20 مهر روز بزرگداشت حضرت #حافظ
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها/که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید/ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم/جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید/که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل/کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر/نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها

حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ/متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

#حافظ

غزل شماره ۱

#روز #بزرگداشت #مولوی #گرامی_باد

#غزلی #از #استاد #شهريار #در #بزرگداشت #شهريار #تهران #سال #1352

#روز #شعر #و #ادب
روز شعر و ادب، روز پاسداشت هنر متعالی است؛
هنری که در دوره های مختلف و در فراز و نشیب های
این مرز و بوم، آینه وار در خدمت وجدان های بیدار بوده است.
عرصه شعر و ادب، عرصه پرواز سیمرغ وشانی است
که در وادی انسانیت بال و پر شکسته اند و
آینه دار جلوه های روشن ایمان و معرفت بوده اند...

#روز #اندیشه #و #روز #بزرگداشت #استاد #شهریار #گرامی_باد

#روز #شعر #و #ادب #فارسی #مبارك

روز #بزرگداشت #استاد #سيد_محمد_حسين #شهريار #گرامي_باد

شعر معروف «علی ای همای رحمت» از استاد شهریار

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را



دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين

به علي شناختم به خدا قسم خدا را


به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند

چو علي گرفته باشد سر چشمه ي بقا را



مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ

به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را



برو اي گداي مسکين در خانه ي علي زن

که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را



بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من

چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا



بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب

که علم کند به عالم شهداي کربلا را



چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان

چو علي که ميتواند که بسر برد وفا را



نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت

متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را



بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت

که ز کوي او غباري به من آر توتيا را



به اميد آن که شايد برسد به خاک پايت

چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را



چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان

که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را



چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم

که لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را:



«همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي

به پيام آشنائي بنوازد و آشنا را»



ز نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا
#استاد #شهریار ، #علی #ای #همای #رحمت ، #شاعر #معاصر

به مناسبت 1 اردی بهشت روز بزرگداشت #سعدی

اول دفتر به نام ایزد دانا/صانع پروردگار حی توانا

اکبر و اعظم خدای عالم و آدم/صورت خوب آفرید و سیرت زیبا

از در بخشندگی و بنده نوازی/مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا

قسمت خود می‌خورند منعم و درویش/روزی خود می‌برند پشه و عنقا

حاجت موری به علم غیب بداند/در بن چاهی به زیر صخره صما

جانور از نطفه می‌کند شکر از نی/برگ‌تر از چوب خشک و چشمه ز خارا

شربت نوش آفرید از مگس نحل/نخل تناور کند ز دانه خرما

از همگان بی‌نیاز و بر همه مشفق/از همه عالم نهان و بر همه پیدا

پرتو نور سرادقات جلالش/از عظمت ماورای فکرت دانا

خود نه زبان در دهان عارف مدهوش/حمد و ثنا می‌کند که موی بر اعضا

هر که نداند سپاس نعمت امروز/حیف خورد بر نصیب رحمت فردا

بارخدایا مهیمنی و مدبر/وز همه عیبی مقدسی و مبرا

ما نتوانیم حق حمد تو گفتن/با همه کروبیان عالم بالا

سعدی از آن جا که فهم اوست سخن گفت/ور نه کمال تو وهم کی رسد آن جا

#سعدی
غزل ۱