ﺩﺭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﭼﯿﻦ ﻭﻗﺘﯽ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ، ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ
ﺁﻭﺍﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﺍﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﺭﺳﺎﻧﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﻧﻮﺭ
ﭼﺮﺍﻍ ﻗﻮﻩ، ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﯾﺪﻧﺪ . ﺯﻥ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺠﯿﺐ
ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﻧﺶ ﺯﯾﺮ ﻓﺸﺎﺭ
ﺁﻭﺍﺭ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﻧﺎﺟﯿﺎﻥ ﺗﻼﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ
ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﻇﺮﯾﻒ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ
ﺑﻌﺪ، ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﮔﺮﻭﻩ، ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ: ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ،
ﺯﻭﺩ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ! ﯾﮏ ﺑﭽﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ . ﺑﭽﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻭﺍﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺍﺯ
ﺯﯾﺮ ﺁﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪ.
ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺯ
ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺻﻔﺤﻪ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺁﻥ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ:
ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﯼ، ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺷﺖ.
_________________
ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﻧﻪ ﻇﻠﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻢ ﮐﻨﺪ ، ﻧﻪ ﻣﺮﮒ ، ﻧﻪ
ﺗﺮﺱ ،
ﺳﺮﻡ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ

خیلی سخته
خيلي سخته كه دلي روبا نگات دزديده باشي

وسط راه اما ازعشق،يه كمي ترسيده باشي

خيلي سخته كه بدونه واسه چيزي نگراني ازخودت مي پرسي يعني،ميشه اون بره زماني؟

خيلي سخته توي پاييزباغريبي آشنا شي اما

وقتي كه بهار شد يه جوري ازش جداشي

خيلي سخته يه غريبه به دلت يه وقت بشينه بعد به اون بگي كه چشمات نمي خواد اونو ببينه

خيلي سخته كه ببيني كسي عاشقيش دروغه

چقدر از گريه اون شب،چشم تو سرش شلوغه

خيلي سخته واسه اون بشكنه يه روز غرورت اون نخواد ولي بمونه هميشه سنگ صبورت

خيلي سخته بودن تو واسه اون بشه عادت
ديگه بوسيدن دستات واسه اون بشه عبادت

خيلي سخته كه دل تو نكنه قصد تلافي تا كه بين دوپرستو نباشه هيچ اختلافي

خيلي سخته اونكه ديروز واسش يه رويا بودياز يادش رفته كه واسش تو تموم دنيا بودي

خيلي سخته بري يكشب واسه چيدن ستاره ولي تا رسيدي اونجا ببيني روزشد دوباره

خيلي سخته كه من وتو هميشه باهم بمونيم

انقدعاشق كه ندونن ديوونه كدوممونيم

بهار....بود



و... بهانه اي برای چیده شدن :


سبزی عید از تو !!!


بوسيدن دستانت از من !


سالهاست ...


سفره ام را در تنهایی چیده ام


کنار ِ سبزه ها



و اشکی را ریخته ام ، که غرورم


از تو می پوشاند .


و هنوز در انتظارم ....


کسی مرا هم بیدار کند !

منُ تو آغوشت بگير آغوش تو مقدس
بوسيدنت براي من تولد يك نفس
چشمای مهربون تو منو به آتیش میکشه
نوازشه دستای تو عادت ترکم نمیشه
فقط تو آغوش خودم دغدغه ها تو جا بذار
به پای عشق من بمون هیچکسو جای من نیار
مهر لباتو رو تن و روی لب کسی نزن
فقط به من بوسه بزن به روح و جسم وتن من

منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن
منم که ديده نيالوده‌ام به بد ديدن

وفا کنيم و ملامت کشيم و خوش باشيم
که در طريقت ما کافريست رنجيدن

به پير ميکده گفتم که چيست راه نجات
بخواست جام مي و گفت عيب پوشيدن

مراد دل ز تماشاي باغ عالم چيست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چيدن

به مي پرستي از آن نقش خود زدم بر آب
که تا خراب کنم نقش خود پرستيدن

به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه
کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشيدن

عنان به ميکده خواهيم تافت زين مجلس
که وعظ بي عملان واجب است نشنيدن

ز خط يار بياموز مهر با رخ خوب
که گرد عارض خوبان خوش است گرديدن

مبوس جز لب ساقي و جام مي حافظ
که دست زهدفروشان خطاست بوسيدن

حافـــظ