#مــونـا_لـاهــوتــی

دختر فائــزه هاشمــی

#بابک_جهانبخش

رانیا یاسین ملقب به ملکه رانیا، همسر عبدالله دوم، پادشاه اردن در تاریخ ۳۱ اوت۱۹۷۰ از پدر و مادر فلسطینی‌تبار، در شهر کویت بدنیا آمد. پدر و مادر او اهلطولکرم فلسطین بودند.

رانیا یاسین تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسهٔ انگلیسی کویت گذراند و در سال ۱۹۹۱ از دانشگاه آمریکایی قاهره در رشتهٔ مدیریت بازرگانی فارغ التّحصیل شد. ملکه رانیا همچنین برای مدّتی در کمپانی‌های سیتی‌بانک و اپل مشغول به کار بوده‌است. وی در سال ۱۹۹۵ در مقطع کارشناسی ارشد در رشتهٔ مدیریت ازدانشگاه ژنو سوئیس فارغ التحصیل شد.

آشنایی ملکه رانیا با پادشاه عبدالله بن آل حسین در ژانویه ۱۹۹۳ طی یک مراسم شام صورت گرفت. پس از دو ماه، وی به نامزدی شاهزاده عبدالله دوم درآمد و بالاخره در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۹۳ با یکدیگر ازدواج کردند . ملکه رانیا هم اکنون مادر چهار فرزند به نام‌های زیر است:

حسین
ایمان
سلما
هاشم

ملکه رانیا از جمله طرفداران حقوق زنان است. در سال ۲۰۰۴ نشان کلنل ارتش اردن، از سوی همسرش پادشاه عبدالله دوم به وی اعطا گردید. در سال ۲۰۰۵ از سوی مجلهٔ هارپر و ملکه به عنوان سومین زن زیبای دنیا شناخته شد. از سوی دیگر وی جوانترین ملکهٔ دنیا نیز محسوب می شود. نام ملکه رانیا همچنین در میان ۱۰۰ زن قدرتمند دنیا، در رتبهٔ ۸۱ فهرست فوربز به چشم می خورد.

فعلا عروسی نگرفتیم

ایشالا دعوتــــ میکنم از این خرا بیاری برا شام

پیج فیسبوک «سینمای فردین» به نقل از کتاب «خاطرات فردین» نوشت: وقتی در کلاس سوم پای صحبت معلم نشستم احساس کردم که سخت شیفته ی نقش ها و سایه روشنی هایی هستم که همیشه بر صفحات سپید دفترهای نفاشیم جلوه گر می شود.

