يک حقيقت تلخ:
.
.
.
توي تختخوابتي، ساعت 6 صبحه، 5 دقيقه چشمات و ميبندي . . . و ساعت 7:45 دقيقه ست
توي کلاسي، ساعت 9:30 صبحه، 5 دقيقه چشمات و ميبندي . . . و ساعت هنوز 9:31 دقيقه است.

چشم هایم را میبندم

حس روزهایی که نیستی برایم سنگین میشود

و مرور لحظه هایی که بودی شوق زیر پوستم میدواند

نمیخواهم

این ساعت های دلگیر را به هیچ وجه نمیخواهم

نمیخواهم با خاطراتت سرگرم شوم

دیگر خودت را هم نمیخواهم..از تو هم دلسردم

من فقط یک چیزی شبیه به آرامش میخواهم که بتواند

لحظه های زخم خورده ام را التیام بخشد

چیزی شبیه به آرامش که این روزها کمیاب است

من هنوز همانم

همان دختر مغروری که همیشه بهترین و نادر ترین چیزهارا برای خود میخواست

حالا آرامش را میخواهم....

....ومیدانم که اینبار محال است پیدایش کنم

✘پــوســت کــُلــُفــتــی ربــطـے بــﮧ آدمــ بــودטּ نــدآره

فــَـقــَــط مــَـســیــر ِ اَشــک هــآیــت پــُــشــت و رو مـی شــونــد ..

بـــﮧ جــآے بـیــروטּ ، مــی ریــزنــد تـــو.....✘
+ نوشته شده در یکشنبه 23 تیر1392ساعت 19:33 توسط نفس و هلیا | یک نظر
اشتباهی


سخت است حرفت را نفهمند و سخت تر این است

که حرفت را اشتباهی بفهمند… حالا میفهمم که خدا چه زجری میکشد

وقتی این همه آدم حرفش را که نفهمیده اند هیچ ،

اشتباهی هم فهمیده اند !

تو جهنم انگلیسیه به شیطون میگه :
ميشه تلفن كني خونه ميخوام باهاشون حرف بزنم ؟
5 دقیقه با خونه ش حرف میزنه ، بعد شیطون بهش میگه : 50 دلار !!
آمریکاییه هم 5 دقیقه حرف میزنه ، حسابش میه 100 دلار !
نوبتِ ایرانیه میشه ...
...2 ساعتِ تموم حرف میزنه ؛ بعد به شیطون میگه :
حسابِ ما چقدر شد؟
شیطون میگه :هیچی !!
همه اعتراض میکنن ، ایرانیه هم تعجب میکنه میگه : چرا ؟؟
شیطون میگه : بابا جون از جهنم ، به جهنم داخلیه ...

یکی از فانتزیام اینه که یه ساعت داشته باشم که سر جلسه هر امتحانی
وقتی اونو میزنی زمان وایسه بعد برم همه جوابارو از رو کتاب ببینم و همیشه بهترین نمره رو بگیرم
وااااااااااااای آب قند بدید …

روز تولد بابام با کلی ذوق و شوق یه ساعت مچی بهش کادو دادم
برگشته میگه ممنونم پسر گلم ولی احتیاجی به این کارا نبود
همین که سعی کنی تو زندگیت آدم باشی برای من با ارزش ترین هدیه س …

من ناوم خه‌ونه

خه‌لكی ولاتی ئه‌فسوونم

باوكم شاخه و

دایكم ته‌مه

من له سالیكی مانگ كوژراوو، له مانگیكی هه‌فته كوژراوو

له روژیكی سه‌عات كوژراودا

دوای شه‌ویكی پشت كوماوه‌ی هه‌وراز به كول

به‌ره‌به‌یانیكی زامدار

له شه‌فه‌قیكی كه‌سكه‌وه

وه‌ك گزنگیكی خویناویی كه‌وتمه خواری و

داگیرسام و بووم به مومیك

گر به مل و

بووم به پرسیك

ده‌م به هاوار

برگردان شعر به فارسی:

اسم من خواب

از دیار افسون

پدرم قله و

مادرم مه.

زاده به سالی ماه مردار، ماهی هفته مردار و روزی ساعت مرده‌ام

بعد شبی آبستن به باد

بعد شبی كوژپشت و كوهستان به دوش

در بامدادی رنجور و زخم بر تن

از شفقی تارو تنگ

چون تیری خونین به زمین افتادم و

شلعه‌ور شدم و چون مومی روشن

آتش به گردن

شدم پرسشی

لب به فریاد

ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯿﺸﻢ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﻭﺍﺳﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ یکی دﻭ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻃﻮﻝ ﻣﯿﮑﺸﻪ !

