شکستی بالمو

هر چقدر بد شدی بازم حرف رفتن نزدم
تو همش راهتو رفتی من همش راه اومدم

تا به سختیا رسیدی خودتو باختی چرا؟
اگه دوریم دغدغه ات بود دورم انداختی چرا؟

هر کاری کردم به چشت اصلا نیومد
ببخش عزیزم که همین ازم براومد

چی شد اون حس زلالت اون دل ساده و صاف
لااقل دستشو ول کن جلو من بی انصاف

من دلم قدر یه دریاست طاقتم خیلی کم
نگیر دستاشو اقلا پیشم اينقدر محکم

تا یکی اومد سراغت دل من رو پس زدی
تو کنار کشیدی اما کاش کنار میومدی

به هر دری زدم که تو آروم بگیری
حالا که خوبه همه چی تو داری میری

اگرچه رفتی عزیزم با عشق تازه
ولیکن این در رو به تو همیشه بازه

یه روزی خسته میشی از پرسه و ولگردی
یا پشیمون میشی از اینکه منو ول کردی

تازه خواستم پر بگیرم که شکستی بالمو
تو که جای زانوهام نیستی بفهمی حالمو

بی انصاف

اون بهت یه حلقه میده

ولی

من هزار تا حلقه اشکو

اگه اين گوشه ميخندم واسه حفظ ابرومه
سهم یکی دیگه میشه اون کسی که آرزومه

نمی دونم مثل من تو ، تو این روزا چی کشیدی

میدونستی من نمیام به سر و وضعت رسیدی

خوش سلیقه هم که بودی آره با این انتخابت

وقتی پرسیدن وکیلم بگو نه ، چون من می خوامت

من دارم این گوشه از دور واست اشکامو میریزم

اگه یک ذره مهمم بله رو نگو عزیزم

بله رو نگو عزیزم تو بگی بله می میرم

اگه تو بخوای الانم میام دستاتو....

اگه تو بخوای الانم میام دستاتو می گیرم...

لعنتے ،

כستِ ڪم ...
بین شعرهاے مـטּ،

כستـش را نگـیر.

بــے انـصاف!

مــــــرכم כارنـכ ایـטּ شعرها را مـے خـوانــنـכ...

مردم اغلب بی انصاف, بی منطق و خود محورند
ولی آنان را ببخش

اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند
ولی مهربان باش

اگر موفق باشی دوستان دروغین ودشمنان حقیقی خواهی یافت
ولی موفق باش

اگر شریف ودرستکار باشی فریبت می دهند
ولی شریف و درستکار باش

آنچه را در طول سالیان سال بنا نهاده ای
شاید یک شبه ویران کنند
ولی سازنده باش

اگر به شادمانی و آرامش دست یابی
حسادت می کنند
ولی شادمان باش

نیکی های درونت را فراموش می کنند
ولی نیکوکار باش

بهترین های خود را به دنیا ببخش
حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد

ودر نهایت می بینی هر آنچه هست
همواره میان “تو و خداوند” است
نه میان “تو و مردم”