جغدی روی كنگره‌های قدیمی دنیا نشسته بود. زندگی را تماشا می‌كرد. رفتن و رد پای آن را. و آدم‌هایی را می‌دید كه به سنگ و ستون، به در و دیوار دل می‌بندند. جغد اما می‌دانست كه سنگ‌ها ترك می‌خورند، ستون‌ها فرو می‌ریزند، درهامی‌شكنند و دیوارها خراب می‌شوند. او بارها و بارها تاج‌های شكسته، غرورهای تكه پاره شده را لابه‌لای خاكروبه‌های قصر دنیا دیده بود. او همیشه آوازهایی درباره دنیا وناپایداری‌اش می‌خواند؛ و فكر می‌كرد شاید پرده‌های ضخیم دل آدم‌ها، با ا ین آواز كمی بلرزد. روزی كبوتری از آن حوالی رد می‌شد، آواز جغد را كه شنید، گفت:« بهتر است سكوت كنی و آواز نخوانی. آدم‌ها آوازت را دوست ندارند.غمگینشان می‌كنی. دوستت ندارند. می‌گویند بدبینی و بدشگون و جز خبر بد، چیزی نداری.»
قلب جغد پیرشكست و دیگر آواز نخواند.
سكوت او آسمان را افسرده كرد. آن وقت خدا به جغد گفت: آواز‌‌خوان كنگره‌های خاكی من!
پس چرا دیگر آواز نمی‌خوانی؟ دل آسمانم گرفته است.
جغد گفت: خدایا! آدم‌هایت مرا و آوازهایم را دوست ندارند.
خدا گفت: آوازهای تو بوی دل كندن می‌دهد و آدم‌ها عاشق دل بستن‌اند...

چشمانت

همرنگ چشم های من بود

و لبانت

طعم لب های مرا داشت

انگار مرا

نفس کشیده بودی

انگار تو را

زیسته بودم...

حکایت رفاقت من با تو ،
حکایت "قهوه" ایست ،
که امروز به یاد تو ... ...
تلخِ تلخ نوشیدم !
که با هر جرعه ،
...
... بسیار اندیشیدم ،
که این طعم را دوست دارم یا نه ؟!
و آنقدر گیر کردم بین دوست داشتن و نداشتن ،
که انتظار تمام شدنش را نداشتم !
و تمام که شد ،
فهمیدم ،
باز هم قهوه می خواهم !
حتی ،
تلخِ تلخ

شب هنگام محمد باقر - طلبه جوان- در اتاق خود مشغول مطالعه بود كه به ناگاه دختري وارد اتاق او شد. در را بست و با انگشت به طلبه بيچاره اشاره کرد که سكوت كند و هيچ نگويد. دختر پرسيد: شام چه داري؟؟ طلبه آنچه را که حاضر کرده بود آورد و سپس دختر كه شاهزاده بود و به خاطر اختلاف با زنان حرمسرا خارج شده بود در گوشه‌اي از اتاق خوابيد.

صبح که دختر از خواب بيدار شد و از اتاق خارج شد مأموران، شاهزاده خانم را همراه طلبه جوان نزد شاه بردند. شاه عصباني پرسيد چرا شب به ما اطلاع ندادي و ....

محمد باقر گفت: شاهزاده تهديد کرد که اگر به کسي خبر دهم مرا به دست جلاد خواهد داد. شاه دستور داد که تحقيق شود که آيا اين جوان خطايي کرده يا نه؟ و بعد از تحقيق از محمد باقر پرسيد چطور توانستي در برابر نفست مقاومت نمايي؟ محمد باقر 10 انگشت خود را نشان داد و شاه ديد که تمام انگشتانش سوخته و ... علت را پرسيد. طلبه گفت: چون او به خواب رفت نفس اماره مرا وسوسه مي‌نمود. هر بار که نفسم وسوسه مي‌کرد يکي از انگشتان را بر روي شعله سوزان شمع مي‌گذاشتم تا طعم آتش جهنم را بچشم و بالاخره از سر شب تا صبح بدين وسيله با نفس ...

