آره

الساندرو دل پیـرو کاپیتان سابق و مهاجم اسطوره ای یـوونتوس اکنون با تیم سیدنی در اردو پیش فصل در کشور ایتالیا حضور دارد. او که در ایتالیا همواره جز محبوب ترین چهره ها بوده در کنفرانسی خبری شرکت کرد تا با خبرنگاران و در اصل با هواداران پرشمار خود در سراسر جهان صخـبت کند.

" یوونتوس در وضعیت مهم و حساسی است. زیرا دفاع کردن از عنوان قهرمانی همیشه برای شما این مزیت را به همراه دارد که جلوتر از سایر تیم ها قرار دارید "

" شکست در بازیهای دوستانه نباید باعث نگرانی بازیکنان یووه شود. گاهی شما در مقابل تیم هایی قرار می گیرید که ممکن است در اردو پیش فصل آمادگی بیشتری را کسب کرده باشند "

" یا حتی حریفانی که رقابت های خود را در لیگ شروع کرده اند و آماده تر هستند نکته دقیقا همینجا است. یوونتوس قدرت و پتانسیل زیادی دارد و خریدهای جدید یووه این اجازه را می دهد که با کسب آمادگی کیفیت واقعی خود را نشان دهند "

" من 19 سال فشرده را در دنیای فوتبال بوده ام. گاهی اوقات با خود می گویم که دوباره به دنیای یوونتوس بازگردم. من آخرین روز را به یاد می آورم که در ورزشگاه جدید توانستیم اسکودتو را بدست آوریم و استقبال گرم و صمیـمی هواداران برای من که مثله یک جام دیگر بود "

" من هرگز تشکر و قدردانی از هوادارانی که در آن جشن زیبا بودند را فراموش نخواهم کرد. در این سن برنامه ریزی ها کوتاه مدت هستند. ممکن است که امسال آخرین سال فوتبالی من باشد و شاید هم نه .. بعد از کریسمس درباره آن تصمیم خواهم گرفت "

مائده تو چ حساس شدی؟؟ فک نکنم منظورش این بوده اگه باشه که خودم کلشو میکنم......

سلام رضا جان خسته نباشین

خیلی زوده

موافقم ی فکر اساسی کن

#عالی

چه جالب جدید بود مرسی

همسفر

در این راه طولانی كه ما بی‌خبریم

و چون باد می‌گذرد

بگذار خرده اختلاف‌هایمان با هم باقی بماند

خواهش می‌كنم! مخواه كه یكی شویم، مطلقا

مخواه كه هر چه تو دوست داری، من همان را، به همان شدت دوست داشته باشم

و هر چه من دوست دارم، به همان گونه مورد دوست داشتن تو نیز باشد

مخواه كه هر دو یك آواز را بپسندیم

یك ساز را، یك كتاب را، یك طعم را، یك رنگ را

و یك شیوه نگاه كردن را

مخواه كه انتخابمان یكی باشد، سلیقه‌مان یكی و رویاهامان یكی.

هم‌سفر بودن و هم‌هدف بودن، ابدا به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست.

و شبیه شدن دال بر كمال نیست، بلكه دلیل توقف است



عزیز من

دو نفر كه عاشق‌اند و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانده است، واجب نیست كه هر دو صدای كبك، درخت نارون، حجاب برفی قله علم كوه، رنگ سرخ و بشقاب سفالی را دوست داشته باشند.

اگر چنین حالتی پیش بیاید، باید گفت كه یا عاشق زائد است یا معشوق و یكی كافی است.

عشق، از خودخواهی‌ها و خودپرستی‌ها گذشتن است اما، این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست .

من از عشق زمینی حرف می‌زنم كه ارزش آن در «حضور» است نه در محو و نابود شدن یكی در دیگری.



عزیز من

اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یكی نیست، بگذار یكی نباشد .

بگذار در عین وحدت مستقل باشیم.

بخواه كه در عین یكی بودن، یكی نباشیم..

بخواه كه همدیگر را كامل كنیم نه ناپدید .

بگذار صبورانه و مهرمندانه درباب هر چیز كه مورد اختلاف ماست، بحث كنیم ،اما نخواهیم كه بحث، ما را به نقطه مطلقا واحدی برساند.

بحث، باید ما را به ادراك متقابل برساند نه فنای متقابل .

اینجا سخن از رابطه عارف با خدای عارف در میان نیست .

سخن از ذره ذره واقعیت‌ها و حقیقت‌های عینی و جاری زندگی است.

بیا بحث كنیم.

بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم.

بیا كلنجار برویم .

اما سرانجام نخواهیم كه غلبه كنیم.

بیا حتی اختلاف‌های اساسی و اصولی زندگی‌مان را، در بسیاری زمینه‌ها، تا آنجا كه حس می‌كنیم دوگانگی، شور و حال و زندگی می‌بخشد نه پژمردگی و افسردگی و مرگ، حفظ كنیم.

من و تو حق داریم در برابر هم قدعلم كنیم و حق داریم بسیاری از نظرات و عقاید هم را نپذیریم.

بی‌آن‌كه قصد تحقیر هم را داشته باشیم .

عزیز من! بیا متفاوت باشیم..

بزن و برقــصم داریــم؟؟

عجـب