عشق راواردکلام کنیم
تابه هرعابری سلام کنیم
پ
زندگی درسلام وپاسخ اوست
عمرراصرف این پیام کنیم

عابری شایدعاشقی باشد
پس به هرعابری سلام کنیم

چه روزها که میگذرد و من همینم

قدری تحمل نیست که تو را بشناسم

میدانم هستی،دلتنگتر از عشق

میدانم عاشقی،زیباتر از هر وصف

من بهانه ای می خواهم برای زندگی

آیا می توانم بگویم باش در کنارم

من همان طفل گریز پایم

فاش شدن راز عاشقانه ام مرا به رسوایی کشاند

کاش مثل گذشته در غفلت بودم..غفلتی که مرا از تو دور میکرد

همیشه برایم سوال شد،چرا او نرفت و ماند

ماندن او دلیلی برای رسیدن من به او نبود

پس چرا من با دست خویش دامن زدم برای رسیدن به او

او برای من تنها یه عشق بود..نه سرنوشت رسیدن به او

به او بگوید....

به او بگوید که من در گفتن تو را دوست دارم...

نه به فکر فریب بودم و نه در دروغ غو طه ور

فرمان عشق بود.اما نمیدانستم تقدیر چیز دیگریست

هر چند این سالها هر دو محنت تنهای می کشیم..گاه به

یاد تو هستم..

آیا تو هم چنینی...؟!

عشق من در دو نگاه مفهوم است:
یک نگاه اول
و دگر نیز همان باز نگاه
ولی این بار به تمنای نگاه
با دو چشم مستت
تو نگاهم کن...یار...


... بامداد ...

اینم از خودمون

یاد آن روز بخیر

هیچ کس با دل من کار نداشت

و دلم همدمی جز در و دیوار نداشت

یاد آن روز بخیر

کسی از راز دل آگاه نبود

شاهد بی کسیم جز شب و جز ماه نبود

یاد آن روز بخیر

من و دل هر دو به راهی بودیم

راه می پیمودیم

منزلی می رفتیم

بعد می آسودیم

بی خبر از همه جا و همه کس

گرم پیمودن راه

راه را می فرسودیم

یاد آن روز بخیر

که جهان من عبارت بود از

کوچه ای تنگ و قشنگ

به درازای امید

کوچه ای که همه سویش جاری

نهر های خورشید

که در آن می پیچید

بوی گل از همه رنگ

یاد آن روز بخیر

دشمنی ها همه در بازی بود

بهترین دوست من

دشمنم بود که در بازی بود

یاد آن روز بخیر

من به فریاد بلند

به همه می گفتم

آتش عشق بسی جانسوز است

به سراغش نروید

که گرفتار شوید

شب طوفانی عشق

از کجا چون روز است

یاد آن روز بخیر

عشق مجانی بود

و فراوانی بود

و بسی آنی بود

با نگاهی می شد

یک سبد عشق خرید

بعد با چشم به هم برزدنی

سوز هر عشقی را

می شد از سینه زدود

چه گذرگاه عجیبی است زمان

وه چه شوری دارد

یادی از آن دوران

گرچه از آن دوران

سالها می گذرد

خاطراتش اما

خاطراتی است جوان

شبی از پشت يك تنهايي نمناك و باراني
تو را با لهجه گلهاي نيلوفر صدا كردم
تمام شب براي با طراوت ماندن باغ قشنگ ارزوهايت دعا كردم
پس از يك جستجوي نقره اي در كوچه هاي ابي احساس
تو را از بين گلهايي كه در تنهايي ام روييد جدا كردم.
و تو در پاسخ ابي ترين موج تمناي دلم گفتي :"
دلم حيران و سرگردان چشماني است رويايي.
و من تنها براي ديدن ان چشمها تو را در دشتي از تنهايي و حسرت رها كردم"
همين بود اخرين حرفت
و من بعد از عبور تلخ و غمگينت ، حريم چشمهايم را به روي اشكي از
جنس غروب ساكت و نارنجي خورشيد وا كردم.
نمي دانم چرا رفتي؟
نمي دانم چرا،شايد خطا كردم
و تو بي انكه فكر غربت چشمان من باشي
نمي دانم كجا ،تا كي،براي چه
ولي رفتي و بعد از رفتنت باران چه معصومانه مي باريد
و بعد رفتنت رسم نوازش
در غم خاكستري گم شد
و گنجشكي كه هر روز از كنار پنجره با مهرباني
دانه بر مي داشت
تمام بالهايش در غرق در اندوه و غربت شد.
و بعد از رفتنت آسمان چشمهايم خيس باران بود.
و بعد از رفتن تو انگار كسي حس كرد من بي تو
تمام هستي ام از دست خواهد رفت.
كسي حس كرد من بي تو هزاران بار در لحظه خواهم مرد.
و بعد از رفتنت درياچه بغضي كرد.
كسي فهميد تو نام مرا از ياد خواهي برد.
و من با انكه مي دانم تو هرگز ياد من را
با عبور خود نخواهي برد
هنوز اشفته چشمان زياي تو ام ...برگرد!
پس از اين سر نوشت انتظار من چه خواهد شد؟
و بعد از اين همه طوفان وهم و پرسش و ترديد
كسي از پشت قاب پنجره ارام و زيبا گفت:"
تو هم در پاسخ اين بي وفايي ها بگو
در راه عشق و انتخاب ان خطا كردم."
و من در حالتي ما بين اشك و حسرت و ترديد
كنار انتظاري كه بدون پاسخ و سرد است
و من در اوج پاييزي ترين ويراني يك دل
ميان غصه اي از جنس بغض كوچك يك ابر
نمي دانم چرا شايد به رسم عادت و دلدادگي هامان
براي شادي و خوشبختي باغ قشنگ ارزوهايت دعا كردم....

