اگــــــرمـیـخـواهــــــی بــــــه مــــــن تـکـیــــــه کـنــــــی ,
تـکـیــــــه کــــــن ...
فـقـــــط بــــــدان کــــــه مــــــن ,
دیــــــواری تــــــرک خــــــورده ام ...!!
تـحـمـــــل تـکـیـــــه دارم امــــــا ضــربـــــه را نـــــــه ......!

خسته ام
از تکرار این روزهای بی حوصله ی خاکستری
از این انتظار ؛
که دارد جان می دهد
می خواهم بخوابم
از راه که رسیدی ...
صدایم کن
من ؛
دو فنجان چای می ریزم
کنار پنجره ی رو به باغچه می نشینیم
باقی عمر زندگی می نوشیم!

دوریت را چه کنم ای سرا پا همه راز؟

ای سراپا همه ناز؟

به که گویم غم خویش؟

به گل پر پر یاس؟

تو بگو گریه کنم یا نکنم؟

دوریت را چه کنم؟

بـدرود

با هر کس باید مثل خودش بود



به من یاد بده



بی معرفتی را ...



بی وجدانی را ...



نامردی را ...

✷ آنـقــدر خستـــه ام

✷ که حاضـــــــرم

✷ ســرم را روی تکـه سنــگی

✷ بگــذارم و بخــوابـم

✷ امــــــــــا

✷ به دیـــوار وجــود بعضــی ها

✷ که بـارها بر ســرم آوار شـد

✷ تکیــه ندهـــم