چون همیشه...عالی بود...

#تقدیر #الهی بود که نمیره .

ممنون اما آفرین به شاعرش

فوق العاده ترانه زیبائیه البته کمی تلخ موناجان:مال کیه؟

مرسی یلدا جون

هوای خانه چه دلگیرمیشودگاهی\ازاین زمانه دلم سیرمیشودگاهی\عقاب تیز
پردشتهای استغنا\اسیرپنجه تقدیر میشودگاهی\قمیشی

هر لحظه ای که در تسلیم بگذرد، لحظه ای است که بیهودگی و مرگ را تعلیم می دهد . زندگی طغیانی است بر تمام درهای بسته. زندگی تنهایی را نفی می کند و عشق، بارورترین تمام میوه های زندگی است. امروز برای من روز خوبی نیست اینجا را غباری گرفته است . یاد تو هر لحظه با من است . اما یـــاد انسان را بیمار می کند . به یاد بیاور که در این لحظه ها نیاز من به تو، نیاز من به تمامی ذرات زندگی است. دیگر چه می توانم گفت. من خسته هستم دیگر نگاه هیچ کس بخار پنجره ات را پاک نخواهد کرد . تحمل اندوه از گدایی همه شادی ها آسانتر است.
ما می توانستیم ایمان به تقدیر را مغلوب ایمان به خویشتن کنیم.
اینک اما دستی است که با تمام قدرت مرا به سوی ایمان به تقدیر می راند. دستمال های مرطوب، تسکین دهنده دردهای بزرگ نیستند. التماس، شـــــکوه زندگی را فرو می ریزد.
تمنا، بودن را بی رنگ می کند. و آنچه به جای می ماند ندامت است. اگر دیوار نباشد، پیچک به کجا خواهد پیچید. نه من ماندنی هستم، نه تو. آنچه ماندنی است ورای من و توست.
فرصتی برای فكر كردن است. من را تنها نگذار.
همین ...

ایـــــــول نگارم

تو رو می سپرم به دست صاحب پونه و خورشید. ولی افسوس و صد افسوس که تو رو به من نبخشید