آرامش وجود من بــودنــم در آغــوش مــردانــه ات است

بگـذار حـســودان هــرچـه می خــوآهـنـد بگــویـنـد

جــز تـو و عـشــق تــو تـمـوم دنـیــا پَــر...

دارد عــادتــم مـی شـود
کــه بــا دلــهره تــو را بـــبوسـم !
مثل ِ گنجــشک هــا
کــه هــرگــز
آســوده از زمیـن ، دانــه برنمـی چیـنند!

نسیـــم ، دانــه از دوش مـورچــه انـداختــــ . . . . .
مورچـه دانـه را دوبـاره بر دوشـش گرفــت و رو به خــدا گفــت :
گــاهــی یــادم مـــی رود کــه ، هستی . . . !!!
کـاش بیـشتـــر نسیــم بــوزد . . . . .

#مــن،
#انــاری را مــی کنــم، #دانــه!
بــه #دل مــی گــویــم،
خــوب بــود ایــن #مــردم،
#دانــه هــای #دلشــان، #پیــدا بــود . . .

" #سهراب_سپهری "

مردانــه کــه دلت بگیـــرد کــدام زن میخواهــد آرامــت کند…؟

مردانــه که بغض کنے چه زنے توانایے آرام کــردنت را دارد…؟

مــرد که باشــے حق ایــن ها را نــدارے…

مــرد که باشے حـق ات فقـط در دل نگـهداشتن است….

مــرد که باشے از دور نماے ِ کوهـے را دارے , مغـرور و غمگیـن و تنهـا….

مــرد که باشے شـب که دلت بگـیرد

بیچـاره میشـوے...بیچــاره

دلگیـــرم از مرغانی كه دانــه خوردنشان پیش ما بود ولی جای دیگر تـــخم میگذارند بـگزار

بــروند روزی بـوی كباب شدنشان به مشاممان میرسـد ....

نسیـــم ، دانــه از دوش مـورچــه انـداختــــ . . . . .

مورچـه دانـه را دوبـاره بر دوشـش گرفــت و رو به خــدا گفــت:

...... گــاهــی یــادم مـــی رود کــه ، هستی. . . !!!

کـاش بیـشتـــر نسیــم بــوزد . . .

مــردی ســـیگار به دسـت را کـه دیــدی بــه چــشم تمــسخر به اونــگاه نــکن

فکــرنــکن سیگــارکشیدنــش بـه خاطــربـی ارادگیــش است...

بــدان قلبـش پــراســت اززخــم هایــی کـه دیگــران،بـااراده محــکم بــردل او زدنــد...

ودخــتری سیگــار بـه دســت را کــه دیدی

فــکر نکــن کــه او فاحــشه اســت...

بلــکه بـــدان قلــب او پــر است...

ازغـــم های مــردانــه ای،کــه با دود سیگــار التیــام پیــدا میکــند.

بــــــانـــــــو ؛

نــگــذار در خــشــونــتــ ِ مــردانــه گُـــم شــود

رفــتــار ِ مــيــنــيــاتــوري ِ دخــتــرانــه اتــ

...

بــــــانـــــــو ؛

نــگــذار در خــشــونــتــ ِ مــردانــه گُـــم شــود

رفــتــار ِ مــيــنــيــاتــوري ِ دخــتــرانــه اتــ

...

دارد عــادتــم مـی شـود
کــه بــا دلــهره تــو را بـــبوسـم !
مثل ِ گنجــشک هــا
کــه هــرگــز
آســوده از زمیـن ، دانــه برنمـی چیـنند!

مَـن یــک زَنــمــــ ..

هَــر چـقـَـدر هـَمـــ کــه اَدای ِ مُـحـکـَمـــ بــودَن را در بـیــاوَرمـــ!

هـَـر چـقـَدر هَـمـــ کــه اَدای ِ مُـسـتَـقِـل بـودَن ..

و هَــر چـقَـدر هَـمــ کــه بـگــویــَمـــ مـَـمــنــون ! خـودَمـــ از پَــسـِـش بـَـرمــی آيــَمـــ !

بــاز هـَـمــــ تـــهِ تـَـهـِـش..

بــه سـیــنــه ی مَــردانــه ات نــیــاز دارَمــــ ؛

بــه دَســت هــایـَـت حَــتــی ..

نــمــی دانــی چــه لِـذَتـی دارَد وَقـتــی "تــو" از خــیــابــان رَدَمـــ مــی کـُـنــی ..!

دلــم حـضـور مــردانــه می خــواهــد
نـــه اینـکـه مــرد بــاشـد
نه
مــــردانــه بـاشـد
حــرفـش...
قــولــش...
فــکــرش...
نـگـاهـش...
قـلـبـش...
وآنــقــدر مــردانــه
کـه بـتـوان تا بـیـنهـایــت دنـیــا بـه او اعـتــمــاد کــرد

تنهــایــی هـــایــم را دانــه دانـــه میشمارم . . . !
چه کـــــم میشوم از حس عاشقی . . . !
و چه راحـت میشوم از تعلق خاطر . . . !
چه آسوده میشوم از دغدغه . . . !
و آرام . . .
آرام میشوم از تنهــایی ام . . .

نسیـــم ، دانــه از دوش مـورچــه انـداختــــ . . . . .

مورچـه دانـه را دوبـاره بر دوشـش گرفــت و رو به خــدا گفــت:

...... گــاهــی یــادم مـــی رود کــه ، هستی. . . !!!

کـاش بیـشتـــر نسیــ-م بــوزد . . . . .