از انسانها غمی به دل نگیر؛ زیرا خود نیز غمگین اند؛
با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند زیرابه خود و به عشق خود و به حقیقت خود
شک دارند؛ پس دوستشان بدار اگر چه دوستت نداشته باشند؛

خواهش میکنم بی حوصلگی هایم را ببخش
بداخلاقی هایم را فراموش کن،بی اعتنایی هایم را جدی نگیر،
در عوض من هم تو را میبخشم ک سبب همه ی آنهایی!

آدمیزاد،غرورش را خیلی دوست دارد،اگر داشته باشد،آن را از او نگیرید...حتی به امانت نبرید...ضربه ای هم نزنیدش،چه رسد به شکستن یا له کردن!آدمی غرورش را خیلی زیاد، شاید بیشتر از تمام داشته‏ هایش، دوست می دارد؛حالا ببین اگر خودش، غرورش را به خاطر تو، نادیده بگیرد،چه قدردوستت دارد!و این را بفهم آدمیزاد

خودت را از کسی پس نگیر شاید تنها چیزیست که او دارد...
وقتی میگویی دوستت دارم...
اول روی این جمله فکر کن...
شاید نوری را روشن کنی که به خاموش شدن او ختم شود...

گاهی وقتا توی رابطه ها

نیازی نیست طرفت بهت بگه :

" برو " !!!!!!

همین که روزها بگذره و یادی ازت نگیره

همین که نپرسه چطور روزها را به شب میرسونی

همین که کار و زندگی رو بهانه میکنه

همین که دیگه لا به لای حرفاش دوستت دارم نباشه

همین که حضور دیگران توی زندگیش پر رنگ تر از بودن تو باشه

هزار بار سنگین تر از کلمه ی برو برات معنا پیدا میکنه

پس برو .....................!!!!

قبل از اینکه ویرانتر از این که هستی بشی !!!!

پرنده ای که بال و پرش ریخته باشد مظلومیت خاصی دارد !
باز گذاشتن در قفسش توهینی است به او !
در قفس را ببند تا زندان دلیل زمینگیر شدنش باشد نه پر و بال ریخته اش !

خرابی و خراباتی همه شب زنده دار امشب
همه عاشق همه مجنون به مستی بیقرار امشب
بیا ای سوته دل ساقی به مستی بی ملالم کن
خدایا امشب این می را حلالم کن حلالم کن
به یادش باده مینوشم که با درد عشق هم آغوشم
به یک جرعه به صد جرعه نشد دردش فراموشم
بگو ای مهربون ساقی به اون نامهربون یارم
به حق حرمت مستی بیاد امشب به دیدارم
بیا ای سوته دل ساقی به مستی بی ملالم کن
خدایا امشب این می را حلالم کن حلالم کن
غریبی موند و تنهائی از این غربت دلم تنگه
بیا ساقی پناهم ده که سقف آسمون سنگه
مبادا ای رفیق امشب نگیری ساغر از ساقی
نمیدونی چه کوتاهه شب مستی و مشتاقی

هایده

تمام روز خوابیده تمام شب به تنهایی
من و تو خوب میدونیم چرا این لحظه اینجاییم
تمومش كن تمومش كن
من انقدر غرق من هستم كه تو از خاطرم رفتی
و تا این قاعده بر جاست من و تو هر دو بدبختیم
تمومش كن تمومش كن نه اینجا جای این دیوونه بازی نیست
تمومش كن كه قلب من دیگه هیچ جوری راضی نیست
تمومش كن برو از دردم از شادی بمیر
تمومش كن واسه من ژست غمخواری نگیر
ماها تا جایی كه میشد به همدیگه بدی كردیم
تمومش كن كه ثابت شه تو از جنس منی ...
من انقدر بد شدم انگار و دنیام انقده كوره
كه هفتاد آسمون انگار خدا از زندگیم دوره
و من محو غرور خاك و دجالی كه میخندید
و میدونم تو هم با من چقدر اینجاشو همدردی
به چی ما ادعا داریم كه دردا رو دوا كردیم؟
نه ما امروزو خوابیدیم و فردا رو فدا كردیم
و این درد تموم ماست منم هم سنگ تو تقصیر
و تو هم سنگ من مستی
اگر این عصر كم نوریم مقصر كل ما هستیم
چرا چون خونه ویرونست نه فقط این نیست
تو درگیر خودت هستی
فراموش كردی مرد دخیلت رو كجا بستی
كجا این حرف ما بوده كجا این رسم آدم هاست
همه دنیا رو گشتم و فقط این رسم ما تنهاست
كه وقتی آدمیت رو شغالا بردن و خوردن
فقط من سیر باشم بقیه مردنم م