در آغــــوش خـدا گــریــستم….
تـا نـوازشــم کـــند...
پرســــید: فـرزنـدم پـــس حوایت کـــــــــو؟؟؟
اشـکهایـــم را پـــــاک کـــــردم و
گــفــتـم: در آغـــوش ادم دیـــگریــســـت ” …

خـدای من!

نه آن قدر پاکم که کمـکم کنی

نه آن قدر بـدم که رهایـم کنی

میان ایـن دو گمم !

هم خود را و هـم تو را آزار مـیدهم

هر چه قدر تلاش می کنم نتوانستم آنـی باشـم که تو خواستی.

و هرگز دوست ندارم آنی باشم کــه تو رهایم کنی

یکی از دوستـان (دختـر) رو گشـت گرفتـه بود
بنـده خـدا مـادرش رفتـه بـود کلانتـری کـاراشو راه بنـدازه

گـفتـن شمـام مـانـتوتـون کـوتـاست بـاس بمونـیـد

هـمـیـن حـالا رو بـه آسـمـان کـن
و از آنـکـه تـو را آفـریـده
و تـو را نـیـرومـنـدتـریـن مـوجـود هـستـی قـرار داده
و تـو را عـاشقـانـه دوسـت دارد ،
از بـابـت هـر آنـچـه بـه تـو داده
تـشـکـر کـن ...
خـدایـا عـاشـقـتـم ..

یوســف مـیدانست تمام درها بسته هستند

اما به خاطر خدا و به امــید او حتی بــه سوی درهای بسته دوید

و تمام درهای بسته برایـــش باز شد …

“ اگر تمـام درهـای دنیا هــم به رویت بـسته شــدند ، به طرف درهای بستـه بــدو چـون خـدای تـو و یوسف یکیست ”

وصـیـت کـردم هـرکـی تـو مـراسـم خـتـمـم گـفـت : "خـدا بـیـامـرزدش ، راحـت شـد"بـا لـبـه ی سـیـنـی حـلـوا چـنـان بـکـوبـن تـو دهـنـش تـا اونـم راحـت شـه بـیـاد پـیـش مـن !!!
والا جـای مـن اظـهـار نـظـر میـکـنـه

خــانـــــوم شــماره بـدم؟؟؟

خــانـوم خــوشـگِله برسونمت؟؟؟

خـوشـگـلـه چـن لحظه از وقتتو به مــــا میدی؟؟؟

ایـنها جملاتی بود که دخترک در طول مســیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید

!بیچــاره اصــلا" اهل این حرفـــــها نبود...

این قضیه به شـــدت آزارش می داد

تا جایی که چند بار تصـــمیم گرفت

بی خیــال درس و مــدرک شود وبه محـــل زندگیش بازگردد.

به امامزاده ی نزدیک دانشگاه رفت

شـاید می خواست گـــلــه کند از وضعیت آن شهرِ لعنتی

دخترک وارد حیاط امامزاده شد...خسته...

انگار فقط آمده بود گریه کند...

دردش گفتنی نبود....!!! رفت و از روی آویز چادری برداشت و سر کرد...

وارد حرم شد و کنار ضریح نشست.زیر لب چیزی می گفت انگار!!!

خـدایـا کـمکـم کـن...

چـند ساعـت بعد،دختر که کنار ضریح خوابیده بود با صدای زنی بیدار شد...

خانوم!خانوم! پاشو سر راه نـشـسـتـی!!! مردم می خوان زیارت کنن!!

دخترک سراسیمه بلند شد و یادش افتاد که باید قبل از ساعت ۸ خود رابه خوابگاهبرساند...

به سرعت از آنجا خارج شد...وارد شــــهر شد...

امــــا...امــا انگار چیزی شده بود...

دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد..!

انگا