جوانمردا ! جوانمردی بیاموز... ز مردان جهان مردی بیاموز
نکویی کن به آن کو با تو بد کرد...کزان رخنه در اقبال خود کرد
چو آیین نکوکاری کنی ساز...نگرددبا تو جز آن نیکویی باز

وتو
هر جا و هر کجای جهان که باشی
باز به رویاهای من بازخواهی گشت
تو مرا ربوده٬ مرا کشته
مرا به خاکستر خواب ها نشانده ای
هم از این روست که هر شب
تا سپیده دم بیدارم
عشق همین است در سرزمین من
من کشنده ی خواب های خویش را
دوست می دارم!

اﻭﻥ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ، ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻪ ﻣﻨﻦ ...
ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﻘﻴﻪ ....
ﻣﻨﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻡ ، ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻪ ﺍﻭﻧﻦ ...
ﺧﻂ ﻛﺸﻴﺪﻡ ، ﺩﻭﺭِ ﻫﻤﻪ . . !!!!! .

هي ....
رسم ما اين نبود ،
پر كشيدن از تو
دل گرفتن از من !
سكوت از تو
"شيون"از من !!!
رسم ما ،
اين نبود
در بي قراري هاي هم
پرواز از تو ،
پريشاني از من !!!!!

چشم هايت ،
سيراب سيراب
صدايم ،
تاول زده از تشنگي
برويم دعاي باران بخوانيم
تو با دل من
من با دل تو
باور كن با لبخند چترهايمان
برمي گرديم

دلـت را بتـکان ...
غصه هایت که ریخت، تو هم همه را فراموش کن
دلت را بتکان
اشتباهایت وقتی افتاد روی زمین
بگذار همانجا بماند
فقط از لا به لای اشتباه هایت، یک تجربه را بیرون بکش
قاب کن و بزن به دیوار دلت ...
دلت را محکم تر اگر بتکانی
تمام کینه هایت هم می ریزد
و تمام آن غم های بزرگو همه حسرت ها و آر...

آری از پشت کوه آمده ام !!!
چه میدانستم این ور کوه باید برای ثروت حرام خورد
برای عشق خیانت کرد
برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد
برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند
وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم
می گویند: از پشت کوه آمده...
ترجیح میدهم به پشت کوه برگردم
و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگها باشد !
تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ...!!!

هی باران !
دلت را خوش نکُن به ذوق مردم از باریدنت
این جماعت زمانی تورا میخواهند که برایشان صرف داشته باشی
وقتی دلشان تورا میخواهد که هوا گرم باشد
زمین خُشک باشد
همین که خیسشان کنی لباسشان کثیف می شود
همین که ناخواسته ضرر برسانی ، همین که برنامه هایشان را لغو کنی
تو را به فحش خواهند کشید

اما نگران نباش! ، تو تنها نیستی!
رفتارشان با من شبیه توست...!!

به سلامتی پدرا، که همیشه حمایتشون برامون مثه یه دژ بود،
پشتیبانی شون مثه یه کوه،
تدبیرشون یه تکیه گاه محکم..
گرچه الان رنجور و خسته، جاشون تو بستر بیماریه.. ولی هنوز هم اسطوره ی زندگیمونن....

به سلامتی مادرا، که همیشه قلبشون سنگ صبور بود،
نگاهشون دریای محبت،
دستشون راه آسمونو بهمون نشون میداد،
گرچه حالا این سختی کشیده های زندگی همه بدنشون درده و پرن از حرفای نگفته... هنوز سر گذاشتن روی سینه شون یعنی رهایی از هر غمی.. یعنی رسیدن به آرامش مطلق.. چیزی مثه اغوش خدا روی زمین...

اي آسمان
منزل از ياد رفته ام
ببار...امشب ببار
شايد اشك تو مرا غسل دهدو پاك سازد
شايد بارانت نقطه چيني شود تا به او برسم
اي آسمان ببار
تا هركس به اندازه پياله اش پاك شود
اي چترفروش چترهايت مال خودت
امشب ميخواهم خيس شوم
پاك شوم تا شايد محو شوم و
از پله كان آبي به سوي او بروم
پروردگارا عاشقت هستم...مرا دوست بدار...