گاهیــــــ، دلت میگرد،خیلیـــ.... نـه حس تنهایی، نه حس غم، نـه حسِ دوری گاهیــــــ،. دیوانه میشوی از خوبی ِ یکـــــی، بد بودن دیگری... گاهیــــ.... میشکنی از اینکه سادگیـــــ را به حساب ِ حماقتـــــ میگذارند... رسـم دنیـا که میگویند هَمَشـــــــــــــــ همین بود ...!

این تاج ِ گرانمایه و این تخت نپایـــــــد

ای زاهدِ دیوانه بیندیش

که شاید

دیوانه ای از چنگِ تو تاجت برُباید

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید .

باد می آید
باران
برگ
بوی خاک
موسیقی زیر قدمها
در تنهایی خیابان
چشیدن دوباره
مخلوطی از شیرینی و تلخی
پاییز می آید
فصل من
دوباره همه روزها را
عاشق خواهم بود
سرمای تنهاییم را می سپارم
به خورشید کم سویش
گرمای بی قراریم را می سپارم
به باران بی انتهایش
آرام خواهم گرفت ؟
رنگهایش دلبری میکنند
و من بی مهابا دلم را میدهم
باز ببرند و هر چه می خواهند
رویش نقش زنند
حسی در سرد و گرم این هوا
مرا با خود می برد
و تو اگر میایی
در فصل زندگیم
شبیه پاییز باش
دوست داشتنی
دیوانه
و بی قرار.......


فصل پرستوی آزاد-لیلا هژیر

گفتم به مي عشقت کردي تو گرفتارم
گفتي تو شدي شيدا اما ز تو بيزارم
گفتم که سپردم دل بر زلف تو ميداني؟
گفتي که خمش بنشين هرگز نشوي يارم
گفتم ز دو عالم من داغ تو به دل دارم
گفتي برو از پيشم ديگر مکن آزارم
گفتم چه به سر داري بردار از آن پرده
گفتي نشوي محرم پنهان کنم اسرارم
گفتم به که گويم من غم هاي درونم را
گفتي که برو با تو هرگز نبود کارم
گفتم ز کوي تو اميد کرم دارم
گفتي که نبيني آن بر جان تو رحم آرم
گفتم که نگاهم کن شايد که شوم آرام
گفتي برو اي عاشق نفرت ز تو من دارم

پس شاخه‌های یاس و مریم فرق دارند
آری! اگر بسیار اگر کم فرق دارند
شادم تصور می‌کنی وقتی ندانی
لبخندهای شادی و غم فرق دارند
برعکس می‌گردم طواف خانه‌ات را
دیوانه‌ها آدم به آدم فرق دارند
من با یقین کافر، جهان با شک مسلمان
با این حساب اهل جهنم فرق دارند
بر من به چشم کشتة عشقت نظر کن
پروانه‌های مرده با هم فرق دارند

فاضل نظری

بی ساغر و پیمانه و دلدار نَشاید

پیمانه بباید زد و تردید نباید

بر دلبر ِدیوانه بگوییـــــــــــــــــد بیایَد

بر دلبرِ دیوانه بگوییـــد بیاید

دیوانه چو دیوانه ببیند

خوشَش آیــــــــــــــد.

درد تنهایی کشیدن ... مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی‌ روی کاغذِ سفید ... شاهکاری میسازد... به نامِ دیوانگی...! و من این شاهکارِ را ... به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام ... "تــــــــــــو" هر چه میخواهی‌ مرا بخوان ... دیوانه ... خود خواه ... بی‌ احساس ... نمیــــــــفروشــــــــــم...!!!

باز باران با ترانه،
میخورد بر بام خانه،
خانه ام کو؟
خانه ات کو؟
آن دل دیوانه ات کو؟
روزهای کودکی کو؟
فصل خوب سادگی کو؟
یادت آید روز باران،
گردش یک روز دیرین!
پس چی شد، دیگه کجا رفت؟
خاطرات خوب و شیرین!
در دل آن کوی بن بست،
در دل تو آرزو هست؟
کودک خوشحال دیروز،
غرق در غم های امروز،
یاد باران رفته از یاد،
آرزوها رفته بر باد،
باز باران، باز باران….
میخورد بر بام خانه،
بی ترانه، بی بهانه، شایدم، گم کرده خانه….

