روستای رنسانسی ایران جلوه ‌ای از معماری سنگی اروپا/ روستای ورکانه همدان یکی از منحصر به فردترین روستاهای ایران است که تمام كوچه ها و خانه هاى آن از سنگ هاى لاشه اى ميباشند...

20دليل كه به دختر بودنتان افتخار كنيد

۱- هيچ وقت مجبور نيستي به تعداد موهاي سرت بري خواستگاري.

كافيه فقط يه “بله” كوچولو بگي اونم با هزار منت و ناز و كرشمه.

۲- به سادگي آب خوردن مي توني چند تا پسر رو تو كوچه به جون هم بندازي.

(روشش رو خود خانما بهتر مي دونن.پس نيازي به نوشتن نيست!!)

۳- هيچ موجود ديگه اي مثل تو تا اين حد ريزبين و بادقت نيست كه در يك نگاه،

مارك كفش زري خانم يا مدل موهاي كبري جونو بفهمه.

۴- خوب مي توني نقش بازي كني.

۵- آنقدر زود همه چي رو مي گيري كه شش سال زودتر از اقايون به تكليف

مي رسي.

۶- بزرگترين پوئن:خيالت از بابت سربازي راحته!صد سال سياهم كه دانشگاه قبول ن

شي ككتم نمي گزه.

۷- تو اماكن عمومي با خيال راحت مي توني جيغ و داد راه بندازي چون به هر حال

كي وجودشو داره كه رو يه دختر صداشو و احيانا خدايي نكرده دستشو بلند كنه؟!!

۸- در تاريخ جهان به زيركي معروفي.

۹- مي توني هزار بار هم فيلم رومئو و ژوليت رو ببيني و باز گريه كني.

۱۰- و مهم تر اينكه هيچ وقت از گريه كردنت خجالت نمي كشي.

۱۱- يه چيز باحال:هم دامن مي پوشي و هم شلوار!

۱۲- بهشتم كه زير پاي امثال ماست.

۱۳- فقط تويي كه مي دوني بوي خاك بارون زده تو شباي پاييزي چه جوريه.

۱۴- از قديم گفتن:پشت هر مرد موفقي زني باذكاوت بوده.

۱۵- هيچ كي نمي دونه دقيقا تو فكرت چي مي گذره؟فرويد، پدر روانشناسي جهان

گفته:بزرگترين سوالي كه هرگز پاسخ داده نشده و من هم هرگز پاسخ ان را نيافته

ام اين است كه يك زن چه مي خواهد؟

۱۶- چند تا از جنگ هاي بزرگ تاريخ جهان به خاطر عشق شديد مردها به جنس

تو بوده.

۱۷- نماد الهه عشق، زيبايي، جنگ و عقلانيت در يونان باستان به شكل زنه.

۱۸- يادت باشه كه خداوند، تمام جهان رو به خاطر بركت وجود يك زن افريد.

(خانم فاطمه زهرا)

۱۹- با اينكه از مردا ضعيف تري ولي لازم نيست صدتا كلاس كاراته و تكواندو و از اين

جور چيزا بري…به يه چنگ و گيس كشي بسنده مي كني.

۲۰- هزار جور مدل خنده ،داري كه هر كدوم رو يه موقع تحويل بقيه مي دي.

از هيچكس انتظاری‌ ندارم
فقط...

اگر شد!

در اين هجوم سرد تنهايی‌

در اين طوفان تاريكی‌

در اين شب

كه دارد ذره ذره در من رخنه ميكند

برای‌ اين سرگردان

كوچه های‌ شهر

برای‌ اين دل

آرامش آرزو كنيد...!

ديگر از هيچكس انتظاری‌ ندارم...

سكوت كردم

زير اين باران قشنگ ميايستم

سرم را بالا ميگيرم تا تمام صورتم خيس گريه ها شود

نميدانم از چه رو گريه ميكنم...

دوباره پا به كوچه ميگذارم

چه غربتي زير باران دارد

صدايي جز صداي باران نمي آيد

خيلي غم دارم...

كاش ميرفتم از ان خاك غريب بي رحم

كاش كلبه اي اندازه تنهايي خودم داشتم تا آرامش پيدا كنم.

كاش...

راستي محرم دل،
كوچه ي خاطره‌هاي تو و من، يادت هست؟!
كوچه‌اي مثل همان، كوچهْ مهتاب مشيري
كوچه ي مهر و صفا، كوچه ي پنجره‌ها
پاي آن تير چراغ، وه چه شبهايي بود
خنده‌ها مي‌كرديم، قصه‌ها مي‌گفتيم
از اميد، عشق، محبت كه در آن نزديكي،
در صميميت و پاكي فضا جاري بود
و سخن از دل ما، كه به دريا زده بود
حيف از آن همه اميد دراز
حيف از آن همه اميد دراز

نه تو فراموش مي شوي

و نه من

اين كوچه ها، شب‌ها ، نيمكت‌ها...

تمام پياده‌رو هاي اين شهر

تو را به يادم مي آورند

از تو چه پنهان

از همين ديشب كه برف آمده

دستهايت را در جيب‌هايم احساس مي كنم

راستي بانو

ديشب دست‌هايم را "ها" كردي؟

#متن #آهنگ #بارون_پاييزي از #سيروان #خسروي

نمی گم خطا نكردم من كه ادعا نكردم
همه گفتن بی وفایی من كه اعتنا نكردم
عازم سفر شدی تو من دلم می خواست بمونی
واسه موندن تو اما بخدا دعا نكردم
واسه تو كلی نوشتم كه یه جوری مبتلا شی
تقصیر منه كه آخر تو رو مبتلا نكردم
توی كوچه ی رفاقت یه سلام جواب ندادم
تو دلم تویی اون و با كسی آشنا نكردم
می دونم دوسم نداری حتی قد یه قناری
اما عاشقم هنوزم بودن اشتباه نكردم
ما جایی قرار نذاشتیم جز تو كوچه های رویا
این دفعه تو اومدی من به قرار وفا نكردم
زیر دین ناز چشمات یه عمریه دارم می سوزم
تا خاكستری نشه دل دینمو ادا نكردم
اومدن واسه نصیحت به بهانه ی یه صحبت
عمرشون كلی تلف شد چون تو رو رها نكردم
راه آسمون كه بسته س گرچه قلبامون شكسته س
تا بحال انقد خدا رو اینجوری صدا نكردم
تو من و گذشاتی رفتی خواستی من دیوونه تر شم
باورت نمی شه شاید آخه جون فدا نكردم
نامه های عاشقونه با نشونه بی نشونه
اما از كسای دیگه س پس اونا رو وا نكردم
یادته عكست و دادی بذارم تو قاب قلبم
بعد از اون روز دیگه هرگز به كسی نگا مكردم
تو از اون روزی كه رفتی نه تو رفتی كه ببینی
تا قیامت هم تو رو من از خودم جدا نكردم

يتيمان چشم در راهند

كسي در كوچه پيدا نيست

يتيمي دامن مادر گرفته زار مي نالد

چرا آخر نمي آيد ؟

كجا رفته ؟ بگو مادر

پدر ديگر نمي آيد ؟

يتيمي كنج نخلستان نشسته اشك مي ريزد

علي خوابيده در بستر و ديگر بر نمي خيزد