یاد من باشد که فردا دم صبح
به نسیم از سر مهر سلامی بدهم
و به انگشت نخی خواهم بست
که فراموش نگردد فردا
با همه تلخی و ناکامی ها
زندگی شیرین است
و به شکرانه دیدار نسیم هر صبح
زندگی باید کرد …

عــــادت کـرده ام
تنهـــا توی کافـــه ای بنشینم
از پشت پنجـــره آدم ها را ببینم
قهـــوه ای تلخ بنوشـــم
و تا خـــانه
پیــــاده با نبودنت
راه بــــروم و
سیگارم را دود کنم...!

انقدر حرف دارم برای نگفتن

که صداییم را بالا ببرم فریاد بزنم

انقدر گوش نیست برای شنیدن

این روز ها میتوانم بلند بلند فکر کنم

بلندبلند داد بزنم

بلند بلند از غمهایم بگویم که با هیچ کسی نگفته ام

که هیچکسی تاب شنیدنش را ندارد

از حرفهایی که تند و تیزندو تلخ

کاش حواست باشه دلی اینجا دلتنگته

باز باران نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر
باز باران بی ترانه دانه دانه بر بام خانه
یادم آید روز باران پا به پای بغض سنگین تلخ و غمگین دل شکسته اشک ریزان عاشقی سرخورده بودم
می دریدم قلب خود را
دور می گشتی تو از من
با دو چشم خیس و گریان
می شنیدم از دل خود این نوای کودکانه
پر بهانه زود برگردی به خانه
یادت آید هستی من آن دل تو جار می زد
این ترانه باز باران باز می گردم به خانه...

بعضی آدم‎ها بی اینکه بد باشند، کوچک‌اند.

بعضی آدم‎ها، بدون اینکه زهر داشته باشند، تلخ‌اند.



بعضی آدم‎ها بدون اینکه نیش داشته باشند، گزنده‎اند.



بعضی آدم‎ها بدون اینکه سیاه باشند، از روشنی دورند.



بعضی هم ...خرده هوشی دارند،




سر سوزن ذوقی،گاه‎گاهی،فقط از روی هوا،



شعر خوشی می‎بافند؛تا به هر نیش ِ کلام،زخم ِ تنهایی ِ ما تازه کنند ...

کم کم یاد میگیری ،

نگران نباشی !

یاد میگیری

لبخند بزنی

و بگی خوبم ...

کم کم یاد میگیری

تو کافه قهوه ی تلخ ک ِ میخوری

بگی فرانسه ب دلت نمیشینه

قهوه فقط اسپرسو

کم کم یاد میگیری

فراموش کنی "یک عاشقانه ی آرآم"

کتاب مورد علاقه ی من بود.

و منم کم کم یاد می گیرم

بخاطر تو زندگی نکنم...

من گریزانم از این خسته ترین شکل حیات
و از این غربت تلخ
که به اجبار به پایم بستند
می گریزم از شب
می گریزم از عشق
و تو ای پاک ترین خاطره ها
همه جا در پی تو می گردم...

لج میکنم . . .
بد اخلاق میشم
نه چیزی میبینم ،
نه چیزی میشنوم ،
نه چیزی میگم
دست خودم که نیست
تو که نباشی ، زندگی باید به کامِ من تلخ بشه . . .