پشت پنجره باد زندگی می کند.

گاهی وقتها زوزه کنان به درمی کوبد.

گاهی وقتها قاصدکی را با خود می آورد.

گاهی وقتها گل سرخی را پرپر می کند.

پشت پنجره بادگیسوهای بلنددخترک رابه میهمانی چشمها

می برد.

پشت پنجره باد می رودگاهی وقتها به شالیزار سرمی زند.

پشت پنجره بیدهامجنون می شوند.

بادبادک بازیچه ی باد

اسیرشاخه های خشک

باحسرت به آبی چشمهای خدا می نگرد.

بادمی رودگاهی آفتابی می شود.

می رودگاهی بارانی می شود.

بعضی وقتها عشقی را می آورد زود می برد.

بعضی ازشبها ملایم می شود از عطر شب بوها.

بعضی شبها دلگیر می شود.

گاهی فراموش می کند پنجره ی مارا درآغوش بگیرد.

باد برکت آسیابها می شود.

باد خوشه های برنج را می رقصاند.

پشت پنجره بادزندگی می کند.

پشت پنجره باد به آزادی زندگی می کند

نه سراغی ، نه سلامی...خبری می خواهم

قدر یک قاصدک از تو اثری می خواهم

خواب و بیدار، شب و روز به دنبال من است؛

جز مگر یاد تو یار سفری می خواهم؟

در خودم هر چه فرو رفتم و ماندم کافی است

رو به بیرون زدن از خویش، دری می خواهم

بعد عمری که قفس واشد و آزاد شدم

تازه برگشتم و دیدم که پری می خواهم

سر به راهم تو مرا سر به هوا می خواهی

پس نه راهی، نه هوایی، نه سری می خواهم

چشم در شوق تو بیدارتری می طلبم

دلِ در دام تو افتاده تری می خواهم

در زمین ریشه گرفتم که سرافراز شوم

بی تو خشکیدم و لطف تبری می خواهم



مهدی فرجی

هرگز

هرگز ...

هرگز فراموش نمی کنم

سخنانی راکه از چشمان تو شنیدم

می گویند چشمها هرگز دروغ نمی گویند

اما من شیرین ترین دروغ ها را از چشمان تو شنیدم

آن هنگام که می گفتند:

«دوستت دارم»

تو بزرگ بودی

آنقدر بزرگ

که رویاهای من در سرزمین خیال تو

قاصدکی بیش نبود

بزرگ بودی و دست نیافتنی

و من می دانستم

در دست نیافتنی ها

عظمتی ست پرستیدنی..

زندگی با تو خاطره ای برای من نبود

خاطره های با تو تمام زندگی من است...

زیر نگاه پاییزی تو

من چونان برگی افتادم

و از آن روز

زیر پای رهگذران خرد می شوم

سراغت را
از "قاصدک" که می گیرم ،
تابی خورده و در دل ابرها، گم می شود.
غصه‎ام می گیرد.
می دانم ،
شرم دارد از اینکه
"خبر" دهد
رفتنت، همیشگی بود. . .

کیا یادشونه وقتی بچه بودیم هروقت یه قاصدک میدیدیم بر میداشتیم میذاشتیمش دمه دهنمون آرزومونو بهش میگفتیم و با خوشحالی فوتش میکردیم تو هوا...کاش الان هم میشد انقد پاک باشیم که به قاصدک اعتماد کنیم ...کاش

نمی دانم آخر این دلتنگی ها به کجا خواهد رسید!
دنیا پــــــُر شده از قاصدکهایی که
راهشان را گم می کنند!!
نـــــــه میتوانی خبری دهی
و نــــــــه خبری بگیری !

دلم هوای دیروز را کرده ،
هوای روزهای کودکی را ..
دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم
آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد !
.
.
.
دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم ؛
الفبای زندگی را ..
میخواهم خط خطی کنم تمام آن روزهایی که دل شکستم و دلم را شکستند .
دلم میخواهد اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان
هر چه میخواهید بکشید
این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو !

چشمانمان را بر گذر قاصدک ها باز کنیم

که زمان ساز سفر می زند

دست به دست هم دهیم ،


دلهایمان را یکی کنیم

بی هیچ پاداشی حراج محبت کنیم ،

باور کنیم که همه ی ما خاطره ایم

دیر یا زود رهگذر قافله ایم...

نمی دانم آخر این دلتنگی ها به کجا خواهد رسید!
دنیا پــــــُر شده از قاصدکهایی که
راهشان را گم می کنند!!
نـــــــه میتوانی خبری دهی
و نــــــــه خبری بگیری !

نمی دانم آخر این دلتنگی ها به کجا خواهد رسید!
دنیا پــــــُر شده از قاصدکهایی که
راهشان را گم می کنند!!
نـــــــه میتوانی خبری دهی
و نــــــــه خبری بگیری !

نمی دانم آخر این دلتنگی ها به کجا خواهد رسید!
دنیا پــــــُر شده از قاصدکهایی که
راهشان را گم می کنند!!
نـــــــه میتوانی خبری دهی
و نــــــــه خبری بگیری !