قول داده اَم...
گاهـــﮯ
هَر اَز گاهـــﮯ
فانـــوس یادَت را
میاטּ ایـטּ کوچه ها بـﮯ چراغ و بـﮯ چلچلـﮧ، روشَـטּ کنَم
خیالـت راحـَــت! مَـטּ هَماטּ منـــَــم؛
هَنوز هَم دَر این شَبهاے بـﮯ خواب و بـﮯ خاطـــِره
میاטּ این کوچـﮧهاے تاریک پَرسـﮧ میزَنـَم
اَما بـﮧ هیچ سِتاره‌ے دیگـَرے سَلام نَخواهــَـم کَرد..

کعبه ي اهل ولاست صحن و سراي رضا
شهر خراسان بُوَد کرب و بلاي رضا

در صف محشر خدا مشتري اشک اوست
هر که در اينجا کند گريه براي رضا

کيست پناه همه جز پسر فاطمه؟
چيست رضاي خدا غير رضاي رضا؟

بر سر دستش برند هديه براي خدا
ريزد اگر دُرّ اشک، ديده به پاي رضا

زهر جفا ريخت ريخت، شعله به کانون دل
خونِ جگر بود بود، قوت و غذاي رضا

نغمه ي قدّوسيان بود به آمين بلند
حيف که خاموش شد صوت دعاي رضا

ياد کند گر دَمي ز آن جگرِ چاک چاک
خون جگر جوشد از خشت طلاي رضا

از در باب الجواد مي¬شنوم دم به دم
يا ابتاي پســــر، وا ولداي رضـــــــا

بوسه به قبرش زدم، تازه ز طوس آمدم
باز دلم در وطن کرده هواي رضا

گر برود در جنان ، يا برود در جحيم
بر لبِ ميثم بُوَد مدح و ثناي رضا

آنقـــَدر مــَرآ از رَفتنت نــَـترساטּ
قـــَرار نیست ـهَمیشه بمانیمـ
روزے ـهَمه رَفتنــے اند
ماندَטּ به پاے کــَسے مَعرفــَت مے ـخواـهَد نــَه "بهانه"
حالـا مے ـگویَمـ بُلنـــد مے ـگویَمـ
رَفتـے به دَرکـ
لیاقت ِ مانـدَטּ نــَداشتے...!!

مـی دآنـی , یـکــ وَقــت هــآیـی بـــآیــَد روی یـکــ
تــِکــه کــآغـذ بــنویـسی
" تــَعطــیل استــ"
و بچــسبــآنی پـُشـتــ شــیشه افـکآرتـ ــ
بــآید بــه خــودتــ اسـترآحـت بــدَهی
درآز بِــکشی
دستــ هـآیـتــ رآ زیــرِ سـَر بـُگذاری
بـه آسمـآن خــیره شـَوی
و بـی خیـآل سـوتــ بزنـی
و دَر دلــت بـخندی بـه تـَمام افــکآری کـه
پـُشت شـیشه ذهنــت صـَف کــشیده اند!!!

خــوشـبـَخـتـی هـآیــَم رآ بــآ عـَجـَلــه

دَر ســَرنــِوشــتــَم نــِوشــتــه بــودَنـد...

بــَد خــَط بـــود...!!!

روزگــآر نــَتــَوآنــِســت آنـهـآ رآ بــِخــوآنـَد...

رَفــتــــــی؟؟؟

به سلامتــــــــــــــــــ

""من توعشقم کم نــذاشتـــم که ذره ای احساس گناه کنم ""


وقتی بهت میگه دُروغ گو..

وقتی حُرمَت سرش نمیشه

وقتی باورت نداره...

وقتی میبینی دنبال یه بهــــــــونه بوده تابره...

جلوشونگیر

دِلِـش با تُونیست

بزار بره

شاید به اون چیزی که میخواست و تو نَـبودی برسه..

هـيـچ چــيـز لـِـذَت بـَخـش تـَر اَز اون لـَحـظـه اي نيـسـ ـت كـه ...
تـو دَر سـَرَت هـَـوآي اون بـآشه و ...
بـِـبـيـنـي يـه پـَيـآم بـَرآت ميـآدو بـِـهـِت ميـگـه:
عـِشـقِ مـَـن دَر چـه حـآلـه...

خــدایـــا : نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن آرامــشــِ پُــر از تَـشویــش را نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن دوستــیــ ـهـاﮮ پُــر از دُشـمنــﮯ را نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن عِــشٛــقٛــ ـهـاﮮ پُــر از نِفـــرتـــــ را نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن عِــشٛــقٛــ بـآزیــ ـهـاﮮ پُــر از شَـهـوَتـــــ را نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن صِــداقـتــ ـهـاﮮ پُــر از دُروغـــــــ را نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن لـبٛخـنــد ـهـاﮮ پُــر از گِــــریــهــ را نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن سُــکــوتــــ پُــر از فَــــریــــآد را خدایا مــﮯ شــنــوﮮ؟؟؟!!! نِ ـمـﮯ خـواهـمـ ایــن زِنــدِگــﮯ پُــر از پــآرآدُکــسٛ را
+ آنـشـرلیمـ نَشـُבیمـْ ڪﮧ یـڪے بہـمـوכּ بگـﮧ: آنـﮧ ، تڪرآر غَـریبـآنـﮧ ے روزهـآیَـﭞ چگـونـﮧ گـُذشـﭞ!!!

