احساس ِ دل؛

و می شکنی

بغض ِکال ِ تنهایی را

مقصر تو نیستی !

دیوار دل کوتاه است...

نمي دانم چرا اين گونه هست؟

وقتي نگاه عاشق کسي به توست مي بینی

اما،

دلت بسته به مهر ديگري است.

بي اعتنا مي گذري وعاشقانه به کسي مي نگري...

که دلش پيش تو نيست

ﻫﻤﻪ ﺧﺮﺍﺑﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﯿﻢ !
ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﻻﻑ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ و ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺧﻼﻗﯿﻢ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺍﺧﻼﻕ !
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍهی های ﻣﺎ ﺍﺭﺿﺎ ﺷﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ ! ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻣﺒﺎﺩﺍ
ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﻗﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﯾﻢ !
ﻣﺎ ﻗﺎﺗﻼﻥ ﺭﻭﺡ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﯾﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﯾﻢ …