در غروب آخرين سه شنبه سال، گيلانيان سه، پنج يا هفت كپه آتش، از كاه و ساقه خشكيده برنج آتش مي افروزند و از روي آن مي پرند و اشعار مختص اين مراسم را مي خوانند.
پس از پايان مراسم‌، خاكستر كاه سوخته را در پاي گياهان مي ريزند و بر اين باورند كه اين كاه سوخته، موجب افزودن بار و ميوه درختان مي شود، همچنين در شب چهارشنبه سوري با طبخ انواع غذاها باور دارند كه بيماري ها از افراد رويگردان شده و سلامتي به افراد خانواده روي مي آورد.
گيلانيان بر اين اعتقادند كه نيت و دعاي آدمي در اين شب مستجاب مي شود و خريد آيينه، اسپند، شمع و ماهي سفره هفت سين در اين روز شگون دارد.

از ديگر آيين شبهاي چهارشنبه سوري، فال گوش و گشايش بخت بود، بدين ترتيب كه در اين شب، زن و مرد براي تشخيص بخت و اقبال سال جديدشان سرچهار راه و يا گذرگاه هاي عابران نشسته يا پنهان مي شدند و به سخنان عابران گوش مي دادند و از موضوع حرفهاي نخستين عابري كه از كنار آنها رد مي شد، احوال سال جديد خود را پيش بيني مي كردند.

براهت حامدا٫من مقتدایم
به نزدت سکه ای چون بی بهایم
تورامیخوانم ای شبگردعاشق
اگرچه درنمی آیدصدایم
به زندان غمت من چون اسیرم
نخواهم کس کندزین بندرهایم
چوآزادی بودبی توچوبندم
بدین حالت دمی من چون نپایم
شعربداهه ازنیما
تقدیم بخدای احساس حامد