حکایت رفاقت من با تو ،
حکایت "قهوه" ایست ،
که امروز به یاد تو ... ...
تلخِ تلخ نوشیدم !
که با هر جرعه ،
...
... بسیار اندیشیدم ،
که این طعم را دوست دارم یا نه ؟!
و آنقدر گیر کردم بین دوست داشتن و نداشتن ،
که انتظار تمام شدنش را نداشتم !
و تمام که شد ،
فهمیدم ،
باز هم قهوه می خواهم !
حتی ،
تلخِ تلخ

ایـــن لحظه هــا تنــــم یــه آغــوش گرم می خواهــــد با طـــعم عشــق نه هوس....... ..
ایــن لحظـــه هــا لبــانم رطوبــت لبــهایی را می خواهـــد با طعم محبت نه [!]...... ......
این لحظــه ها گیسوانـــم نوازش دستی را می خواهــد با طعم ناز نه نیـــاز... ....
این لحظـــه ها تنی می خواهم که روحــــم را ارضـــا کند نه جســـمم را

چشماي تو به من اميد زندگي ميده

دستاي تو گرماي خورشيد و به دست من ميده

اون نگاه عاشق تو منو به زندگي برم گردونده

اون لباي شيرين تو لب منو خندونده

عاشق اينم كه نگاه كنم تو چشمات

غرقم كني توي خيال وروياهات

نميدوني قبل تو چه سختيا كشيدم

طعم تلخ شكستو بدجوري من چشيدم

يه بي وفا بود كه من مثل ديوونه ها

دل بسته بودم بهش ،دلم شد ويرونه ،آه

كاش كه از اول تورو ميديد اين چشام

كاش كه از اول خدا تورو ميذاشت سر رام

باور كن نيمه من تو هستي كه پيدا شدي

از اين به بعد تورو ميخوام با اين كه خيلي ساده اي

بازم ميگم من عاشق چشات شدم

عاشق اون چشاي نازت كه منو ديوونه كرده

اخه چرا خدا فكر دل منو نكرده

ندا دوست دارم

گاهی وقتها دلم میخواهد بگویم: من رفتم ؛ باهات قهرم ، دیگه تموم!
دیگه دوستت ندارم …..
وچقدر دلم میخواهد بشنوم: کجا بچه لوس !؟ غلط میکنی که میری …..
مگه دست خودته ؟ رفتن به این راحتی نیست !
اما …. نمیدانم چه حکمتیست که آدمی
همیشه اینجور وقتها میشنود : به جهنم … !!!بیا تا مقدسترین عشق دنیا را به همگان نشان دهیم.
بیا تا طعم شیرین ترین عشق دنیا را بچشیم.
بیا تا بهترین لحظه ها را در عشقمان مهیا کنیم.
بیا تا گرمی عشقمان را در قلبهایمان احساس کنیم.
بیا تا عشقی یکدل و یکرنگ داشته باشیم.
بیا تا غروب غم انگیز عاشقان را با نشان دادن معنی واقعی عشقمان به همگان زیبا کنیم.
بیا تا فاصله عاشقان را با ثابت کردن معنای واقعی عشق را از بین ببریم
و فاصله بین عاشقان را کم اهمیت جلوه دهیم.
بیا تا ثابت کنیم ما می توانیم در میان تمام عاشقان برای همیشه عاشق بمانیم.
بیا تا در میان فصلهایمان فصل خزانی نداشته باشیم و تمام لحظه ها و فصلها بهاری بیش نباشد!
بیا تا شبهای با هم بودنمان را پر از ستاره کنیم.
حالا بیا که همدیگر را باور کرده ایم!

