شب سردی بود ….

پیرزن بیرون میوه فروشی زل زده بود به مردمی که میوه میخریدن …

شاگرد میوه فروش تند تند پاکت های میوه رو توی ماشین مشتری ها میذاشت

و انعام میگرفت …


پیرزن باخودش فکر میکرد چی میشد اونم میتونست میوه بخره ببره خونه …

رفت نزدیک تر … چشمش افتاد به جعبه چوبی بیرون مغازه که میوه های خراب و گندیده

داخلش بود … با خودش گفت چه خوبه سالم ترهاشو ببره خونه …

میتونست قسمت های خراب میوه ها رو جدا کنه وبقیه رو بده به بچه هاش …

هم اسراف نمیشد هم ….


بچه هاش شاد میشدن …


برق خوشحالی توی چشماش دوید ..

دیگه سردش نبود !پیرزن رفت جلو نشست پای جعبه میوه ….

تا دستش رو برد داخل جعبه شاگرد میوه فروش گفت :

دست نزن نِنه ! وَخه برو دُنبال کارت ! پیرزن زود بلند شد …

خجالت کشید ! چند تا از مشتریها نگاهش کردند ! صورتش رو قرص گرفت …

دوباره سردش شد ! راهش رو کشید رفت …


چند قدم دور شده بود که یه خانمی صداش زد : مادر جان …

مادر جان ! پیرزن ایستاد …

برگشت و به زن نگاه کرد ! زن مانتویی لبخندی زد و بهش گفت اینارو برای شما گرفتم !

سه تا پلاستیک دستش بود پر از میوه … موز و پرتغال و انار ….


پیرزن گفت : دستِت دَرد نِکُنه نِنه….. مُو مُستَحق نیستُم !


زن گفت : اما من مستحقم مادر من …

مستحق داشتن شعور انسان بودن و به هم نوع توجه کردن …اگه اینارو نگیری دلمو

شکستی ! جون بچه هات بگیر !


زن منتظر جواب پیرزن نموند … میوه هارو داد دست پیرزن و سریع دور شد …


پیرزن هنوز ایستاده بود و رفتن زن رو نگاه میکرد …

قطره اشکی که تو چشمش جمع شده بود غلتید روی صورتش …

دوباره گرمش شده بود … با صدای لرزانی گفت :

پیر شی ننه …. پیر شی ! خیر بیبینی مادر!

ته دیگِ " عشقِ اوَّل " را هَر چِقدر که بِسابی ،

چِه با اِسکاجِ دوست داشتَن های بَعدی ،

چِه با سیم ِ ظَرفشوییِ عاشِق شُدن های بَعدی ،

از دِلت پاک نِمی شَوَد …

حالا تو هِی بِساب ... !!

وَ اَز صِدای نا هَنجارَش ،

سَر دَرد بِگیر … !!!

سَرَم دَرد میکُند بَرآی دَردسَر

و تو میدآنی آنقّدر دوستَت دارَم

که حَتی اگر سَرم به سَنگ بخورَد..

یا سَنگ به سَرَم!!

از این دوستَت دارَم دَست بَر نَخواهم

دآشت...!

#دِلتَنگی مِثلِ #کُوفتگی تَصادُفه
اوَلِش بَدَنِت گرمه #حالیت نیست وَلی یه دَفعه #دَردِش شُروع میشه و تازه میفَهمی چی به #سَرِت اومَده !

مَنــــــــ

کَمیــــــ مُتفاوتَمـــــ

وَقتیـــــــ تمامِــــــ دَردهایـــــ دُنیـــــآ

رویـــــ شانهـــــــ دخترانهـــــ امــــــ کوهـــــ میــــــ شَــــــــود

منـــــــــ بهــــــــ پهنایــــِـــــ تمامـــــــ کوهــــــ پایهـــــ هآ

لَـــــبــــخَــــنــــــد مــــیــــزَنَـــــــم

زن گرفتم شدم ای دوست به دام زن اسیر
من گرفتم تو نگیر
چه اسیری که ز دنیا شده ام یکسره سیر
من گرفتم تو نگیر
بود یک وقت مرا با رفقا گردش و سیر
یاد آن روز بخیر
زن مرا کرده میان قفس خانه اسیر
من گرفتم تو نگیر
یاد آن روز که آزاد ز غمها بودم
تک و تنها بودم
زن و فرزند ببستند مرا با زنجیر
من گرفتم تو نگیر
بودم آن روز من از طایفه دُرد کشان
بودم از جمع خوشان
خوشی از دست برون رفت و شدم لات و فقیر
من گرفتم تو نگیر
ای مجرد که بود خوابگهت بستر گرم
بستر راحت و نرم
زن مگیر ؛ ار نه شود خوابگهت لای حصیر
من گرفتم تو نگیر
بنده زن دارم و محکوم به حبس ابدم
مستحق لگدم
چون در این مسئله بود از خود مخلص تقصیر
من گرفتم تو نگیر
من از آن روز که شوهر شده ام خر شده ام
خر همسر شده ام
می دهد یونجه به من جای پنیر
من گرفتم تو نگیر

#بـآرون که میزَنه، بآز جآی #خآلیِ تـو دَرد میکُنه ... : (

لُـطفـاً هِـے نَپـُـرس دِلتَـنگے چِـہ مَـعنے دآرَد ؟

دِلتَـنگے مَـعنے نَــدآرَد ...!!

دَرد دآرَد...!!

لُـطفـاً هِـے نَپـُـرس دِلتَـنگے چِـہ مَـعنے دآرَد ؟

دِلتَـنگے مَـعنے نَــدآرَد ...!!

دَرد دآرَد...!!

لُـطفـاً هِـے نَپـُـرس دِلتَـنگے چِـہ مَـعنے دآرَد ؟

دِلتَـنگے مَـعنے نَــدآرَد ...!!

دَرد دآرَد...!!

از سُکـــوتــم بِتــَـرس ...!




وقتــی کہ ساکـــتــ مے شوم ...




لابـد همــہ یے دَردُ دِل هایــم را بــرده ام پیش خـــُـدا ...




بیشتر کہ گوش دهــے ...




از همــہء سکوتـــم ...از همــہ ء بودنـم ...




یکــ "آه" می شنـــویے ...




و باید بِـتَرســے ...




از "آه" مظـلـــومـے کہ، فریــــاد رسـے جُــز خــــدا ندارد!

بـ ـہ بـَضـیـآ بـآس بــِگـے عـَیزم،


مـَرهـَم بودَכּـِت بـخورـہ تـو سـَرِت

شـُمـآ دَرد ِ بـے دَرمـوטּ כּــَبـآش واسـ ـہ مـآ

ڪــآفیـ ـ ـ ـ ـ ــہ