چـــه طولانـــی میشـــود ایـــن روزهـــا ...

ایـــن نقطـــه چیـــن هـــای تـــا بـــه خـــدا ...

هـــرقطـــره انگـــار کفـــاره ی یـــک گنـــاه اســـت !

چـــه سیلابـــی بـــه راه انداختـــه ام ...

راستـــی ... این همه درد ...

کفـــاره ی کـــدام گناهـــم بـــود ........؟!

دست به صورتم نزن...

می ترسم بیفتد!!

"نقاب "خندانی که برچهره دارم!

وبعــــــــــــــــــد...

سیل اشک هایم توراباخودببرد...

وباز...

من بمانم وتنهـــــــــــــــایی....

و کدامینتان استقامتی چون ... تا بشنود آنگاه که سنگه صبور عاجز ماند نشانم دهید آن کس که سیل اشک مرا دیدن باشد جایی که گونه هایم رفیق نیمه راه سفرم من نخواستم سروی باشم بلند و آزاد یا که تاکی پر حاصل من به برگی زرد در پاییز قانع ام اگر در زیر پای عابری له شوم -

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را حالا که دری هست

مرا بال و پری نیست ..حالا که مقدر شد آرام بگیرم

سیلاب مرا با خودش برد و از من اثری نیست...

بگذر که درها همه بسته بماند وقتی که نگاهی نگران

پشت دری نیست..........

به دلتنگی هایم دست نزن



می شکند بغضم یک وقت!!



آنگاه غرق می شوی



در سیلاب اشکهایی که



بهانه ی روان شدنش هستی!!