در خانه، در کوچه، در کلاس درس، همیشه و همه جا دوست داشتم نقاشی کنم اما افسوس که این میل شدید من دوبار مورد حمله ی سخت و کشنده ی معلمین و مربیانم قرار گرفت و درمانده و بیچاره از نقاشی ترسیدم و آن را بدور انداختم، اما خدا می داند که همیشه به نقاش ها و صورتگر ها غبطه خورده ام و همیشه دلم می خواسته که قلم را از دستشان بگیرم و آن را زیر لگد هایم خرد کنم... آخر مگر من چه گناهی کرده بودم که نمی بایست نقاش می شدم. سال سوم دبستان «ترقی» بودم. ساعت دوم یک صبح پنجشنبه بود... نقاشی داشتیم... معلم ما خانمی بود به نام خانم «هاشمی»... ایشان طرحی روی تخته سیاه کشید (گویا طرح یک لیوان بود) و بعد با لحنی تند و خشن به بچه ها دستور داد که از روی آن بکشند... برای من کشیدن یک لیوان کار ساده یی بود، به همین لحاظ بدون توجه به ایشان سرگرم کشیدن منظره یی شدم که درست یک ساعت پیش نمونه ی جاندارش را دیده بودم. وقتی از خانه به مدرسه می آمدم، هوس کردم از پنجره همسایه مان بالا بروم و دوست همکلاسیم را صدا کنم... اما از پشت شیشه، به جای او پدر و مادرش را دیدم که همدیگر را در آغوش گرفته بودند این منظره که برای من کمی خنده آور بود فکر مرا تا مدرسه و تا کلاس نقاشی، مشغول کرد تا جایی که به جای کشیدن لیوان، عکس آن دو را کشیدم که برهم پیچیده بودند. من سرگرم نقاشی بودم که ناگهان احساس کردم که انگار در یک بیابان قرار گرفته ام.
نه صدایی شنیده می شد و نه کلامی به زبان می آمد. یک لحظه تصور کردم در کلاس درس نیستم بلکه در کویری که در آن پرنده پر نمی زند مشغول نقاشی شده ام. سرم را بلند کردم خانم معلم نبود به راست و به چپ خیره شدم. باز هم ایشان را ندیدم، به بچه ها نگاه کردم، همه آنها مرا می پاییدند، به بالای سرم نگاه کردم... خانم معلم با چشم های از حدقه درآمده به نقاشی من نگاه می کرد و از شدت عصبانیت مشغول جویدن لبهایش بود. برای اینکه خودم را لوس کرده باشم تا شاید تخفیفی در مجازاتم بدهد گفتم: خانم هاشمی، این از لیوان قشنگتر است مگر نه. و خانم هاشمی، به جای هر جواب دیگری که لازم بود به کودک نه ساله ای مثل من داده شود، گوشم را درست 180 درجه پیچاند و مرا کشان کشان به دفتر برد. از بخت بد آن روز آقای مدیر «آقای میرخانی» نبود و خانم ناظم که اصولا از من کینه ای شدید در دل داشت، بعد از یک محاکمه صد در صد عادلانه! مرا به وسط حیاط برد و پس از یک ساعت ایستادن زیر آفتاب سوزان اردیبهشت، وقتی زنگ زده شد در حضور همه بچه ها پاهای مرا آماج ضربات ترکه های آلبالو کرد و من بیهوش شدم.

ای دوووون

امروز زاد روز زنده یاد محمد علی فردین است. در سال 1358 در چنین روزی ما به اتفاق فردین در روستای رچی گوهمره سرخی شیراز مشغول فیلمبرداری بودیم که زنده یاد ایرج قادری و دوست عزیزم سعید مطلبی به من گفتند: امروز تولد فردین است و قرار شد جشن کوچکی برای سلطان قلب ها بر پا کنیم. آن روز از روستا برای تهیه کیک تولد تو به شیراز آمدیم و سفارش تهیه کیک را دادیم وقتی سفارش گیرنده متوجه شد که کیک برای فردین است، گفت: اجازه بدهید من با سلیقه خودم کیک را طراحی کنم و شب بیارم گفتیم، ما در روستایی که باید یک ساعت رانندکی کرد تا به آنجا رسید زندگی می کنیم خوشحال تر شد گفت: اجازه دهید مراسم جشن تولد را ما اهالی شیراز انجام دهیم. شب ساعت حدود هفت بود که چندین ماشین از شیراز با ساز و آواز به روستا آمدند و با کیکی که عکس فردین در آن طراحی شده بود و روی آن نوشته شده بود: سلطان قلیها تولدت مبارک، جشنی بر پا کردند که خاطره آن همیشه در ذهنم خواهد ماند. و امسال باز می گویم سلطان قلبها زاد روزت خجسته باد.

احتمالاپایدنکته انحرافیش بود...

ظهوریان

وای دلم پفک خواست

صوفیا بهت بگم داداش همین استادت رفیق منه باورت میشه؟

حرفهای دیشبش واقعا بد بود .

در اصل این بنا چند کیلومتری امامزاده هاشم قرار داره .

زيبا بود

خب يه چند ده سال واستي به آرزوت ميرسي البته از اين مصنوعيهاشم هست بگير بذار كي به كيه