مردونگی یعنی چی…؟ ! ریش و سبیل و بدن قوی هم هیچکدوم نشون مردونگی نیست…! پس مردونگی چیه…؟

مردونگی یعنی وقتی با زنت میری بیرون هوا یخ میکنه کاپشن خودت رو بندازی رو دوش زنت و خودت سگ لرزه بزنی از سرما و با دندونایی که از سرما داره تریک تریک به هم میخوره بگی من سردم نیست…!
...
یعنی وقتی هندونه میاری خونه چاقو رو فرو میکنی توی شکمش قاچ میکنی اون گل هندونه رو بزنی سر چاقو بدی زنت بخوره کیف کنه…! مردونگی یعنی گوشتای توی خورشت رو بذاری برای زن و بچه ات و خودت به لپه ها قناعت کنی…! که اگه زنت باز یه تکه از گوشتای خودش رو میذاره گوشه بشقابت تو اون رو نخوری باز تکه تکه کنی بذاری برای بچه هات…! این مردونگیه داداش…!

مردونگی یعنی وقتی کله پاچه درست میکنی با نون سنگک لقمه بگیری نمک بزنی بذاری دهن زن و بچه ات …! یعنی وقتی غذای همسرت شور شده بخوری و دم نزنی و وقتی ازت میپرسه که شور شده یا نه ؟ بهش بگی نه…! خیلی هم خوبه….!خوش نمکه…!

سه یادآوری کوتاه:
هر شب ما به رختخواب میرویم،‌ ما هیچ اطمینانی نداریم که فردا صبح زنده بر می خزیزیم، با این حال ساعت را برای فردا کوک می کنیم.« این یعنی اُمید»
ـ کودکی یکساله ای را تصور کنید، زمانی که شما او را به هوا پرتاب می کنید، او می خندد، چرا که او می داند که شما او را خواهید گرفت.«این یعنی اعتماد»
ـ روزی،‌ تمام روستایی ها تصمیم گرفتند، تا برای بارش باران دعا کنند، در روزی که برای دعا همگی دور هم جمع شدند،تنها یک پسر بچه با خود چتری داشت.«این یعنی ایمان»
آن‌ها را برایتان خواستارم ...

بــــاراלּــیم
בلـمـ چترے میפֿــפּاهــב از جنــس
בسـتهاے تـــפּ
چـتــرے بــرایـمـ بـگیـــر ، حتے פֿـیــآلے
פֿـیــسِ ב لــتـنــگـیــــمـ
بــــاراלּ مـےآﻳـــנ
בارב مـےبــآرנ امـآ نـہ مثـلــ همیـشــہ
انـگـار بـا تـפּ بــــاراלּ حالــ בیــگرے בارב
مگـر نگفتـے بــــاراלּ هـــواے בפּ نفــره اωـــتـــ
پــس چـــرا هــرچہ نگاه مےڪنــمـ تــפּ را نمـےبینمــ!

چترها را باید بست
زیر باران باید رفت
فکر را...خاطره را زیر باران باید برد
با همه مردم شهر زیر باران باید رفت
دوست را زیر باران باید دید ..
عشق را زیر باران باید جست !
‏.
‏.
‏.
دیگه فقط آرزومه بارون بباره رو تنم ...




گل منو چرا چیدی گل من دنیای من بود

از درد و دیوار قلبم نـــــــــــــــــــــــــم دلتنگی میباره
بگو که دستات هنوزم واســــــــــــــه من یه چتری داره
دستامو تنها گراستی تو نمیدونی چیه دردم
از همون لخظه که رفتی دیگه زندگی نکردم

نگاهم رو به سمت تو، شبم آیینه ی ماهه

دارم نزدیکتر میشم، یه کم تا آسمون راهه

به دستای نیاز من، نگاهی کن از اون بالا

من این آرامش محضو، به تو مدیونم این روزا

خدایا دوستت دارم، واسه هر چی که بخشیدی

همیشه این تو هستی که، ازم حالم رو پرسیدی

بازم چشمامو می بندم، که خوبی هاتو بشمارم

نمی تونم فقط میگم، خدایا دوستت دارم

تو دیدی من خطا کردم، دلم گم شد دعا کردم

کمک کن تا نفس مونده، به آغوش تو برگردم

تو حتی از خودم بهتر، غریبی هامو می شناسی

نمی خوام چتر دنیا رو، که تو بارون احساسی

خدایا دوستت دارم، واسه هر چی که بخشیدی

همیشه این تو هستی که، ازم حالم رو پرسیدی
بازم چشمامو می بندم، که خوبی هاتو بشمارم

نمی تونم فقط میگم، خدایا دوستت دارم

سه یادآوری کوتاه:
هر شب ما به رختخواب میرویم،‌ ما هیچ اطمینانی نداریم که فردا صبح زنده بر می خزیزیم، با این حال ساعت را برای فردا کوک می کنیم.« این یعنی اُمید»
ـ کودکی یکساله ای را تصور کنید، زمانی که شما او را به هوا پرتاب می کنید، او می خندد، چرا که او می داند که شما او را خواهید گرفت.«این یعنی اعتماد»
ـ روزی،‌ تمام روستایی ها تصمیم گرفتند، تا برای بارش باران دعا کنند، در روزی که برای دعا همگی دور هم جمع شدند،تنها یک پسر بچه با خود چتری داشت.«این یعنی ایمان»
اينگونه اميد و اعتماد و ايماني را برایمان خواستارم ...

نباید شیشه را با سنـــــــــگ بازی داد !
نباید مست را در حال ِ مستــــــی . . .
دست ِ قاضـــــــــی داد !
نباید بی تفاوت !
چتر ماتـــــــــــــــــم را . . .
به دست ِ خیــــــــــــــــس باران داد !
کبوترها که جز پرواز ، آزادی نمی خواهند !
نباید در حصار میـــــــــــــله ها
با دانه ی گنــــــدم . . . به او تعلیم مانـــــــــــدن داد

خدایا کمک کن چترِ گناه را در بارانِ رحمتِ رمضان و



غیررمضانت بسته نگه داریم ...



آری ؛ چترها را باید بست ، زیر باران باید رفت ...



و افسوس ، از ماه باران چند صباحی بیش نمانده است ...

بگذار هر چه نمی خواهند
بگوئیم

بگذار هر چه نمی خواهیم
بگویند

باران که بیاید
از دست چترها
کاری بر نمی آید

ما اتفاقی هستیم
که افتاده ایم...!

نصرت رحمانی

ﺩﺭ ﺳﺮﻡ ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ
ﭘﺮﻡ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ
ﻋﺎﺟﺰﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺍﺕ
ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ
ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﺗﺎ ﺗﻮﺭﺍ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ؟
ﮐﻪ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ
ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ
ﺗﻨﻬﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ
ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ؟
ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﯼ ﺧﯿﺎﻟﻢ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ
ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ
ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﯾﺎﻥ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ
ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﺩﻭﯾﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﮐﺎﺵ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ
ﻣﺪﺕ ﻫﺎﺳﺖ
ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ م....