تنها نشسته‌ای
چای می‌نوشی و بغض می کنی !
سیگار پشت سیگار . . .
هیچ‌ کس تو را به یاد نمی‌آورد !
این همه آدم ، روی کهکشان به این بزرگی ؛
و تو حتی آرزوی یکی نبودی !

آخرین حرف تو چیست...؟
قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست

گمان نمی کنم این دستها به هم برسند
دو دل شکسته ی ما در انزوا به هم برسند
ضریح و نذر را رها کن بعید می دانم
دو دست دور به زور دعا به هم برسند
کدام دست رسیده به دست دلخواهش
که دستهای پر از زخم ما به هم برسند
فلک نجیب نشسته است و موذیانه به فکر
که پیش چشم من چرا این دو به هم برسند
نشانی ده بالا یادمان باشد
مگر در دور در ان دورها به هم برسند

دلم
سردتر از هر جایی
چون نفس های واپسین شمع
که طوفان سرنوشت
آخرین چشم زهر را از او گرفت
و حس آخر آب از سر گذشته ای که
زمانه بازیش می دهد
هنوز
به سراب نشسته ای که
آرزوهایش را
به آبی روان بنیان کرده
من
در سکوت رویاها
در زمزمه های راکد
با نبضی خسته
آرزوهای دلم را
در زیرزمین کودکی ام
به گل می گیرم....