هـــوای خانـه چـه دلگیــر مـی‌شــود گاهــی

از ایــن زمانــه دلــم سیــر می‌شـود گاهـی

عـقـــاب تیـــز پـــر دشــت هــــای استـغـنـــا

اسیـــر پنجـــه‌ی تقــدیـــر مــی‌شــود گـاهــی

صــدای زمــــزمــــه‌ی عــــاشقـــانـــه آزادی

فغــان و نالـــه ی شبگیـــر مـی‌شــود گاهی

نـگــــاهِ مــردم بیـگـــانـــه در دل غـــربــت

به چَشمِ خستـه ی مـن تیـر می‌شـود گاهـی

مبر ز مــوی سپیــدم گمان به عمــر دراز

جــوان ز حادثــه ای پیـــر مـی‌شـود گاهـی

بگـو اگــر چه به جایــی نمی‌رسـد فــریــاد

کــلام حــق دمِ شمشیـــر مـی‌شــود گـاهــی

بـگیـــر دســت مــــرا آشـنــــای درد بـگیـــر

مگو چنیـن و چنان ، دیـر می شـود گاهـی

به سوی خویش مرا می‌کشد چه خون و چه خاک

محبّـت اسـت کــه زنجیـر مـی‌شــود گاهــی

#خــواسـتـم #خــودمــو #گـــول_بــزنـم


#هـمـه_ی #خـــاطـراتـم #رو #انــداخـتـم #یـه #گــوشـه_ای #و #گــفـتـم


" #فــــــــرامـــوش " ...


#یـه #چــیـزی #تـه #قــلـبـم #خــنـدیـد #و #گــفـت


" #یــــــــادمــــه " !

جـایـی نـوشـتـه بـود: بـرای مـانـدن بـایـد رفـت ..، گـاهـی .. از قـلـب کـسـی ..، گـاهـی .. بـه قـلـب کـسـی ...؛ فـقـط مـن گـیـج شـده ام .., نـمـیـدانـم .., تـو مـیـروی .., یـا ... مـی آیـی ...

نمی نویسم …

کــه کـلـمـات را الــوده نـکـنـم بـه گـنـاه…

گـنـاهـی کـه از ان مــن اسـت…

نمی نویسم …

تـا سـکـوت را بـیـامـوزمـ….

نـمـی نـویـسـمــ….

تـا احـسـاسـاتم را مـحـبـوس کـنـمــ….

تـا نـخـوانـی…

نـدانـی….

کـه چـه مـی گـذرد ایـن روزهـا بـر مــن!!

مـی خـنـدم….

تـا یـادم بـمــانـد…

تـظـاهـر بـهـتـریـن کـار اسـت…!

تـا یـادم نـرود…

کـه دیـگـران مـرا خـنـدان مـی خـواهـنـد…

تـا یـادم بــمــانـد مـن دیـگـر آن لیلای سـابـق نـیـسـتـم…

شـکـسـتـه ام….

روزهـای زیـادی اسـت کـه شـکـسـتـه ام….

ان زمـان کـه لـب بـه شـکـوه بـاز کـردم و گـفـتـم خـسـتـه ام….

و ان هــا یـکــ بـــه یــکـــ رفـتـنـد…

خـسـتـگـی هـایـم را تـاب نـیـاوردنـد…

و اکــنـون ایــن مـنـم!

هـمـان لیلای دلـتـنـگـی کــه دلـش مـدام شــور مـی زنــد!

بـگــذار نـنـویـســـم…

مــن…

لــبــخـنـد مـی زنــم….

آدم هـا می آینـد….
زنـدگی می کننـد
می میـرنـد و می رونـد …
امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو
آن هـنگـام آغـاز می شـود
کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد!
مـی مـــانــد
و نبـودنـش در بـودن ِ تـو
چنـان تـه نـشیـن می شـود
کـه تـــو می میـری ،
در حالـی کـه زنــده ای …
.

همیـشه سکـوت خــوب نیــست
گـاهـی خُـرد میشوی زیـر بـار حـرفهـای نـگفتـه
غافـل از اینکـه بــه تـو تـهمـت بـی جنـبگـــی میــزننــد…