وقتـی بـا خـدا گل یا پوچ بازـی مےکنـی ...

نتــرســــ !.!

تـــو برنده اے ...

آخه خـــــدا همیشــه בوتا בستش برای تو پُرـه ...

نـگـه دگـر به سـوی مـن چـه مـیـکـنـی؟
چـو در بـر رقـیـب مـن نـشـسـتـه ای
بـه حـیـرتم که بعد از آن فریبها
تـو هـم پـی فـریـب مـن نـشـسـتـه ای
بـه چـشـم خـویـش دیـدم آن شـب ای خـدا
کـه جـام خـود بـه جـام دیـگـری زدی
چـو فـال حافـظ آن مـیـانـه بـاز شـد
تـو فـال فـــال ، بـه نـام دیـگـری زدی
و روی تـو ز آن کـه گـریـه مـیـکـنـد
در ایـن مـیـانـه قـلـب مـن بـه حـال او
کـمـال عـشـق بـاشد ایـن گـذشـتـهـا
دل تـو مـال مـن تـن تـو مـال او
بـه چـشـم خـویـش دیـدم آن شـب ای خـدا
کـه جـام خـود بـه جـام دیـگـری زدی
چـو فـال حافـظ آن مـیـانـه بـاز شـد
تـو فـال فـــال ، بـه نـام دیـگـری زدی

بـرو بـرو بـه سـوی او
بـرو بـرو مـرا چـه غـم
بـرو بـرو بـه سـوی او
بـرو بـرو مـرا چـه غـم

از وقتــی که نیسـتی،
خـدا می دانـد،
چقــدر آب به صـورتـم پـاشیـدم ..
لعنــتی ..
این کـابوس انقــدر واقعی ست
که از خواب بیدار نمیشوم...

هــه هــه !
ایـنـو نگـا کنین !

گوشی ضد آب !
بـرو عـمـو بـرو ، مـا گـوشـی سـاختـیم راحـت از جیـب در میـاد …
بـرو از خـدا بتـرس …

ثـر انگشـتــــ خـدا ..
اگر ذرّه بین نگــاهــتـــــ قوی باشد


در تمام صفـحه های ورق خورده ی زندگیــمان اثر انگشتــــ او دیده میــــ شود ...


چه بچه گانه است که فکر می کنیـــم


همه اش را به تنهایی (!) رنگـــــ کرده ایم .

دکــتــر مــحـمـود عــالــم : خــدا؟؟ آره خـدا خـیـلـی بـزرگــه خــودمــون سـاخــتـیـمـش کــه هــر وقــت تــوی دردســر افــتـادیــم یــکـی از راه بــرســه و بــگـه خــدا بــزرگــه,امــا اشــکـالــش ایـــنـه کــه زیـــادی بــــزرگـــه!

خیلی دور خیلی نزدیک 1383

گر چه گاهی در لجاجت انعطافی خفته است
هر کجا عشقی ست در آن اختلافی خفته است

جز خـدا از حـال آدم ها کسـی آگاه نیست
در نگاه هرزه ها گاهی عفافی خفته است

غالـبا برجـستگـی هــای تن ِ تنـدیس هـا
سالها در سینه های سنگ صافی خفته است

مـی وزند از آسمـانها ابـرهـای نیمه شب
مـاه من آرام در زیـر لحـافی خـفـته است

بـر لبم لبخـند اندوه است در هنگام خواب
مثل سربازی که با فکر معافی خفته است

وقت دلتـنگی تو را می خواهـم اما نیستی
مثل سیمرغی که پشت کوه قافی خفته است

گر چه دانم نامه های بی جوابم سالهاست
چون دعایی کهنه در لای شکافی خفته است -

در سـکوتم سـالـها در انتظارت بوده ام
مثل شمشیری که عمری در غلافی خفته است

خواب در چشمم نمی آید ؛ کدامین جنگجو -
در تمام عمر یک شب، قدر کافی خفته است ؟!؟

ظاهر شمشیرها شکل صلیبی منحنی ست
هر کجا جنگی ست در آن انحرافی خفته است

زخم کشـتی شیوه ی دزدان دریایی نبود
در سکوت لال دریا اعترافی خفته است

گوشه گیران حرف اول را در آخر می زنند
گاه اگر مقصود شاعر در قوافی خفته است

ترسم از روز مبادای سرودن از تو بود
در غزلهایم اگر بیتی اضافی خفته است

اصغرعظیمی مهر

وقـتـی بـچـه بـودم،دعـا مـی کـردم کـه خـدا بـه مـن یـه دوچـرخـه بـده،بعد فهمیدم که خدا بــه این شــکل کــار نمــی کــنه ,بــه ایــن خـاطـر یـه دوچـرخـه دزدیـدمُ از خدا طـلــب بــخــشــش کــردم!

ما گول خوردیم... وقتی گفتنــد: "سلام - سلامتـی میاورد"... از همـــــان روز که بـه عشـق گفتیـم: "سلام" تا بـه امـروز تب کـرده ایم!.... چـه ســـلامی - چه علیکی... خـدا خیرتان دهـد!... مـا جـوابی هم از عشـق نگرفتیــــم...!!!

خــدایــا مــارو بُـکـش ، بــچـه هـای مـــارو بُـکــش

اقــوام ِ مــارو بُـکـش ، پــدر و مــادر ِ مــارو بُـکـش

خـدایـا اصـلا هــر چـی مــار تــو دنـیــاســت بُـکــش !

خــدایــا مــارو بُـکـش ، بــچـه هـای مـــارو بُـکــش

اقــوام ِ مــارو بُـکـش ، پــدر و مــادر ِ مــارو بُـکـش

خـدایـا اصـلا هــر چـی مــار تــو دنـیــاســت بُـکــش !