کـاه ، با کوه ِ پراکنـــده چه فرقی دارد ؟

جغــد ، با بلبـل ِ پرکنده چه فرقی دارد ؟


سهم ماهی اگر از آب روان چیزی نیست

برکه با چشمه ی زاینده چه فرقی دارد؟



قفسی هست به پهنای وجود من و تو

قفــس خالی و آکنده چــه فـرقی دارد؟



زودتر صـــرف کن افعال خودت را و برو

حــال، با ماضی و آینـده چه فرقی دارد؟



هرچه گشتیـم ، ندیدیم به غیر از اوهام

وَهم ِجوینــده و یابنده چـه فرقی دارد؟



از ســـر حادثه ، گـــر شانه تکانی بخورد

گــریه با قهقهه ی خنده چه فرقی دارد؟

دلم تنگ شده واسه اون خنده هایی که فکّت درد میگیره ... دلت درد میگیره ... از چشات اشک میاد ولی بازم نمیتونی جلوشو بگیری
از اون خنده های از ته دل ... قهقهه

در پي درخواست وزير آموزش و پرورش براي جداسازي كتاب درسي دختران و پسران ،‌ داستان دهقان فداكار در كتاب درسي دختران به صغراي فداكار تبديل شد!
داستان جديد:
صغرا خانم فداکار خیلی ناراحت شد اول خواست پیراهنش را در بیاورد به چوبدستی اش ببندد و به آتش بزند، بعد یادش آمد که لخت می شود و اگر چشم مسافران نامحرم به او بیفتد، خدا او را با چوبدستی اش در آتش جهنم می اندازد. بعد خواست چادرش را استفاده کند که یاد موهایش افتاد. سپس متوجه شد لازم نیست مثل مردها به هر بهانه ای لخت بشود، او زن است و خدا به او عقل داده لذا نفت فانوسش را ریخت روی چوبدستی اش و آن را آتش زد و چون دویدن برای زن بد است سلانه سلانه به طرف قطار رفت اما دیگر دیر شده بود و قطار با سنگ ها برخورد کرد و همه ی مسافران شهید شدند اما صغرای فداکار دین و اعتقادش را زیر پا نگذاشت.

خداحافظ!خداحافظ! سلام ای خوب دیروزم
بدون من تا ته دنیا به آتیش تو می سوزم

خداحافظ!خداحافظ! همیشه همدم و همراه
دلیل بغض بی وقفه ، دلیل هق هق گهگاه

خداحافظ!خداحافظ! عزیز خسته از تکرار
نگو تقدیر ما این بود ،‌ محاله بعد از این دیدار

خداحافظ!خداحافظ! سیه پوش سراپا نور
شروع ناب هر شعری ، تو ای نزدیک دورادور

خداحافظ غزلساز طناب و شاخه و رؤیا
صدای ناب روییدن ، غریق عاشق دریا

خداحافظ!خداحافظ! گل اردیبهشت من
پر از نام زلال توست ،‌ کتاب سرنوشت من

خداحافظ!خداحافظ! دلیل تازه بودن ها
خداحافظ!خداحافظ! تمنای سرودن ها

خداحافظ!خداحافظ! سفر خوش ! راه رؤیا باز
پس از تو قحطی لبخند ، پس از تو حسرت پرواز

حق با باران است،
باید گریست، باید ناله کرد، باید فریاد زد.
خوشا به حال باران!
چقدر دوست داشتنی و زیباست!
چقدر صاف و زلال است!
چقدر صادق و پاک است!
صدای هق هق باران برایم آشناست!
بارها آن صدا را از اعماق وجودم شنیده ام!
صدای غریبی است.
بوی تنهایی و بی کسی می دهد!

دلم تنگ شده واسه اون خنده هایی که فکّت درد میگیره ...
دلت درد میگیره ...
از چشات اشک میاد
ولی بازم نمیتونی جلوشو بگیری
از اون خنده های از ته دل ...
قهقهه ...

دلم هوای "تو" دارد...

هوای دویدن میان دستانت ،

هوای بوی "تو" دارد...

هوای هق هق گریه میان آغوشت.......

هوای یک دل ِ سیر ،

درد و دل دارد ...

هوای بودن تو ،

هوای سایه ی گرم ،

هوای شانه های نجیب ،

هوای آرامش...

دلم هوای " تو " دارد ..........!

فاصله ه ه ه



وقتی هستم، نیستی

وقتی می‌آیم، نیستی

وقتی برمی‌گردی، رفته‌ام

حتی وقتی

به اندازه یك لبخند تصنعی

دیر می‌كنم

به اندازه هزاران قهقهه

از من دور شده‌ای

درست وقتی كه چشمانت بازند من پلك‌هایم را

روی هم می‌گذارم

این است
فاصله طی‌نشدنی بین من و تو ...

نسل ما که فداکاری رو از دهقان فداکار،گذشت رو از پترس،عاقبت دروغ گفتن رو از چوپان دروغگو،مهمان داری رو از کوکب خانم،تصمیم خوب گرفتن رو از کبری یاد گرفت الان شده این.هیچکی به هیچ کس رحم نداره.
وای به حال بیست سال بعد که بچه هاه الان بزرگ بشن،اینجا میشه دیتروید...فکر کنم هر کی یه تانک میخره واسه روز مبادا...

ای شـاه! ای شـاه! ای شـاه بی خیال مست
با تـو ام آیـا با من مسکین حواست هست؟
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهیدست
تا کنون آیا کنار کودکانت نیمه شب آشفته خفتستی؟
نه… نه… تو بی غم و مستی
تا کنون حتی برای تکه نانی پیش فرزندان خود شرمنده بودستی؟
نه… نه… تو بی غم و مستی
کجـــا پـــــای تو تـا زانـــو به گـِـل بـــودست؟
کجا چشمانت از بار گناهانت خجل بودست؟
شبانگه ناله دهقان پیری را که میگرید شنیدستی؟
نه… نه… تو بی غم و مستی
ای شـاه! ای شـاه! ای شـاه بی خیال مست
با تـو ام آیـا با من مسکین حواست هست؟
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهیدست
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهیدست.

گفتم به مي عشقت کردي تو گرفتارم
گفتي تو شدي شيدا اما ز تو بيزارم
گفتم که سپردم دل بر زلف تو ميداني؟
گفتي که خمش بنشين هرگز نشوي يارم
گفتم ز دو عالم من داغ تو به دل دارم
گفتي برو از پيشم ديگر مکن آزارم
گفتم چه به سر داري بردار از آن پرده
گفتي نشوي محرم پنهان کنم اسرارم
گفتم به که گويم من غم هاي درونم را
گفتي که برو با تو هرگز نبود کارم
گفتم ز کوي تو اميد کرم دارم
گفتي که نبيني آن بر جان تو رحم آرم
گفتم که نگاهم کن شايد که شوم آرام
گفتي برو اي عاشق نفرت ز تو من دارم