عشق به شکل پرواز پرندست
عشق خواب یک آهوی روندست
من زائری تشنه زیر باران
عشق چشمه آبی اما کشندست
من میمرم از این آب مسموم
اما اونکه از مرده عشق تا قیامت هر لحظه زندست
من میمیرم از این آب مسموم
مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز پرندست
تو که معنای عشقی به من معنا بده ای یار
دروغ این صدا را به گور قصه ها بسپار
صدا کن اسممو از عمق شب از لب به دیوار
برای زنده بودن دلیل آخرینم باش
منم من بذر فریاد خاک خوب سرزمینم باش
طلوع صادق عصیان من بیداریم باش
عشق گذشتن از مرز وجوده
مرگ آغاز راه قصه بوده
من راهی شدم نگو که زوده
اون کسی که سرسپرده مثل ما عاشق نبوده
من راهی شدم نگو که زوده
اما اونکه عاشقونه جون سپرده هرگز نمرده...

تو دل یه مزرعه

یه کلاغ رو سیاه

هوایی شده بره

پابوس امام رضا

اما هی فکر می کنه

اون جا جای کفترهاست

آخه من کجا برم

یه کلاغ روسیاه

من که تو سیاهیها از همه رو سیاه ترم

میون اون کبوترها با چه رویی بپرم

تو همین فکرا بودش

کلاغ عاشق ما

یه دلش می گفت برو

یه دلش می گفت بمون

که یهو صدایی گفت

تو نترس و راهی شو

به سیاهی فکر نکن

تو یه زائری برو

#زائری #بارانی ام، #آقا به #دادم #می_رسی ؟
#بی_پناهم ، #خسته ام ، #تنها ، به #دادم #می_رسی ؟
گر چه #آهو نیستم، اما پر از #دلتنگیم
#ضامن #چشمان #آهوها، به #دادم #می_رسی ؟
من #دخیل التماسم را به #چشمت بسته ام
#هشتمین #دردانه #زهرا، به #دادم #می_رسی؟

#السلام #علیک #یا #ثامن #الحجج (ع)