حتماً حتماً حتماً تا آخر بَخَنید…
یادم میاد یه شب خوابیده بودم…..خسته و داغون و لهیده بودم
همچین که گرمِ گرمِ خواب بود چشام…..یهو خیال کردم یکی کرد صِدام
صدا کی بود؟ چی بود؟ چی شد؟ کجا رفت…..تمام فکر و ذکر من، دنبال آن صدا رفت
نزدیک اومد جلوی چشمم ایستاد…..نگاه من به سر و وضعش افتاد
نه غول، نه اژدها، نه دیو زرد بود…..صاحب آن صدا، یه گیله مرد بود
لباس های محلی قشنگمون تنش بود…..عطر برنج و چایی رو شلوار و پیرهنش بود
آخ که چقدر صداش قشنگ و گرم بود…..دلم واسه زبان خوب مادری چه تنگ بود
بهش نگاه کردم و گفتم: سلام…..میشه به من بگید من الآن کجام؟
دستُ بلند کرد، یه قاپاس زد به من…..گفت: گیلکی، ره، گیلکی گب بزن!
تی اصلیت، تَره فراموش نِبه…..امی زبان مادری نیمیره، خاموش نِبه
تا دورَ بوستی تو از اَن حوالی…..میگی مَرا تی گب نمیشه حالی؟!
تی زاکَ یاد دیهی لَهجه ی فارسی…..هَسَ بوبوست، گیلکی بی کلاسی؟
نسل جدید در اَمی مورد چی گِه؟…..آیندگانِ هویت پس چی به؟
چرِه باید کاری کودن اشتباه؟…..تا ببه گیلکِ اسالت تباه؟
هَ خاک گیلان اَمی پئر و ماره…..گیلکی هم اَمی پیله برآره
برار مگر برآره از بین َبره؟…..به عاقبت فکر بوکودی، هی زره؟
یه روزی که گیلکی از بین بشه…..جواب آینده یَ پس کی دِهِه؟
زبان گیلکی می افتخاره…..از اَمی تاریخ ایتا یادگاره
تاریخی که ُپر از دلاوران بو…..میرزا کوچک، ایران قهرمان بو
شیون اَمی شاعرِ شاعران بو…..محمود نامجو، پیله پهلوان بو
شوت زئی، سیروس جه میان میدان…..هَلَ هَل ِ شادی شوئی تا آسمان
زیست شناسی پئرِه، َامی دوکتور بهزاد…..اَشان روح، همه دانه شادِ شاد
گیلان هَ امروزم ایسه پر غرور…..چره َهسَ باید بیشیم راهِ دور؟
سمیعی و رضا و اکبرزاده…..نمونه کم نیه، خیلی زیاده
صبح به، اگر نام َببَرم، تک تَکَ…..اوشان که سر بولند کونید گیلکَ
اوشان که گیلکانه افتخارید…..مایه عزتِ اَمی دیارید
تو هم بیا باهم همه دست به دست…..اَمی گیلانَ چاکونیم بی شکست
بیا اَمی زبانَ حُرمت َبنیم…..کوجی زاکانَ گیلکی یاد َبدیم
حفظ بوکونیم اصالت و فرهنگه…..اَ نسلِ رِه َننیم اَ لکه ننگه
فردا زاکان نیگید اَمی پئر و مار…..هیچی جه تاریخ َننَئید یادگار
با هم اراده بوکونیم چه راحت…..دینگ دینگ دینگ… صدای زنگ ساعت
پریدم از خواب، نه نه نه! ویریشتم…..می تختِ رو ایپچه ذره بینیشتم
اَنه گبان می دیل رو بینیشته…..حسابِ ساعت

مردم اغلب بی انصاف, بی منطق و خود محورند
ولی آنان را ببخش

اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند
ولی مهربان باش

اگر موفق باشی دوستان دروغین ودشمنان حقیقی خواهی یافت
ولی موفق باش

اگر شریف ودرستکار باشی فریبت می دهند
ولی شریف و درستکار باش

آنچه را در طول سالیان سال بنا نهاده ای
شاید یک شبه ویران کنند
ولی سازنده باش

اگر به شادمانی و آرامش دست یابی
حسادت می کنند
ولی شادمان باش

نیکی های درونت را فراموش می کنند
ولی نیکوکار باش

بهترین های خود را به دنیا ببخش
حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد

ودر نهایت می بینی هر آنچه هست
همواره میان “تو و خداوند” است
نه میان “تو و مردم”

شبهای مهتابی با این که تاریکند، روشن اند!! و شبهای ابری با این که دلگیرند، دست و دلبازند!! "چون در نهایت می بارند" و وقتی که میبارند "سخاوتمندانه" می بارند! برای همه "یکسان، "بدون چشم داشت" و "پاک"...

تنـــهایی ...

گاهی عمر تلف میشود ؛
به پای یک احساس ….
گاهی احساس تلف میشود ؛
به پای عمر !
و چه عذابی میکشد ،
کسی که هم عمرش تلف میشود ؛
هم احساسش

هی سیگارپشت سیگار
۲۲تاته سیگار..
من وتنهایی وتراس دلگیر
۲۲روزبیقراری
22روزدلتنگی
۲۲روزبیتابی
۲۲روزرفتن یار
۲۲روزآزگار..
متن ازنیما
ساعت:۲۴:۱۶دقیقه
درتراس خانه امان
تهران

نمی دانم دوستش دارم یا نه؟! با هم قدم میزنیم با هم میخوابیـم دلم که میگیرد، آغوشش را بـــاز می کنـــــد و بر گونه هایم بوسه میزند اما نمی دانم دوستش دارم یا نه؟! ” تنهاییـــــم را ” . .

میزی برای کار ،
کاری برای تخت ،
تختی برای خواب ،
خوابی برای جان ،
جانی برای مرگ ،
مرگی برای یاد ،
یادی برای سنگ ،
این بود زندگی ... حسین پناهی

میزی برای کار ،
کاری برای تخت ،
تختی برای خواب ،
خوابی برای جان ،
جانی برای مرگ ،
مرگی برای یاد ،
یادی برای سنگ ،
این بود زندگی ... حسین پناهی