کتابش رو بستم. جامدادی رو که چند دقیقه پیش از شدتِ عصبانیت پرت کرده بودم برداشتم. مداد هاش رو یکی یکی گذاشتم سر جاش. کنارش نشستم، بغلش کردم. بوسیدمش. سرش رو بوسیدم، موهای عرق کرده‌اش رو، پیشونیش رو، گونه ی بر افروخته‌اش رو. گفتم نمیخوام هیچی بشی. نمیخوام دکتر و مهندس بشی. می‌خوام یاد بگیری مهربون باشی .نمیخوام خوشنویسی یا چند تا زبون یاد بگیری. می‌خوام تا وقت داری کودکی کنی. شاد باش و سر زنده . قوی باش حتی اگر ضعیف‌ترین شاگردِ کلاس باشی. پشتِ همون میز آخر هم می‌شه از زندگی لذت برد. بهش گفتم تو بده بستون درس و امتحان و نمره هر چی تونستی یاد بگیر ولی حواست باشه از دنیای قشنگِ خودت چیزی مایه نگذاری. کنارِ هم نشستیم ، پاپکورن خوردیم و فیلم دیدیم و من تمام مدتِ به خودم و به یک زندگی فکر می‌‌کردم که آنقدر جدی گرفته بودم. زندگی که برای من مثل یک مسابقه بود و من در رویای مدال‌هایش تمام روز هاش رو دویده بودم. هیچکس حتی برای لحظه‌ای مرا متوقف نکرده بود. هیچکس نگفته بود لحظه‌ای بایستم و کودکی کنم. هیچکس نگفته بود زرنگ‌ترین شاگردان، خوشبخت‌ترین‌ها نیستند.
... ادامه
صوفياجون
zahra 
Mostafa 
✔♥Дℓɨ♥✔ 
رضا
MONA 
Mohammad
ıllı YAŁĐA ıllı
صوفياجون
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی
شوخی کرده ره
ოօհʂεղ
رضا جان خوبی از خودتون ِ 
من شوخی میکنم 
راحت باش 
چه خبر بود اینجا من چرااا نبودم عروسی بووود پس من چی؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 
بسیار زیبا و ارزشمند....
1393/08/8 - 10:58 توسط Mobileبعضیها ماهن ماه اینقدی که تو تاریکی روشنی بخش وجودتن
1393/08/8 - 11:35روشنی از جنس عشق دوس داشتن ،بودن، ماندن، گفتن ،خنیدن وگاهی گریه
مرسی آبجی
1393/08/9 - 11:45داداش تو که ماهتری عشق من متین فدائی تو سر بازتم حامد
سلام عزیز شما لطف داری قربان نوکرتیممممممممممم
1393/09/1 - 18:45