بیزارم ازآن عشق که عادت شده باشد
یاآنکه گدایی محبت شده باشد
خودبینی وخودخواهی اگرمعنی عشق است
بگذارکه آیینه نفرت شده باشد

his,,

به درک!

مینوازدباران
سازتنهایی من راآرام
میزندنبض درخت
می تپدقلب زمین
دررگ سبزطبیعت
خون گرمی جاریست؛
ای حضورت
سبزترازاین نوبهار
"جای تودردل تنگم خالیست"
شعرازنیماراد

**بردی ازیادمرادرشبی بارانی**
من توراباریدم
درشبی بارانی
درنگاهت دیدم
یک شب طوفانی
ازلبانت چیدم
بوسه ای آتش گون
من تورابخشیدم
دانم این میدانی.
من دمی ترسیدم
ازنگاه سردت
حال توپرسیدم؛
گفتی:چه پرسانی
من بتوخندیدم
خنده ای مستانه
شبهه وتردیدم
یک سکوت آنی
گفتمت:چون بیدم
یک درخت مجنون
کردی بازتهدیدم
گفتی:عشق فانی!
گفتم :ای امیدم
مبرعشقم ازیاد
بردی ازیادمرا
درشبی بارانی..
شعراز:نیماراد

توراهرلحظه می زیستم..
توکه رفتی
بمردم من

دگردرزندگی نیستم!
نیما

دیدیم نمیشود درزمین عاشق شد

به آسمان پروازکردیم؛

وقتی برگشتیم


مارادرقفس انداختند

نتوانستیم

ثابت کنیم

ماپرنده نیستیم

""ماتنهاعاشق شده بودیم""

وقتی بهت خیانت میکنند

تنهارفیقت

تنهائیه

تنهایی..!

آ نقدرباتنهایی انس گرفتم
که دیگرزبانش را میفهمم!

تاکنون دوستی راپیدانکرده ام
که به اندازه تنهایی
شایسته رفاقت باشه..

باران که میبارد
تمام کوچه های شهرپرازفریادمن است که میگویم:
من تنهانیستم
تنهامنتظرم

ازبیستون
نیایدصدای تیشه
گویاکه فرهاد
به خواب شیرین رفته باشد..

بیستون کنده شدو
عشق بجایی نرسید..
دیگراز
تیشه ی فرهادبدم می آید!!!

توراچه به فرهاد؟!
یک فرهادبود ویک
بیستون عاشقی..
توهمین یک وجب دیواررابردار
من باورت میکنم

همیشه شیرین نباش!
فرهاد
گاهی
باید
طعم دیگری راتجربه کند..

لذتی که درفراق هست
دروصال نیست
چون درفراق
شوق وصال هست
ودروصال
بیم فراق..

هرگاه صدای جدیدی سلام میکند
تپش قلب میگیرم!
من دیگرکشش خداحافظی ندارم
که جواب سلامت رانمیدهم

یک ساعت که آفتاب بتابد
خاطره آنهمه شبهای بارانی
ازیادمیرود
اینست حکایت آدمها
فراموشی..