نمی دونم چرا وقتی کم میارم برای نوشتن گرسنگی میاد تو ذهنم.

بس که این موضوع وسیعهو وحشتناک هر چقدر هم که نوشته شه ازش به جاییش بر نمی خوره.اونی که مطلب و عکسهای مربوط گرسنگی رو که می بینه شاید برای چند دقیقه فکرشو مشقول کنه فقط همین و همین شاید هم موقعه ای که از کنار یکی از این گدا نما ها می گزره ته جیبشو برای اونها بتکونه اما خیلی زود از تو ذهن بیرون میاد .باز هم یه چند تا عکس دیدم که تو همون چند دقیقه مشغول کردن مخم شروع به نوشتن کردم گفتم تا به قولی از تب و تاب نیفتاده برام بنویسم.همین الان برای شام خوردن صدام کردن عجب برنامه ای شده از گرسنگی می نویسم اما دلم برای درشت لقمه زدن داره کنسرت اجرا می کنه.اما خدا وکیلی به عکسها که نگاه می کنه می خواد بترکه مخصوصا عکس اولی که خیلی وقت پیش دیده بودمش قبل از اینکه وبلاگی داشته باشم و تا مدتها فکرمو شغول خودش کرده بود بس که عکسش دلگیره نمی دونم چی بگم...