هوا هوای قاصدک نیست

هوایی است که ساعت شماته‌دار را به گریه می‌اندازد

آمد و شد باد

صدای در را هم درآورد

عزیزم

کمی بخند

و باد را از سمتی که آمده بود برگردان....

زندگي همين است ....

هر خاطره غروبي دارد ....

هر غروبي خاطره اي ....

و ما جايي بين اميد و انتظار ....

چشم مي كشيم تا روزگارمان بگذرد ....

گاهي هم فرق نمي كند چگونه ....

فقط بگذرد!

روی پـــــرده کعــبه
این آیــه حَــک شده اســت:
نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُـ
و مـــن
هنــــوز و تا همیــشــه
بـه همیــن یـک آیـــه دلخــوشــــمـ:
" بندگانمـ را آگاه کن که من بخشنده‌ی مهــــربانمـ...

دخترانِ سرزمینِ من کاش می دانستند
دختر بودن
چه حرمتی دارد !
کاش می دانستند
امید
از چشمان شان
شوق
از خنده هایشان

و

عشق
از بودنشان
آغاز می شود
دخترانِ سرزمینِ من کاش می دانستند
هر رنگی شدن
افتخار نیست
هر حرفی زدن با هر لهنی
نشانه ی آزاد بودن نیست
کاش می دانستند
اعتماد
تکیه گاه
حامی
از دامنِ یک دختر می آید
از دامنِ یک مادر
یک زن
دخترانِ سرزمینِ من
کاش
کاش
کاش....

مَـטּ {دلخـــوشَمــ } با هَمیــטּ دلخوشـﮯ هـاﮯ ســآدــﮧ. . .

با هَمیـטּ لَبخــنـد ها . . .
هَمیـטּ پیــادهـ رَوـﮯ ها روـﮯ آسفــالت خیـــس بَعد از
بـ☂ـاراטּ. . .
هَمیـטּ " بیخیـــال " گُفتَـטּ ها ،
هَمیـטּ لذتـــ وَصفــ نَشدَنـﮯ بَلعیدَن هواﮯ تازهـ از آنســوﮯ
شیشـــﮧ هاﮯ بیــروح ماشیــטּ . . .
با هَمیـטּ .دلخوشـﮯ هـاﮯ ســآدــﮧ..!
فقط با هَمیـטּ ها!
خـــدایـآ...هَمیـטּ ها را براﮯ مَـטּ
و { آدَمهــاﮯ دُنیـــاﮯ کوچَکــمـ }
نگهــدار...

خــوب گوشاتو وا ڪُن بِِبین چی میگَم :
میگَم و میخَندم اما لــــــاس نِمیزَنـَـــم ...
مُودَبانه وَ با لَحن خوب جوابِتو میدَم اَما تیڪ نِمیخورَم ...
گَرم وُ صَمیمی هَستَم اَما هــــَـــرزه نیستَم ...
تَنهام ...
ساکِتم ...
هیچی نیستَم ...
حتی اونقَدري نيستَم کِه عاشـِـــــــــــــــقَم بِشی ...!
وَلي اين وَ بِِدونِ كِه مَن يِِه دختر سادِه سادِه م ...

در من
کوچه هاییست که با تو...
سفر هاییست که با تو...
روزهایست که با تو...
شبهاییست که با تو...
عاشقانه هاییست که با تو...
نگشته ام
نرفته ام
سر نکرده ام
آرام نیافته ام
نگفته ام
می بینی چقدر با تو کار دارم؟
زودتر بیا...!

آدم ها
فقطـ آدم هســـتند،
نـــه بیشتر و نــــه کمتر.
اگــر کمتر از چیزی کـــه هستند نگاهشان کنـــــــــی
آنها را شــــکسته ای !
و اگــــــر بیشتر از آن حســـــــابشان کنـــــی،
آنها تو را میـــشـــــکنند !
بین ایــــــــن آدم های آدم، فقط بایـــــــد عاقلانــــــــــه زندگــی کرد؛
نه
عاشقانه ....

