با یه دل زار اومدم

من گنه کار اومدم

در میزنم وا کن در رو

شبیه هر بار اومدم

با گناهام قلب تو من شکستم

هر چی باشه

خونه زاد تو هستم

من که چون حر

با تو بدی نکردم

من که آبو

رو خیمه هات نبستم

اسباب زحتتم

هر شب تو هیئتتم

ممنون مادرتم

اربابم نوکرتم

کریمیو و مهربونی

همیشه با ما میمونی

جوونا رو مثل علی اکبرت آقا میدونی

اسم تو روی دل من نوشتی

کاری کردی دیگه باشم بهشتی

تا قیامت زیر دین نو هستم

بس که خوبی از بدی هام گذشتی

لیلای این دلمی

حلال مشکلمی

مجنون اکبرتم

اربابم نوکرتم

به دام عشقت اسیرم

دامنتونو می گیرم

نکنه عذرمو بخوای

نگو برو که می میرم

توبه کردم اومدم سر به راه شم

باقی عمرم اگه شد با تو باشم

تا نمردم آرزوم اینه آقا

واسه یه شب زائر کربلا شم

آقای بی کفنم

عمریه سینه زنم

مدیون خواهرتم

اربابم نوکرتم

#در_حسرت_ماه

#چارتار



سر بزار روی شونه هام تا بگم آروم از غصه هام

تا بگم چی امد به سرم ، رفت چرا نازنین دلبرم

عیش و شراب و مستی کار ما بود

عشق و خدا و هستی یار ما بود

اما شد رنگ زمستون نو بهار ما

بزم مهر و جنون در دل به پا بود

سینه لبریزه از شور از وفا بود

اما غم آمد به قلبم ای خدا چرا

سوختم ، سوختم من از غم دل او پی یار دیگری بود

که عمر رویای من به سر رسید

باختم ، باختم من به او همه عمر دلدادگی رو

که غربت به خانه ام سرک کشید

خسته ام از دست روزگار، آسمون تو هم با من ببار

چشم من مونده خیره به راه ، من شبم

در حسرت ماه

عیش و شراب و مستی کار ما بود

عشق و خدا و هستی یار ما بود

اما شد رنگ زمستون نو بهار ما

بزم مهر و جنون در دل به پا بود
سینه لبریزه از شور از وفا بود
اما غم آمد به قلبم ای خدا چرا

سوختم ، سوختم من از غم دل او پی یار دیگری بود

که عمر رویای من به سر رسید

باختم ، باختم من به او همه عمر دلدادگی رو

که غربت به خانه ام سرک کشید

سوختم ، سوختم من از غم دل او پی یار دیگری بود

که عمر رویای من به سر رسید

باختم ، باختم من به او همه عمر دلدادگی رو

که غربت به خانه ام سرک کشید

#حسرت_ماه

#چارتار

#نوستالوژی

#رضا_یزدانی

پشت خط قرمز ترانه ها راوی یه شعر گم شده تو دود

راوی خاطره های زخمی ام پره نوستالژی روزای کبود

پر بغضم پر بهت و انتظار ، انتظاری عبث و پوچ و محال

انتظار با تو همسفر شدن دوباره میون جاده شمال

دلم پره بیا بازم با همدیگه بریم سفر

جای ما اونجا خالیه منو ببر منو ببر

یه عمر جاده شمال منتظر عبور ماست

نمیدونه یکی از اون دو تا قناری بی صداست

من پر از خواب های نیمه کاره ام

پره یاد روزای رفته به باد

چشامو و میبندم و وا میکنم

تا شاید عطرت به خاطرم بیاد

تا شاید دوباره همسفر بشیم

توی جاده ای به مقصد جهان

با همون پیکان قراضه که یه روز

یکی جاش گذاشت کنار اتوبان

یه پیکان قراضه است ولی توی رویاش

هنوزم جوونه خیالش میتونه بازم توی جاده یه کله برونه

خیالش هنوزم موتور مانده باقی تو صندوق سینه

یه پیکان قراضه کنار اتوبان داره خواب میبینه

از کنار کودکی هام میگذرم از رهاترین روزای زندگیم

کاش میشد یه لحظه تکرار بشه اون هوای سر به زیر سادگی

کاش میشد دوباره پا به پا بشیم کاش میشد حتی شد واسه یه بار

کودکانه ها دوباره گل کنن تو عبور خیابون لاله زار

لاله زار کاش میتونستیم همیشه بچه بمونیم

عمو زنجیر باف و بازم توی کوچت بخونیم

لیمونات شیشه دو هزار لواشک هر ریال شاهی

بابا نون نداد نوشتن توی دفترای کاهی

لاله زاری که هنوز تو کوچه هاش خاطره های ما پرسه میزنه

سر کوچ ملیش مردی که داره توی رویاهاش جون میکنه

سر کوچه ملی یه مرد یه مرد که سی سال پیش ساعتش یخ زده

نمیدونه دنیا چه رنگی شده نمیدونه کی رفته کی اومده

سر کوچ ملی یه مرد یه مرد توی پالتوی کهنه اهد بوق

داره عابرا رو نگاه میکنه که رد میشن از کوچه های شلوغ

حیف نمیشه به عقب برگردیم به شبای پرسه در به دری

کافه چی دکمه برگشت بزن به روزای خوب کافه نادری

چشم تو چش ستاره ها همیشه بردیم یادته

واسه تنهایی شب غصه میخوردیم یادته

من مثل سایه تو تو واسه من مثل نفس

هر دو برای هم میمردیم یادته

#تیتراژ_مدار_صفر_درجه

#علی_قربانی

وقتی گریبان عدم

با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم تو را

پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تو را

در آسمانها می کشید

وقتی عطش طعم تو را

با اشکهایم می چشید

من عاشق چشمت شدم

نه عقل بود ونه دلی

چیزی نمی دانم از این

دیوانگی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن

دنیا همان یک لحظه بود

آن دم که چشمانت مرا

از عمق چشمانم ربود

وقتی که من عاشق شدم

شیطان به نامم سجده کرد

آدم زمینی تر شد و

عالم به آدم سجده کرد

من بودم و چشمان تو

نه آتشی و نه گلی

چیزی نمی دانم از این

دیوانگی و عاقلی..

#تیتراژ_مدار_صفر_درجه

#علی_قربانی

#باران_تویی
#چارتار


از آسمانم، ماتم ببارد

هراسِ ِ بی‌ تو ماندنم ادامه دارد

نمی‌نویسم ترانه بی‌ تو

چگونه پر کشد خیالِ واژه بی‌ تو

به لب رسیده جان! کجایی

کجایی؟ که برده طاقتم جدایی

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که بی‌ مه‌ِ تو من هوای پر زدن ندارم

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که در ر‌هِ تو من نفس بریده در گذارم!

مگر ندانی چو از تو دورم

بیراهه‌ای خموش و تار، بی‌ عبورم

نمی‌توانم دگر برویم

که من اسیرِ این خزانِ تو به تویم

به لب رسیده جان

کجایی؟ کجایی؟

رهی نمانده تا رهایی

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که بی‌ مه‌ِ تو من هوای پر زدن ندارم!

#باران_تویی! #به #خاکِ #من #بزن

بازا ببین! که در ر‌هِ تو من نفس بریده در گذارم!

باران تویی! به خاکِ من بزن

بازا ببین! که بی‌ مه‌ِ تو من هوای پر زدن ندارم