آدمهای ساده را دوست دارم

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند

همان ها که برای همه لبخند دارند

همان ها که همیشه هستند،
برای همه هستند

آدمهای ساده را
باید مثل یک تابلوی نقاشی
ساعتها تماشا کرد
عمرشان کوتاهاست

بسکه هر کسی از راه می رسد
یا ازشان سوء استفاده می کند یا
زمینشان میزند
یا درس ساده نبودن بهشان می دهد

آدم های ساده را دوست دارم

بوی ناب “آدم” میدهند...

رئیس: شما به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارید؟

کارمند: بله!

رئیس: خوب است. چون ساعتی پیش پدربزرگ تان به اینجا آمده و می خواهد شما را ببیند،
همان که دیروز برای شرکت در مراسم تشییع جنازه اش مرخصی گرفته بودید.

در من تنیده
راز خیال‌های مبهم تو
آنجا که حلزون‌های لزج
لابلای برگ‌هایم می‌لولند آرام...!
منتظر ماندم
دست‌هایت را باز کنی
صدایم بزنی
انگشت‌هایت را بلغزانی بر ساقه‌هایم؛
حلزون‌ها را برداری و به کوچه بسپاری
منتظر ماندم
پر از هیاهوی تکرار ساعت
پر از دشنام عشق
پر از ترس
اضطراب
دلتنگی
درد
راستش را بگو
پشت پرچین باغ چه کسی داری سیب می‌خوری؟

يك لبخند...
شروع يك تكرار هميشگي از بودن هاي بي دليل تو...
يك نقاب روي همه ي سادگي هاي من...
بخند...
حال من ساده ست...
مثل دلبستگي چشمانم به مرور اسمت...
روي ديوار اتاق...
مي داني؟
اگر تمام فصل ها را اينگونه بخندي...
شك ميكنم به معناي غم انگيز پاييز...
يا به سردي دست هاي زمستان...
ساعتم هماهنگ با عبورت از نيمكت ها...
از كنارم بگذر...
لبخند فراموش نشود...

.
مامانم : افطار چی میخوری ؟
من : مدرسان شریف
مامانم : چی ؟
من : مدرسان شریف
مامانم : کجا ؟
من : مدرسان شریف
بعد ۲ساعت میگم افطار چی درس میکنی مامان ؟
مامانم : بیست و نه دوتا شیش …

عاشقی می کنم!
لـــــج می کنم!
بد اخلاق می شوم!
دست خودم نیست …
ساعت و زمان هم ندارد!
تــــــــو که نباشی …
زندگی به کام من تلخ است ..

تنهایـــ ـی یعنــــ ـی :
تنها که باشـــی نگـــاهت دقیـــق تـــر می شــود و معنـــ ـا دار...
چیزهایـــی می بینــی که دیگـــران نمی بیننــد،
در خیابــان زود تـــر از همه میفهمـــی پاییز آمـــــده و
ابرهـــا آسمــــان را محکــــم در آغوش کشیده انـــد
میتوانــــی بی توجــــه به اطـــراف ساعتـــــها چشم به آسمــان بـــدوزی و
تولـــــد بــــاران را نظــــاره گر باشـــ ـ ـی ... !!

خــانـــــوم شــماره بـدم؟؟؟

خــانـوم خــوشـگِله برسونمت؟؟؟

خـوشـگـلـه چـن لحظه از وقتتو به مــــا میدی؟؟؟

ایـنها جملاتی بود که دخترک در طول مســیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید

!بیچــاره اصــلا" اهل این حرفـــــها نبود...

این قضیه به شـــدت آزارش می داد

تا جایی که چند بار تصـــمیم گرفت

بی خیــال درس و مــدرک شود وبه محـــل زندگیش بازگردد.

به امامزاده ی نزدیک دانشگاه رفت

شـاید می خواست گـــلــه کند از وضعیت آن شهرِ لعنتی

دخترک وارد حیاط امامزاده شد...خسته...

انگار فقط آمده بود گریه کند...

دردش گفتنی نبود....!!! رفت و از روی آویز چادری برداشت و سر کرد...

وارد حرم شد و کنار ضریح نشست.زیر لب چیزی می گفت انگار!!!

خـدایـا کـمکـم کـن...

چـند ساعـت بعد،دختر که کنار ضریح خوابیده بود با صدای زنی بیدار شد...

خانوم!خانوم! پاشو سر راه نـشـسـتـی!!! مردم می خوان زیارت کنن!!

دخترک سراسیمه بلند شد و یادش افتاد که باید قبل از ساعت ۸ خود رابه خوابگاهبرساند...

به سرعت از آنجا خارج شد...وارد شــــهر شد...

امــــا...امــا انگار چیزی شده بود...

دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد..!

