این حس تهوع مرا آزار مـﮯ دـهد..

و من ـهـﮯ بالآ مـﮯ آورمـــ تمام تــــــو را ،،

خواستنت را..

بویت را..

نفس ـهایت را..

عاشقانهـ ـهایت را..

نبودنتــــــ را..

حالا که رفتهــ ای،
ساعتهــــا به این می اندیشم
که چرا زنــــده ام هنـــوز؟
مگـه نگفتـــه بــودم بی تــــو میمیرم؟
خدا یادش رفته استــــــ مرا بکشــــد،
یا تــــــو قرار استــــــ برگردی؟!

نگاهت هر قدر هم که دور باشد ، آرامم میکند . . .
و آوایی آمدنت را در گوشم زمزمه . . .
چقدر رسیدنت را دوست دارم . . .
آغوشم در ازدحامِ سرمای تنهایی . . .
تنها برای ” تــــــو ” ، هنوز گرم است ♥

ﺑﺮﺍﯼ ﺗــــــﻮ

ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾــﺖ

ﺑﺮﺍﯼ ﻣـــﻦ

ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯾـــﻢ

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻨـــﻬﺎﯾﯽ

ﺍﯼ ﮐــــﺎﺵ ﺧﺪﺍ ﮐﺎﺭﯼ ﮐـــﻨﺪ ...

همــــــــه‌ ي آنهايــــي کــــــه مـــــــــرا مي‌شناسنـــــــد
مي‌داننــــــــد چه آدم حســـــــودي هستــــــــــم ؛
و همــــــه‌ ي آنهايــــي کــه تــــــو را مي‌شناسنــــــد ...
لعنتـــــــــ بــــــه همــــــه آنهايـــــي که تـــــــــو را مي‌شناسنـــد !

خــــــــــــدای من !

نه آن قدر پاکم که کمکــــم کنی و نه آن قدر بدم که رهـــایم کنی …

میــــــــان این دو گمم !

هم خــــود را و هم تــــــو را آزار میدهم …

هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنـــــــــی باشم که تو خواستی و

هــــــرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهـــــــایم کنی …

آنقدر بــی تو تنهــــــا هستم که بی تو یعنی “هیــــچ” یعنی “پـــــوچ” !

خـــــــــدایا هیــــــــچ وقت رهـــایم نکن... !

محبت به

دل وابـسـتـه است

عــــــــــشـق بـــــــا تــــــو

زنـــــــــــدگــــــــــــــــــــی گـــــــفــت

حــــــــاخـــــــــــــــــــــرچـــــــــــــــــــه بــــــــــــود

حـــــــــــــــــــــــاصـــــــــــــــــــل مـــــــــــــــــــــــــــــــن

عــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشــق پــــــــــــــــاســــــــــــــــــــــخ داد

تـاچه بـگـویـد

ایـــــــــن دل مــــــــــن

عــــــــــقــل نــــــــــــالـــــــــیـد

کـــــــــــــجـــــــــــــا شـــــــــــــــــــــــــــود

ایـــــــــــــــــــن مــــــــــــشـکـــــــــــل مـــــــــــــــــن

مــــــــــــــــــــــــــــرگ خـــــــــــــــــــــــــــنـــدیــــــــــــــــــــد

درایــــــــــــــــــــــــــــــــــــن خـــــــــــــــــــــــــــــــــانـــــــــــــــــــــه ی

ویــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرانـــــــــــــــــــــــــــه مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن

خــــــدایــــــــــا از تــــو مــــعـــجــزه مـــی خـــواهـــم



مــعــجــزه ایــی بـــزرگ در حــد خــدا بـــودنــت



تــــــو خــــود بـــهـــتـــر مـــیــــدانـــی



مــعــجــزه ایــی کـــه اشــک شـــوقـــم را جـــاری کــنــد ...



نـــا امــــیـــــد نـــیــــســــتــــــم



فـــــــقــــط کــــمــــی دلــــگـــــیــــــرم ...

یـــاد گرفتــــــــــــــمـ دستانمـ اینبار کهـ یـخ کــــــرد ...

دیگـر دستانتــــــ را نگیرمـ !

استین هایمـ از تــــــو با ارزش تـر و مــــــاندنی ترنـد !!!!!!

اســــــم مــــــــرا هـــم ثـــبـــت کـــنيـــد
در گينــــــــــــــــس..
مـــي تــــــوانـــم در آغـــــــــــوش "او"
جـــــــــان بــــــدهــــــم آســـــــــان...

از تــــــو عبــــور میــکنـم
فقـــط نگـــاه میــکنــــی
مــــن اشتبــاه میـکنـــم
تـو هــم گنـــاه میکنـــی
ازم عبـــور می کـــنـــی
ببیــن سقــوط می کنم
به مــن نگــاه کـن ، بزن
فقــط سکوت می کنــم

نتـــــــــرس . . . اگـــــــر همــــــــ بخـــــواهمــــــــ از ایـــن دیــــــــوانـه تـر نمیــشومـــــــــ ! گفـــــته بودمــــــــ بی تـــو سخــــت میگــــــذرد بـی انـصـافــــــــ ! حـــــرفمــــــ را پس میگــیرمـــــــــ بــی تــــــو انگـــــــار اصـلا نمـیگــــــذرد . . ..

بُگــــــــــــذار زمــانـــــه از حِـســـادتــــــــ بتـرکَــد
انــــــگشتــــــان ِ مَـــــن
چـــه بـــِه انگــشتـــان ِ تــــــو مےآینـــــد !

مخــــدر نگاهَتـــــ کـــــه
دَر چــــــای عشـــــق حَــــل شــــــد
معتـــــاد تــــــو شــــدَم ...
حـــــالاکـــه گـــــاه و بی گــــــاه
خشخـــــاش می چینَــــد دلَــــم
دیگَــــر تَــــزریــق خیــــالَتــــ هَــم تسکیــــن نمی دَهَــــد
درد نبــــودنَتــــــ را آخَـــــر مَــــرا می کشَــــد
این خمــــاری "تــو

میتــــرسم…
میترســم کســـی بــویِ تنـــت را بگیـــرد،
نغمـــــه دلـــت را بشنـــــود،
و تــــــو، خـــو بگیــــری بــه مانــدنــــش!
چــــه احســـاس ِ خــط خطـــی و مبــهمی ست،
ایــــن عاشقـــــانـــه های ِحســـــودیِ مـــن!

بـــــــدترین کـــــــاری که یه نفــــــر می تــــــونه با دلــــــت بکنــــــه

اینــــــــه کــــــــه باعــــــــث بشــــــه . . . دیگـــــــــه ذوق نکنــــــی

از بــــــودن هیچـــــــکس

در وجـــود هــــر زن ،

دخـتـربـچـه ای چــهارسـالـه بـبـیـن

کـه از تـو فـقـطــ مـــــهـربـانـی و تـوجـه مـی خـواهـد ،

در آغـوشـش بـگـیـر ، نـوازشـش کـن ...

خـیـالـش را راحـت کـن کـه هـسـتـی ،

... جـایـی نـمـی روی ،

طـوری رفـتـار کـن کـه اطـمـیـنـان حـاصـل کـنـد

زن هـای دیـگـر بـرایـت مـــــــهـم نـیـسـتـنـد !!

وقـتـی بـا نـگـرانـی مـسـیـر نـگـاهـت را دنـبـال مـی کـنـد

بـرگـرد و بـه لـبـخـنـدی مــهـمـانـش کـن و بـگـو ، بـه زبــ ـان بـیـاور :

" مـن فـقـطــ تــــــو را مـی بـیـنـم " !