حَـــرفــــِ دلَـــ♥ـــم....بَـعـضـے وقـت هـا سُکـ♥ــوُت مـیِـکُـنـے ...
چـُوלּ آنـقَـدر رَنـجـیـده اے کِـہ نِـمـے خـوآهـے حـَرفـے بِـزَنـے
بـَـعـضـے وَقـت هـا سُکـــوُت مـیـکُـنـے ...
چُــــوלּ واقـِـعـَا حـَرفـے واســِـه گُـفـتَـלּ نَــدارے
گـآه سُـکــوُت یــہ اِعــتِراضِـــہ
گـــآهــے هـَــمــ بـِـہ اِنــتـِـظـــآر
اَمـا بـیـشـتَـر سُکـُوت واسـہ ایـنـہ کِـہ ...
هـیـچ کَلَمِــہ اے نِـمـے تـوُنـِـہ غَـمے رُو کِـہ تُـو دَر وُجـودت دآرے تــُـوصـیـف کـُـنـِــہ

وَقتے كـِــﮧ ميگے ديگـِــﮧ بَرا هَميشـِــﮧ فَراموشِش كَردے ؛


و هيچ احتياجے بِهِش نَدارے ،


و تَمــــآمِ فُحشهاے دُنيا رو نَصيبِش ميكنے !

دُرُست زَمانيـــﮧ كــِـﮧ :


بيشتَر از هَميشِــﮧ دِلِت بَراش تَنگ شُـــده ... !!!

چــِــقــَـدر بـــــآیــَـد بــُــگـــَـذَرَد ؟؟؟
تـــــآ مــَـنــــ
دَر مـــُـــرورِ خــــآطــِــرآتــَـــمـــ
وَقـــــتــیـــــ اَز کــِــنــارِ تــُــو رَد مــــیـــ شـــَــوَمــــ .
تــَــنــَـمــــ نــَـــلــَـــرزَد …
بــــُـــغـــضــَــمــــ نــَــگـــــیــرَد …

وَقتے کـِــﮧ میگے دیگـِــﮧ بَرا هَمیشـِــﮧ فَراموشِش کَردے ؛


و هیچ احتیاجے بِهِش نَدارے ،


و تَمــــآمِ فُحشهاے دُنیا رو نَصیبِش میکنے !


... دُرُست زَمانیـــﮧ کــِـﮧ :


بیشتَر از هَمیشِــﮧ دِلِت بَراش تَنگ شُـــده

ببین مَـטּ 2Afm نیـسـتَـمـ !

اگـﮧ اوטּ میـگـﮧ :

اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے

اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے نَـבاره عـیـبــے

مَـטּ میـگَـمـ :

اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے

اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے بهـ دَرَکـــــ هـــــــــرے

ﺑﻌﻀﮯ ﻫﺎ ﺭُﻭ ﺑﺎﯾَﺪ ﺍَﺯ ﺗﻮ ﺭُﻭﯾﺎﺕْ ﺑــِڪِﺸﮯ ﺑﯿﺮﻭﻥْ
ﻣُﺤڪَﻢْ ﺑَﻐَﻠِﺶْ ڪُﻨﮯ،
ﺑَﻌﺪ ﺁﺭﻭﻡ ﺩَﺭِ ﮔﻮﺷِﺶ ﺑــِﮕﮯ :
ﺁﺧِــﮧ ﺗُﻮ ﭼــِﺮﺍ ﻭﺍﻗِﻌﮯ ﻧﯿﺴﺘﮯ ﻻﻣَّﺼَﺒـْ ....

بــــــــــــــــــعضی ها را دَر جوب بایــَد شــُست
تــا لــَجن ها هَمه خوشحــال شــَوند کــه
کــَـثیف تـــَر اَز خوُدشــان هَم هــَست . . .

قول داده اَم…

گاهـــی...

هَر اَز گاهـــی...

فانـــوس یادَت را...

میان ایـن کوچه ها بـی چراغ و بـی چلچلـه، روشَـن کنَم...

خیالـت راحـَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛

هَنوز هَم دَر این شَبهای بـی خواب و بـی خاطـــِره

میان این کوچـه های تاریك پَرسـه میزَنـَم

اَما بـه هیچ سِتاره‌ی دیگـَری سَلام نَخواهــَـم کَرد…

خیالَت راحَت !

اَگــــَر میدآنی دَر دُنیـآ کــَسی هست که بـآ دیدَنــَش
رَنگ رُخســآرَت تغیـــیر میکنــَد،
و صــِدای قــَلبـَت اَبرویــَت را به تــآراج میبــَرد،..
مــهـم نیــست که او مـآل تــو بــآشــَد…
مــهــِم این استــ که فـــَقــَط بــــآشـَد،
زِندگیـــ کــُند ، لــِذَت ببرَد و نــَفــَس بـــکشــَد …

دِل گـيجـِــه گـِــرفتــه امــ ؛

دَر صِفــــر مُطلـــق ذوب ميشَــوَمــ

وَقتـــے

بـــِه ڪَفــش هـــايـتــ ڪِنـــار ڪَفـش هـــايـش فِڪــر مے ڪُنــم...

گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد . . .
دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری . . .
اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!
وَ حآل هــَم کِه . . .
گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد . . .
زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .
وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی . . .
گریـــه کن

حَسرتــــــــــــ
یعنی روبه رویَم نٍــــشٍسته ایـــ ـــ ـــ....
وَبآز خیسی چشمآنَم رآ...
آنــــ دَسـتمآل خشک بی احسآس پآکــ کـــند...
حســـرَت!
یعنی شآنه هآیَتــــ دوش بـــه دوشَم بآشَد...
امّـــآ نتوآنَم اَز دلتنگی بـــه آن پناه ببرمـ...
حسرتـــ...!
یعنی تـــو که دَر عیــن بودَنَـــتــــ دآشتنت رآ آرزو کـنم....