خانه ام سردِ سرد است،

من از خانه سرد تر؛
من از آدم برفی چند هفته پیش هم سردتر...!
این خانه ی سرد،
دوباره بهار می شود بی تو...
من هنوز زمستانم!
این بهار هم
با این بی تو رسیدنِ هر ساله اش
حوصله ام را دارد سر می برد....

نذر کرده ام
یک روزی که خوشحال تر بودم
بیایم و بنویسم که
زندگی را باید با لذت خورد
که ضربه های روی سر را باید آرام بوسید
و بعد لبخند زد و دوباره با شوق راه افتاد .

یک روزی که خوشحال تر بودم
می آیم و می نویسم که
" این نیز بگذرد "

مثل همیشه که همه چیز گذشته است و
آب از آسیاب و طبل طوفان از نوا افتاده است.

یک روزی که خوشحال تر بودم
یک نقاشی از پاییز میگذارم ،
که یادم بیاید زمستان تنها فصل زندگی نیست

من یه بچه شیطون توی کوچه ها بودم
عشق تو بزرگم کرد عشق تو حلاکم کردم
جیک جیک مستونم بود و عشق بازی کش
مثل جوجه مرده توی باغچه خاکم کرد

امام سجاد علی بن الحسین علیه السلام هنگامی که به مستمندی صدقه می داد
دست خود را می بوسید.
شخصی از آن حضرت راز این بوسیدن را پرسید.
امام علیه السلام در پاسخ فرمودند
صدقه مومن قبل از اینکه به دست فقیر و نیازمند برسد به دست خداوند میرسد از این رو
من دست خود را می بوسم.

#متن #آهنگ #چشمه ی #طوسی #محسن_چاوشی
♫♫♫

توی هر ضرر باید
استفاده ای باشه
باخت باید احساس ِ
فوق العاده ای باشه
آه فاتح ِ قلبم
فکرشم نمیکردی
رام کردن این شیر
کار ساده ای باشه..

آه چشمه ی طوسی
آه چشم ویروسی
بعد از این به هر دردی
مبتلا بشم خوبه
مبتلا بشم مُردم
مبتلا نشم مُردم
از تو درد لذت بخش
هرچی میکشم خوبه

من یه بچه ی شیطون
توی کوچه ها بودم
عشق تو بزرگم کرد
عشق تو هلاکم کرد
جیک جیک ِ مستونم
بود و عشقِ بازیگوش
مثل ِ جوجه ی مُرده
توی باغچه خاکم کرد..

آه چشمه ی طوسی
آه چشم ویروسی
بعد از این به هر دردی
مبتلا بشم خوبه
مبتلا بشم مُردم
مبتلا نشم مُردم
از تو درد لذت بخش
هرچی میکشم خوبه

آفرین به این زور و
آفرین به این بازو
آفرین به این چشمو
آفرین به این ابرو
آفرین به هر شب که
بی گدار میباره
با جنون در افتادن
خیلی آفرین داره

با تو هیچکس جز من
بی سپر نمیجنگه
با تو هیچکس از این
بیشتر نمیجنگه
با جنون در افتادن
باز کار دستم داد
آه فاتح قلبم
عشق ِ تو شکستم داد..

آه چشمه ی طوسی
آه چشم ویروسی..

♫♫♫
#محسن #چاوشی
ترانه سرا : #حسین #صفا

عشق آمد که مرا خانه خرابم بکند

گاه لبخند زند ، گاه جوابم بکند

ترس دارم که از این دست نیاید کاری

پای در بند شوم ، گیر طنابم بکند

به گمانم که مرا تشنه و درمانده کند

به بیابان کشدم ، محو سرابم بکند

عقل را پس بزند تا به جنونم بکشد

و در این حادثه ،دیوانه خطابم بکند

ببرد طاقت و صبرم و بلرزاند دل

دست بر جام برم ، مست شرابم بکند

نه، نباید که از این عشق هراسان بشوم

و نترسم که مرا خانه خرابم بکند

باید آغوش گشایم که مرا خام کند

درهیا هوی همین معرکه خوابم بکند

مثل یک جنگل سوخته پر از خاکسترِ خاطراتم



تنم گورستان درختانیست که دیگر هراسی از آمدن زمستان ندارند



پشت پرده های شب دیگر انتظارِ هیچ بهاری را نخواهم کشید



باران ببارد یا نه فرقی ندارد



برای من



دیگر این خاک بوی زندگی نمیدهد...