#روز #دخترخانمای #نمیدونمی #مبارک

نامم را پاک کردی ، یادم را چه می کنی؟!

یادم را پاک کنی ، عشقم را چه می کنی؟!
...
اصلا همه را پاک کن ...
هر آنچه از من داری... از من که چیزی کم نمی شود...
فقط بگو با وجدانت چه می کنی؟!
شاید...؟!
نکند آن را هم پاک کرده ای ؟!!!
نـــــــــــــــــــــــــه!!
شدنی نیست...
نمی توانی آنچه رانداشتی پاک کنی!

کاش بر زمین می انداختم

طنابی را که

یک سرش در دست تو

و سر دیگرش بر قلبم گره خورده بود

و هر روز پاره کردنش را

به گردن عشق می انداختی

نمیدانستم که روزی

با همان طناب

به گردنم می آویزی

دار فانی را ...

از همان ابتدا دروغ گفتند
مگر نگفتند که "من" و "تو" ،
"ما" می شویم؟
پس چرا حالا "من" این قدر تنهاست...
از کی "تو" اینقدر سنگ دل شد؟
اصلا این "او" را که بازی داد؟
که آمد و "تو" را با خود برد
و شدید "ما"!
می بینی قصه ی عشقمان را!
فاتحه ی دستور زبان را خوانده است...

عشق اگر عشق باشد


هم خنده هایت را دوست دارد و هم گریه هایت را ...


هم شادی ات را دوست دارد و هم غم هایت را ...


هم لحظات شادابی ات را می پسندد و هم لحظات بی حوصلگی ات را...


هم دقایق پر ازدحامت را همراهی میکند و هم دقایق تنهایی ات را ...


عشق اگر عشق باشد ...


هم زیبایی هایت را دوست دارد


هم اخم هایت را در روزهای تلخی ...


هم سلامتت را می پسندد و هم در روزهای گرفتاری و بیماری همراهی ات میکند ...


عشق اگر عشق باشد ...


با یک اتفاق تو را تعویض نمیکند ...


بلکه همراهی ات میکند تا بهبود یابی ...


عشق اگر عشق باشد ....


... هر ثانیه دستانش در دستان توست ....

رضا
اگر کسي تو را با تمام مهربانيت دوست نداشت ...


دلگير مباش که نه تو گناهکاري نه او

آنگاه که مهر مي ‌ورزي مهربانيت تو را زيباترين معصوم دنيا مي‌کند ...


پس خود را گناهکار مبين


من عيسي نامي را مي شناسم که ده بيمار را در يک روز شفا داد ...


و تنها يکي سپاسش گفت !!!



من خدايي مي شناسم كه ابر رحمتش به زمين و زمان باريده ...



يکي سپاسش مي گويد و هزاران نفر کفر!!!


پس مپندار بهتر از آنچه عيسي و خدايش را سپاس گفتند ...


از تو براي مهربانيت قدرداني مي کنند.


پس از ناسپاسي هايشان مرنج و در شاد کردن دلهايشان بکوش...


که اين روح توست كه با مهرباني آرام ميگيرد


تو با مهر ورزيدنت بال و پر ميگيري ...


خوبي دليل جاودانگي تو خواهد شد ...


پس به راهت ادامه بده


دوست بدار نه براي آنکه دوستت بدارند ...


تو به پاس زيبايي عشق ، عشق بورز و جاودانه باش..

کدوم عاشق ترن؟؟.......

اونی که میره تا عشقش راحت تر زندگی کنه....؟


یا اونی که میمونه و به خاطر عشقش میجنگه....؟

عشقه پمنه این پسره
ولی رفففففتتتتت