عبـــــور می کنم
هر روز،
از نیمکت های خالـــی پـــارک..

طوری که انگار کســـــی
در نیمکت های آخـــــر،
انتظـــــارم را می کشد..

به آن جا می رسم،
باید وانمـــــود کنم که
باز هم دیـــــر رسیده ام..!

گــاهــی دِلَــــــم مـی خــواهـــد ..

وقـــتـــی مـــثــلِ کــــودکــــی هــایـم بّـــــغـــض مـی کــنم ..

خـــــــــدا از آســــــمــان بـه زَمـــیــن بیــایــــــد..

اَشــــــک هــایـــم را پـــاک کــــند ..

دَســـتــــم را بــگـــیـرد و بـــگــــویَــــــد :

ایـــنــجــا آدَمـــهـــا اَذیــتــت مـــی کّــــنـنـــــــد ؟؟

بـــیــــــا بــــــرویـــــــم ..

:. بــهــش بـگـیــن دق مـیـکـــنـم دسـتـــاش تــودسـتــــام نــبــاشـه .:

:. تـمـــوم خــــاطـــراتــمـون نــمـک بـــه زخـــمـام مـیـپـــاشـه .:




:. هـــرروز و هـــرشـب از خـــدا بــــدون فـقـط تـــورو مـیـخـــوام .:

:. نــگـو واســت غـــریـبــه ام نــگـو تــوخــــوابـت نـمـیـــام .:




:. بـــگــو تــــوام دوسـتـم داری بــگــو کـــه دلـتـنـگــم مـیـشـی .:

:. مــن فـقــط از خـــدا مـیـخــوام بـــازم بـیـــای بـــاهــم بــاشــیــم .:








::. مـــا چـــه نـقـشــه هـــا کـشـیــدیــم واســه فــــرداهـــای بــــاهــــم .::


::. بــیــا بــــرگـــرد تـــاکــه قـــلـبـــم تــــورو از خـــونـه نـــرونـــده .::

از ایـــ ن به بعــد مــی خنــدم
به آرزوهایــَــت
همان گـــونه که تـــو
به پـــاک تریـــن آرزویـَـــم
کـــه ماندنــَـــت بــود
خــندیــدی !
و ساده.پشتت را کردی و رفتی.
بمن گفتی.شاد باش و
زندگی کن!!!!

مـــن مــــــیروم !
و تـــو مـــــی مــــانــی ؛
بــا دنـیــایـــی از خــــاطـــــرات
راســتـــی آن روز کـــــه
دلـــــداده تــو شــــدم یــادت هست ؟؟؟؟
از آن جــا بـــه بـــعــدش را پـــاک کــــن!!

یـــک وقـــت اشتبـــاهـــی مـــرا از خـــاطــــرت پـــاک نکنــی ؟! هــر وقـــت پـــاک کــن دستـــت بـــود بـگــــو از روی کاغـــــذت مـیـــروم کنـــار ...!

دنیـــــــا ؛ آدمهـایی داره

کـــه سکـــوت تـــو را در برابر ضعــف ادبشـون ،

بـه پـــای نفهمیـت مـی گــذارنـد ؛ نـه بـزرگــــــواریـت ... !!!

چـــــوپـــان دروغگــو

از نــــام ننگــــــت

سرافکــــــــنده نــــباش

......
این روز ها

خیلی از ما

با دیدن آدم ها فــــریاد می زنیم

گــرگ

گــــــــــــــــرگ

گـــــــــــــــــــــرگ

گاهــی آدم دلــش می خواهـد

کفــش هایش را دربیــاورد،

یواشکی نوک پـــا، نوک پــا ...

از خودش دور شــود،

دور دور دور ...

گــاهــی دِلَــــــم مـی خــواهـــد ..

وقـــتـــی مـــثــلِ کــــودکــــی هــایـم بّـــــغـــض مـی کــنم ..

خـــــــــدا از آســــــمــان بـه زَمـــیــن بیــایــــــد..

اَشــــــک هــایـــم را پـــاک کــــند ..

دَســـتــــم را بــگـــیـرد و بـــگــــویَــــــد :

ایـــنــجــا آدَمـــهـــا اَذیــتــت مـــی کّــــنـنـــــــد ؟؟

بـــیــــــا بــــــرویـــــــم ..

مـــن مــــــی روم !
تـــو مـــــی مــــانــی
بــا دنـیــایـــی از خــــاطـــــرات . . .
راســتـــی آن روز کـــــه
دلـــــداده تــو شــــدم یــادت هست ؟
از آن جــا بـــه بـــعــدش را پـــاک کــــن . . .

بـــرگ پـــاییــزی
راهـی نـدارد جـــز سُــــــــقوط….
وقـتی می دانـد
درختـــــــــــ…
عِشــقِ بَـــرگ تـــــازه ای را در دِل دارد…..!

مـــن مــــــی روم !
تـــو مـــــی مــــانــی
بــا دنـیــایـــی از خــــاطـــــرات . . .
راســتـــی آن روز کـــــه
دلـــــداده تــو شــــدم یــادت هست ؟
از آن جــا بـــه بـــعــدش را پـــاک کــــن . . . !