بیا تا مقدسترین عشق دنیا را به همگان نشان دهیم.
بیا تا طعم شیرین ترین عشق دنی

#خواص_خوارکیها_ازگیل (کنوس): میوه مؤثر در تقویت خون بدن ،ازگیل، میوه درختی است كه در اواخر پاییز و اوایل زمستان می رسد.گل های درخت ازگیل، سفید و میوه‌آن شبیه زالزالك است، با این تفاوت كه میوه ازگیل درشت تر و قهوه ای رنگ و طعمش شیرین و كمی گس است. هسته آن را می كارند و درخت ازگیل را به درخت گلابی نیز پیوند می زنند.
قسمت های مورد استفاده درخت ازگیل، برگ و میوه آن است. اسم فارسی ازگیل «اردف» و «گیل»بوده است. زگیل سرشار از ویتامین های «ب» و «ث» و قند، تانن و سلولز و اسید سیتریك است.ازگیل دارای مقدار زیادی هیدرات كربن است كه مولی انرژی است .ازگیل دارای ماده ای به نام تانن است كه بهترین دارو برای درمان عفونت های روده بزرگ است. ازگیل در تقویت خون بدن مؤثراست.ویتامین «ب» ازگیل، اعصاب را تقویت می كند و از نظر تغذیه اهمیت دارد. ازگیل را به صورت خام به عنوان میوه لذیذ، مطبوع و تقویت كننده مصرف می كنند و از آن شربت و كنسرو ازگیل تهیه می كنند .

آنقدر چیزها اتفاق می افتد که نمی دانم از کدامشان شروع کنم.



احساس می کنم در فیلمی بازی می کنم با حرکت تند.



احساس می کنم زمان به سرعت می گذرد.



شاید برای این است که روزها کوتاه و کوتاهتر می شوند.



گویی از کنار لحظه ها می گذرم



این روزها بدون اینکه آنها را زندگی کرده باشم.



انسانی هستم سرما خورده با خوشمزه ترین غذا



که در دهانش عاری از هر گونه مزه و طعمی است.



همه چیز در ذهنم معلق است.



در باره همه چیز میتوانم بنویسم



و لی نمی دانم



چرا همیشه آنقدر طولش می دهم که دیر می شود



و موضوع اهمیتش را از دست می دهد.



آنوقت نوشتن می شود یک لیوان چای سرد



که دیگر میل نوشیدنش را ندارم.



حالت آدمی را پیدا می کنم



که دیر سر قرارش رسیده باشد.

این غذای خوشمزه ی شمالی چندین و چند اسم داره ، ما بهش میگیم ترش واش خورش ،
البته قدیمیای لنگرود به این غذا میگفتن آبکی ( Abki) ، و همچنین بعضیا به این غذا میگن
سب ترشی ( sab torshi)، که فکر میکنم مخفف سبزی ترشی باشه .

مواد لازم جهت سبزی این غذا :

ترش واش 3 کیلو
گشنیز 1 کیلو
نعناع 1 جا
کوتکوتو 1 جا
ترشک ۴ یا ۵ جا
چغندر 1 جا
سیر فراوان و به دلخواه

برای هر وعده به اندازه ی خودتون مرغ رو به همراه سبزی و نمک و فلفل
و زردچوبه تو قابلمه ریخته و به مدت یکی دو ساعت رو حرارت ملایم قرار میدیم تا کاملا
جا بیفته و غذا به روغن بیفته. در صورت تمایل مقداری رب گوجه هم تفت داده به غذا
اضافه میکنیم ( من استفاده نکردم ). سبزی ترش واش همونجور که از اسمش
پیداست ترشه ، پس ترشی غذا رو با توجه به ذائقه تون اندازه کنین . با آبغوره هم
طعم دارش میکنیم ولی خیلی کم . مقداری بادمجون رو هم به شکل طولی
برش داده و سرخ میکنیم و کنار غذا میذاریم .

کاش امشب عاشقی هم پا می گرفت / تشنگی هم طعم دریا می گرفت
کاش امشب کوچه های منتظر / یک سلام گرم از ما می گرفت
این سکوت تلخ . دنیای من است / کاش دستت . دست دنیا میگرفت
آسمان ابری ترین اندوه را / از دل سنگین شبها می گرفت
پنجره دلتنگ چشمی آشناست / کاش می شد عاشقی پا می گرفت