دلم‌ می‌خواست‌ در عصر دیگری دوستت‌ می داشتم‌ ! در عصری مهربان‌تر و شاعرانه‌تر ! عصری که‌ عطرِ کتاب‌ ، عطرِ یاس‌ و عطرِ آزادی را بیشتر حس‌ می کرد ! دلم‌ می خواست‌ تو را در عصر شمع‌ دوست‌ می داشتم‌ ! در عصر هیزم‌ و بادبزن‌های اسپانیایی و نامه‌های نوشته‌ شده‌ با پـر و پیراهن‌های تافته‌ی رنگارنگ‌ ! نه‌ در عصر دیسکو ، ماشین‌های فراری و شلوارهای جین‌ ! دلم‌ می خواست‌ تو را در عصرِ دیگری می دیدم‌ ! عصری که‌ در آن‌ گنجشکان‌ ، پلیکان‌ها و پریان‌ دریایی حاکم‌ بودند ! عصری که‌ از آن‌ِ نقاشان‌ بود ، از آن‌ِ موسیقی دان‌ها ، عاشقان‌ ، شاعران‌ ، کودکان‌ و دیوانگان‌ ! دلم‌ می خواست‌ تو با من‌ بودی در عصری که‌ بر گل‌ُ شعرُ بوریا وُ زن‌ ستم‌ نبود ! ولی‌ افسوس‌ ! ما دیر رسیدیم‌ ما گل عشق‌ را جستجو می کنیم‌ ، در عصری که‌ با عشق بیگانه‌ است‌ ! (نزار قبانی)

، ﺗﺎپ ﻧﺎپ : ﻋﮑﺎس ﮐﺮﯾﺲ ﺟﻮردن ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮغ ﻫﺎی درﯾﺎﯾﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺧﻮردن ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎی ﺷﻨﺎور روی آب ﺟﺎﻧﺸﺎن را از دﺳﺖ دادﻩ اﻧﺪ. او ﻣﺪت ﺳﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در .2400 ﻣﺎﯾﻠﯽ از آﻻﺳﮑﺎ در ﺟﺰاﯾﺮ ﻣﯿﺪوی آﺗﻮل را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ دارد ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ او ﺳﺎﻻﻧﻪ 20 ﺗﻦ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﺑﻪ ﺳﻮاﺣﻞ اﯾﻦ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎ ﺧﻮردﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﻃﺒﻖ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺣﺪود ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺧﻮردن ﻗﻄﻌﺎت ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺟﺎﻧﺸﺎن را از دﺳﺖ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ. در ﻋﮑﺲ ﻫﺎی او ﺟﺴﺪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﯽ دﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ و آﺛﺎر ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎی ﺧﻮردﻩ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ آﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯿﮕﺮدد.در اداﻣﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ .ﺗﻮﺳﻂ اﯾﻦ ﻋﮑﺎس را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ

بی شوهری همه جا هست...
.
.
.
.
.
.
.
حتی تو دریاها.....
.
.
.
.
.
.
.
ببینین اینهمه عروس دریایی داریم
اما دریغ از یه دونه داماد دریایی...!!!!!!!!!!
.
.
.
.
ستاد دلداری به دخترخانمهای دم بخت!!!!!!

نگاه ساکت باران بر صورتم دزدانه می لغزد

ولی باران نمیداند که من دریایی از دردم

به ظاهر گرچه میخندم

ولی اندر سکوتی تلخ می گریم...

هر کس که بزرگ است آرام است...
.
بــزرگـــتـــریـــن اقیانوس جهان آرام است...
.
قطره باش اما دریایی بیاندیــش...
.
خداوند معجزه کرد و آدم را آفرید...
.
مانیز معجزه کنیم و آدم بمانیم

رویاهای خیس روزگارم را به آسمان نمی سپارم چون باران آن ها را می شوید و از صحنه زمینی دلم پاک می کند.

آنها را به پرواز پرستو ها نمی سپارم چون اوج می گیرد و از دیدگانم دور می شود شاید فراموشم شود.

آنها را به دریا نمی دهم زیرا خورشید سوزان آسمان آنها را بر ابرها می دهد و از آینه ی چشمانم می گذرد.

رویاهای آسمانی و دریایی و بلندم را به تو می سپارم چون تو می دانی و مرا می فهمی که قلب من جایگاه محبت های توست.

پس تو را به سخاوتت و محبتت سوگند می دهم تنهایم مگذار و مرا به خودم رها مکن یا اجود الاجودین...

ماهیان کوچک یک رود می خواندند

ما مسافر های دریاییم

سویت ای دریا

با قطار ابی این رود می اییم

ماهیان کوچک یک رود می خواندند ومی رفتند

گاه چنگ تیز قلابی

اسمان چشمشان را رنگ غم زد

گاه دندانهای سخت وسربی دامی

فکر های روشن ونیلوفر یشان را به هم می زد

باز اما شوق

بال وا می کرد وغم را زود پس می زد

باز هم امید

در نگاه شاد ماهیها

مثل یک نیلو فر ابی

نفس می زد

قبل از تولد و برای بدنیا اومدن ؛ خودمون رو در دریایی از آب قرار میدیم

بعد از تولد و برای زندگی، در اقیانوسی از هوا

و با مردن ، در میان خروارها خاک ...

امیدوارم این چرخه رو با آتش تکمیل نکنیم.

خدایا پناه بر تو از این دنیای پر از هوا

خدایا در این سفر پر بلا ، آب و باد و خاک را تحمل کرده ام ؛ از آتش به تو پناه می برم .

خدایا من یک مسافرم ...

ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار