یادت باشه اگه شبی رفتی ستاره بیاری قلبتو وقت اومدن توآسمون جانذاری نری یه وقت پیداکنی توآسمون ستاره ای یه وقت باچشمات نبینم یه چشمکی اشاره ای یه وقت نبینم خودت هم مثل ستارها شدی ستاره ای رودیدی و...روزوشب ازخود بیخودی این زمینم واسه خودش یه آسمونه رنگیه آسمون این پایینا پرازستاره سنگیه یه وقت ازاین ستارهاگول نخوری ماه شبم آخه برای داشتنت همیشه درتاب وتبم می ترسم ازدستت بدم اگه بری به آسمون بی خیال ستاره شو پیش من خاکی بمون

میمیرم مرا در تابوت سیاهی بگزارید تا همه بدانند در تاریکی به سر می برده ام دستهایم را از تابوت بیرون بگزارید تا همه بدانند به آنچه می خواستم نرسیدم چشمهایم را باز بگزارید تا همه بدانند چشم انتظار از دنیا رفته ام روی قبرم تکه یخی بگزارید تا مثل باران برایم اشک ریزد و روی سنگ قبرم چیزی ننویسید تا همه فراموشم کنند...

رفتی خاطره های تو نشسته تو خیالم بی تو من اسیر دست آرزوهای محالم یاد من نبودی اما، من به یاد تو شکستم غیر تو که دوری از من ، دل به هیچ کسی نبستم یاد من باش تا بتونم، همیشه برات بخونم بی تو وعطر تن تو، یه چراغ نیمه جونم

خداوند یک زندگی به تو داده که آنرا زندگی کنید ، خود انگیخته و بدون الگو آنرا زندگی کن. برده و مقلد نباش. خودت را دوست بدار، به خودت احترام بگذار و سعی کن همانطور که احساس میکنی زندگی کنی. و حتی اگر شکست بخوری ، راضی خواهی بود و با تقلید از دیگری ، حتی اگر پیروز شوی، در درون خالی خواهی بود و پوشالی

وقتی بارون نگاهت رو به نگاهم ریختی؛‌دلم زنده شد. وقتی با دلت قدم به دلم گذاشتی؛ زلزله‌ی شدیدی رو توی دلم حس کردم . وقتی اومدی؛ تموم تنهاییهام رو با خودت بردی. از همون اول می دونستم اومدی که توی قلبم بمونی..... برای همیشه پس ای نازنین ! ‌ای تنها مونس ! ای عشق : بمون تا بتونم بمونم .

وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم وقتی که دیگر رفت، من به انتظار آمدنش نشستم وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد ، من او را دوست داشتم وقتی که او تمام کرد من شروع کردم وقتی او تمام شد من آغاز شدم و چه سخت است تنها متولد شدن. مثل تنها زندگی کردن . مثل تنها مردن...

چشمان خسته ات ، آرام و بی صداست گویی ز راز تو، آگه فقط خداست ناگفته های تو، در سینه ات نهان اما سکوت تو، گویای صد بیان آن گونه های تو ، دشت شقایق است شرح سکوت تو، نشر حقایق است تنهایی و غریب ، در بزم بی کسان رنجیده سینه ات ، از ظلم ناکسان گر چه تبسمی ، بر لب نشانده ای در پشت خنده ات ، دل خسته مانده ای

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم/ گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو/ گفتم این روی فرشتست عجب یا بشر است/ گفت این غیر فرشتست و بشر هیچ مگو/ گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد/ گفت می باش چنین زیر و زبر هیچ مگو

یه دفعه ، مثل یه شمع داشتی خاموش میشدی اگه پروانه نبود تو فراموش میشدی آره پروانه شدم که پرم سوخته شه تا آتیش دل تو ، به دلم دوخته شه که بسوزه پرو بالم که ، راحت بشه خیالم

همه جا حرف تو هست همه برات گل ميارن چرا مردم نميخوان دست از سر تو بردارن بگو که من ديوونتم دوست دارم خيلي زياد اگه نگي من ميميرم و دق ميکنم دلت مياد مگه از عشق من و چشماي تو بي خبرن چرا راحت نميگي تا همه از اينجا برن

خواب بودم سخن عشق تو بیدارم کرد / مست بودم تشر مهر تو هوشیارم کرد / یک زمان سر به هوا بودم و از دل غافل / تا کمند غم عشق تو گرفتارم کرد / شاد بودم که ز غم ها خبرم هیچ نبود / عاقبت غصه شیرین تو غمخوارم کرد / زشت بودم چو من از حسن تو غافل بودم / وصف روی مه تو قابل دیدارم کرد / من بی مایه کجا و سخن از عشق کجا / مهر بی حد تو گستاخ بر این کارم کرد / من که بودم همه جا ذره دور از نظری / لطف صاحب نظران نقطه پرگارم کرد

آن نفسی که با خودی یار چو خار آیدت / وان نفسی که بی خودی یار چه کار آیدت / آن نفسی که با خودی خود تو شکار پشه‌ای / وان نفسی که بی خودی پیل شکار آیدت / آن نفسی که با خودی بسته ی ابر غصه‌ای / وان نفسی که بی خودی مه به کنار آیدت / آن نفسی که با خودی یار کناره می‌کند / وان نفسی که بیخودی باده یار آیدت / آن نفسی که با خودی همچو خزان فسرده‌ای / وان نفسی که بی خودی دی چو بهار آیدت / جمله بی‌قراریت از طلب قرار تست / طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت / جمله ناگوارشت از طلب گوارش است / ترک گوارش ار کنی زهر گوار آیدت / جمله بی‌مرادیت از طلب مراد تست / ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت / عاشق جور یار شو عاشق مهر یار نی / تا که نگار نازگر عاشق زار آیدت "مولانا"

بده دستا تو به من تا باورم شه جونمی / می دونم خوب میدونم تو تارو پودو ریشمی / تو که از دنیا گذشتی واسه یک خنده من / چرا من نگذرم از یه استخون به اسم تن

انت الحب اللی بکانی نسانی حالی نسانی یا منشف دمی بعروقی اوعى تنسانی تو آن عشقی هستی که باعث گریستن من شد و باعث شد که من حال خود را فراموش کنم ای کسیکه باعث خشک شدن خون در رگهایم شده ای مواظب باش که لحظه ای من را فراموش نکنی

در کتاب واژه ها زیباترین معنا توئی / من چگونه در کتاب عشق تو معنا شوم ؟ از تو گفتن کار هر کس نیست ای بالاترین / من برای گفتنت باید که مولانا شوم . . .