بی تو، مهتاب‌ شبی ، باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانة جانم ، گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید،
عطر صد خاطره پیچید :
یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه، محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام

هیـــــــــــــــــس....!!!

میخواهم فقط به تو بگویم راز آن شب را...

همان شبی که به خاطر همه چیز گریستم...

بی پروا بر سرم فریاد میزد،درها را برهم میکوبید،پنجه هایش را بر گلویم می فشرد...

اشک بر چشمانم جاری شده بود...

اما او ...

باز هم فریاد میزد...

بی رحم نیست،دیوانه ام نیست...

فقط اقرار میکرد...

آری قلبم اقرار میکرد به...

هیـــــــــس گوشت را جلو بیاور،بین خودمان باشد...


هیچ میدانی مدت هاست هوای دل من شده ای...؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بازباران باترانه میخوردبربام خانه خانه ام کو@خانه ات کو@آن دل دیوانه اش کو@روزهای کودکی کو@فصل خوب سادگی کو@
یادت آیدروزباران ...گردش یک روزدیرین...پس چه شددیگرکجارفت خاطرات خوب ورنگین@کودک خوشحال دیروزغرق درغم های امروز یادباران رفته ازیادآرزوهارفته برباد...

گاهی هیچ چیز

مثل لبخند زدن به این زندگی سگی

آرامبخش نیست

درست مثل این است که

یک دیوانه ی روانگسیخته

تو را به باد کتک بگیرد

و تو بدانی که او هرگز "نمی فهمد"

امروز آفتاب ننمه از کو طرف بیرون بامو که گومه کودی تی رایه
بو خدا حیرانمه که پس از دو سال الان بیدمه تی روی مایه
به به به چی عجب یاد فقیران بو کودی به به به بامویی می لب خندان بو کودی

بوشوی تو جی می ور ندیی مره خبر
کور من تی دوری وستی دیوانه بوستم
تی عشق جه تو دنیا افسانه بوستم

به به به چی عجب یاد فقیران بو کودی به به به بامویی می لب خندان بو کودی

دیل تی وستی نالان بو چوم تی وستی گریان بو
غم همش می میهمان بو یار تیشین سیر از جان بو
به به به چی عجب یاد فقیران بو کودی به به به بامویی می لب خندان بو کودی

باز باران با ترانه ..می خورد بر بام خانه.. خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟ روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟ ... ... یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟ پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟ * * * کودک خوشحال دیروز غرق در غمهای امروز یاد باران رفته از یاد ، آرزوها رفته بر باد * * * باز باران٬ باز باران میخورد بر بام خانه بی ترانه ٬ بی بهانه شایدم٬ گم کرده خانه !

مرا در بیستون بر خاک بسپارید که تا شبها... غم بی همزبانی را برای کوهکن گویم./ بگویم عاشقم، بی همدمم، دیوانه ام، مستم... نمی دانم کدامین حال و درد خویشتن گویم./ از آن گمگشته من هم نشانی آور ای قاصد... که چون یعقوب نابینا سخن با پیرهن گویم/ تو می آیی به بالینم ولی آندم که در خاکم ... خوشامد گویمت اما در آغوش کفن گویم

بخت آیینه ندارم که در او می نگری/ خاک بازار نیرزم که بر او می گذری/ من چنان عاشق رویت که ز خود بی خبرم/ تو چنان فتنه ی خویشی که ز ما بی خبری/ گر تو از پرده برون آیی و رخ بنمایی/ پرده بر کار همه پرده نشینان بدری/ عذر سعدی ننهد هر که تو را نشناسد/ حال دیوانه نداند که ندیده است پری

ناز کمتر کن که من اهل تمنا نیستم / زنده با عشقم ، اسر سود و سودا نیستم / عاشق دیوانه ای بودم که بر دریا زدم / رهرو گمگشته ای هستم که بینا نیستم .

بخت آیینه ندارم که در او می نگری/ خاک بازار نیرزم که بر او می گذری/ من چنان عاشق رویت که ز خود بی خبرم/ تو چنان فتنه ی خویشی که ز ما بی خبری/ گر تو از پرده برون آیی و رخ بنمایی/ پرده بر کار همه پرده نشینان بدری/ عذر سعدی ننهد هر که تو را نشناسد/ حال دیوانه نداند که ندیده است پری