انگا

سه یادآوری کوتاه:
هر شب ما به رختخواب میرویم،‌ ما هیچ اطمینانی نداریم که فردا صبح زنده بر می خزیزیم، با این حال ساعت را برای فردا کوک می کنیم.« این یعنی اُمید»
ـ کودکی یکساله ای را تصور کنید، زمانی که شما او را به هوا پرتاب می کنید، او می خندد، چرا که او می داند که شما او را خواهید گرفت.«این یعنی اعتماد»
ـ روزی،‌ تمام روستایی ها تصمیم گرفتند، تا برای بارش باران دعا کنند، در روزی که برای دعا همگی دور هم جمع شدند،تنها یک پسر بچه با خود چتری داشت.«این یعنی ایمان»
اينگونه اميد و اعتماد و ايماني را برایمان خواستارم ...

همیشه وقتی برای گزاشتن یک پست جدید به فکر کردن می افتادم از یک موضوعی که گفتنی بود و درد ٬ درد این مملکت همیشه فراری بودم .موضوعی که به خداوندی خدا قسم به طرز فجیهی با عصابم بازی می کنه و خودم به شخصه وقتی در موردش حرف می زنم و یا مطلبی می شنوم داغون می شم. ((حراج دختران ایرانی در دوبی )) وای که این موضوع چقدر درد آوره که یک عرب٬ عربی که وقتی ما ایرانیان به نجوم و علم در تمامی زمینه ها شهره عام و خاص بودم تو بیایان های عربستان داشت سوسمار و ملخ شکار می کرد بیاد و سایه کثیفشو روی دخترای اصیل و پاک ایران و ناموس ایرانی جماعت بندازه٬ آدم آتیش می گیره وقتی حرفشو می زنه. دخترای پاکی و معصومی که از بدبختی و نداری مجبور تن دادن به این ذلت می شن.ببین کار ما ایرانیها به کجا ها کشیده شده .امروز روز عزای ما ایرانیهاست نه این عاشورایی که بسته به زمان و ماه و ساعتیه ..امام حسین اگر بودند خود عزای این ملت را می گرفتند و می جنگیدن و جهاد می کردن در این راه!!! یکی نیست به رجال سیاسی این مملکت بگه اگر قرار بود عرب جماعت به این شکل سوار ه بر ناموس ایرانی بشه پس چرا هشت سال جنگ راه انداختیم

همیشه نمی توان زد به بیخیالی و گفت:
تنها آمده ام …. تنها می روم !
یه وقتایی
حتی برای ساعتی یا دقیقه ای
کم می آوری
دل وامانده ات یک نفر را می خواهد !
اه لعنتی دوس

♥سـیگآرهــآے پـــنهـــآنـے ...

بــغــضهـــآے پـــنهـــآنـے ...

و بـــعد پنـــهــآטּ شـــבטּ پــشــتِ لبـــخــنـבےبــــزرگــــــ ...

آבҐ هـــآ رآ گــــول زבטּ !

مــثـل آب خـــورבטּ اســــت !

مــــرבمــے ڪﮧ همــیشــﮧ عــقلــشـآטּ بــﮧ چـشمــشآטּ اســــت
دیدگاه · 10 ساعت قبل · خوشم آمد

همیشه وقتی برای گزاشتن یک پست جدید به فکر کردن می افتادم از یک موضوعی که گفتنی بود و درد ٬ درد این مملکت همیشه فراری بودم .موضوعی که به خداوندی خدا قسم به طرز فجیهی با عصابم بازی می کنه و خودم به شخصه وقتی در موردش حرف می زنم و یا مطلبی می شنوم داغون می شم. ((حراج دختران ایرانی در دوبی )) وای که این موضوع چقدر درد آوره که یک عرب٬ عربی که وقتی ما ایرانیان به نجوم و علم در تمامی زمینه ها شهره عام و خاص بودم تو بیایان های عربستان داشت سوسمار و ملخ شکار می کرد بیاد و سایه کثیفشو روی دخترای اصیل و پاک ایران و ناموس ایرانی جماعت بندازه٬ آدم آتیش می گیره وقتی حرفشو می زنه. دخترای پاکی و معصومی که از بدبختی و نداری مجبور تن دادن به این ذلت می شن.ببین کار ما ایرانیها به کجا ها کشیده شده .امروز روز عزای ما ایرانیهاست نه این عاشورایی که بسته به زمان و ماه و ساعتیه ..امام حسین اگر بودند خود عزای این ملت را می گرفتند و می جنگیدن و جهاد می کردن در این راه!!! یکی نیست به رجال سیاسی این مملکت بگه اگر قرار بود عرب جماعت به این شکل سوار ه بر ناموس ایرانی بشه پس چرا هشت سال جنگ راه انداختیم