ای شـاه! ای شـاه! ای شـاه بی خیال مست
با تـو ام آیـا با من مسکین حواست هست؟
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهیدست
تا کنون آیا کنار کودکانت نیمه شب آشفته خفتستی؟
نه… نه… تو بی غم و مستی
تا کنون حتی برای تکه نانی پیش فرزندان خود شرمنده بودستی؟
نه… نه… تو بی غم و مستی
کجـــا پـــــای تو تـا زانـــو به گـِـل بـــودست؟
کجا چشمانت از بار گناهانت خجل بودست؟
شبانگه ناله دهقان پیری را که میگرید شنیدستی؟
نه… نه… تو بی غم و مستی
ای شـاه! ای شـاه! ای شـاه بی خیال مست
با تـو ام آیـا با من مسکین حواست هست؟
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهیدست
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهیدست.
... ادامه
Mostafa
محمود داداشی نیاکی
در بیراهه ها، گم شده ام… اما تا طلوع فجر باران می بارد، بارانی از نور… در بیراهه ها، گم شده ام… نه صدایی که به من بگوید بایست!، نه ندایی که بگوید بیا… پس من با این کوله بار سنگین جرم و گناه، به کدام وادی رو کنم؟ که نه وادی ایمنی در پیش دارم و نه نوری که به من بگوید سوی من بیا… تنها صدای مهیب بادهای سرگردان چون من در این بیایان می پیچد و سکوت سخت شب را در هم می شکند… از پا افتاده منم که در گم شدگی خویش می لغزم و دست به دعا بر می دارم و تو را می خوانم به بانگ الهی العفو… الهی العفو… الهی العفو… باران می بارد و دست های تهی مرا پر می کند؛ این ماه است که در دستان من می درخشد… و کسی به من گفت: و تو چه می دانی که شب قدر چیست…؟
محمود داداشی نیاکی
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی
حتما تهرانِ 
