دشمنت شرمنده...
شعرهای ناقابلم تقدیم به شما
حضرت دوست
واژه واژه
سطربه سطر
تولدت مبارک

سوز دلت را دیده ام هم دیه شاید بشنیده ام
رفتم ز با مت من اگر با م دلت لغزنده بود
رفتم ز کویت من اگر خنجر به پهلوخورده بود
تو مانده ایو پنجره من ماندمو صد خاطره
در ظلمت شبهای تار مهتاب میخواهم که نیست
در پیکر این خسته جان تابوتوان خواهم که نیست
در کو شه چشمان تو چون قطره اشکی خسته ام
در وصف تنهایی همین من حامد پر بسته ام

حالا هی بگو برف برف...!
اینجام باررونه ...

گه ترسیدی ازرفتنم
گه ترساندیم ازرفتنت
گه کعبه آمال دلت بودم
گه احرام بستی به صفای رقیب
گه...
گه...
آری!
گه وناگه
گاه وبیگه
رنجاندیم
ترساندیم
و
به بهانه ای واهی
رقیبانم را
به بزم
بشکستنم
دعوت کردی..
هنوزصدای
رقص وپایکوبی ات
ای!
بیخبرازحال دلم
درگوشم
طنین اندازاست...
هنوزهم
کوس رسوایی مرا
درشهرزده
ومرا
رسوای خاص وعام میکنی...
وهر
بی سروپایی را
مخاطب
خویش قرارداده
و""مخاطب خاص""
میخوانیش...
آری!
خوب گوش کن
باتوأم
تویی که گه بیگانه و
گه آشنایی
گه فریادسرمیدهی و
وگه بیصدایی
باتوأم..
دگربگذرازاین من
بیگانه عاشق..
""تقدیم به تویی که هرگز نشناختمت""
متن بداهه از""نیماراد""
تهران
پاییزی بهاری
ساعت۶:۵دقیقه صبح
.......
...
.

#زیبا بود

زیبا....

#عالی