برای دوستــــــــ داشتـــــه شدنـــم
انتظـــاری نـیســتـــــــ
فقطـــــ بـاور کـــــــن
حرفهــــــایـم را
سادگـــــــی هایـم را
احساســـــــم را
دوسـتــــــ داشـتـنــــــم را
عشقـــــــــــم را
برای مـــن
برای قــلبــــــ مـــن
بـــاور تــــــو کـافیستــــــــ....

می نشینم
و در جمعیت نیمه روشن ِ آن سوی پنجره؛در ایستگاه دنبال کسی شبیه ِ تو می گردم . . .
و خوب می دانم که کسی کـَـس نمی شود
زیرا هیچ انسانی قادر به ادامه انسانی دیگر نیست !
پس بازی ها فقط یک بازی اند ُ همین !
با این وجود کسی شبیه تو را پیدا می کنم
و از او دور می شوم . . .
و هر چه دورتر می شوم ،
شباهتش به تو بیشتر و بیشتر می شود . . .
و باز سکوت...

من را چه میشود
که از حرم هجوم کلمات
دچار تبی شیرین شدم
و در تب و تابی وجد آلود
در تداخل روشنی و آب
رنگین کمان شعر گونه هایم را گلگون میکند
من را چه میشود!
به گمانم
امروز
من
شاعرم....

آنقدر دوستت دارمکه هر چه بخواهی همان را بخواهم
اگر بروی شادم
اگر بمانی شادتر
تو را شادتر میخواهم
با من یا بی من
بی من اما
شادتر اگر باشی
کمی
فقط کمی
ناشادم
و این همان عشق است
عشق همین تفاوت است
همین تفاوت که به مویی بسته است
و چه بهتر که به موی تو بسته باشد
خواستن تو تنها یک مرز دارد
و آن نخواستن توست
و فقط یک مرز دیگر
و آن آزادی توست
تو را آزاد میخواهم

گر کسي تو را با تمام مهربانيت دوست نداشت ...
دلگير مباش که نه تو گناهکاري نه او !!!
آنگاه که مهر می ‌ورزی مهربانيت تو را زيباترين
معصوم دنيا مي‌کند ...
پس خود را گناهکار مبين !!!
من عيسي نامي را ميشناسم که ده بيمار را در يک
روز شفا داد ...
و تنها يکي سپاسش گفت !!!
من خدايي ميشناسم كه ابر رحمتش به زمين و زمان
باريده ...
يکي سپاسش مي گويد و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عيسي و خدايش را سپاس گفتند ...
از تو براي مهربانيت قدرداني ميکنند !!!
پس از ناسپاسي هايشان مرنج و در شاد کردن دلهايشان بکوش ...
که اين روح توست كه با مهرباني آرام ميگيرد !!
تو با مهر ورزيدنت بال و پر ميگيري ...
خوبي دليل جاودانگي تو خواهد شد ... پس به راهت
ادامه بده !!!
دوست بدار نه براي آنکه دوستت بدارند ...
تو به پاس زيبايي عشق ،
عشق بورز و جاودانه باش...

بـــــــــخند...
بلند بـــــــــخند...!
بی دلیل بـــــــــخند!!
بگذار بگویند دیوانه ایم!!!
بـــــــــخند به عاقلانی که بی دلیل غمگینند...

دنیــــــــا کوچکتر از آن است

که گم شده ای را در آن یافته باشی

هیچکس این جا گم نمی شود

آدم ها به همان خونسردی که آمده اند

چمدانشان را می بندند

و ناپدید می شوند

یکی در مه

یکی در غبار

یکی در باران

یکی در باد

و بی رحم ترینشان در برفـــــ

آنچه به جا می ماند

رد پایی است

و خاطره ای که هر از گاه پس می زند

مثل نسیم سحر

پرده های اتاقت را ...