✘وقتے میبینے اونے کِه دوسِش دآرے فَـرقِ تو وَ بَقیــَّّه رو نمیدونِه بِهتـَر که بآ ھَمون بَقیـه بمونه زیآد وآسِه نِگـَه دآشتَنِش تَلـآش نَکُن یه ﻓـَ♨ـﻨﺪَﮎ ﺑﮕـﯿﺮ ﺯﯾرِ رآبِطـَت گـورِ بآبآےِ اِحسـآسِت موندَنــے رآھِشو بَلَـدِہ رَفتَـنےاَم بَهــآنَشــو✘

کوک کن ساعتِ خویش
اعتباری به خروسِ سحری، نیست دگر
دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است
کوک کن ساعت خویش
که مـؤذّن، شبِ پیـش
دسته گل داده به آب
و در آغوش سحر رفته به خواب
کوک کن ساعتِ خویش
شاطری نیست در این شهرِ بزرگ
که سحر برخیزد
شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین
دیر برمی خیزند
کوک کن ساعتِ خویش !
که سحرگاه کسی
بقچه در زیر بغل،
راهیِ حمّامی نیست
که تو از لِخ لِخِ دمپایی و تک سرفه ی او برخیزی
کوک کن ساعتِ خویش !
رفتگر مُرده و این کوچه دگر
خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است
کوک کن ساعتِ خویش !
ماکیان ها همه مستِ خوابند
شهر هم . . .
خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند
کوک کن ساعتِ خویش !
که در این شهر، دگر مستی نیست
که تو وقتِ سحر، آنگاه که از میکده برمی گردد
از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی
کوک کن ساعتِ خویش !
اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر
و در این شهر سحرخیزی نیست."

"کیوان هاشمی"

یک چمدان می خواهم


پراز مضامینِ تازه ی سفر


تا بی نهایتِ عشق


چتری برای زیرِ باران بودن


اتاقی به اندازه ی دوست داشتن


و چراغی به روشنی یک نگاه


که گرمم کند..


دست هایم تا ضریح تو


کشیده می شوند


امّا به تو نمی رسند


مرا به خود بخوان


که من از هیچ پایانی نمی ترسم


مگر از پایانِ عشق..

هَـمیشه بـآید کَسـی باشد

کـــہ مــَعنی سه نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هایَتـــ را بفهمد

هَـمیشه بـآید کسـی باشد

تا بُغض‌هایتــ را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد

بـآید کسی باشد

کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد

کـــہ اگر سکوتـــ کردے، بفهمد…

کسی بـآشد

کـــہ اگر بهانه‌گیـر شدے بفهمد

کسی بـآشد

کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے برای رفتـن و نبودن

بفهمد به توجّهش احتیآج داری

بفهمد کـــہ درد دارے

کـــہ زندگی درد دارد

بفهمد کـــہ دلت برای چیزهاے کوچکش تنگــ شده استــ

بفهمد کـــہ دِلتــ براے قَدمــ زدن زیرِ باران تنگــ شده استــ

همیشه باید کسی باشد

همیشه....

"خواب خوبی دیدم؛



زیر باران بودیم،



و کسی...




چتر نداشت!"



و من؛ یادم می آید که کسی زودترها گفته بود:



"چترها را باید بست...



زیرِ باران باید رفت..."

هَـمیشه بـآید کسـی باشد


تا بُغض‌هایتــ را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد



بـآید کسی باشد


کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد


کـــہ اگر سکوتـــ کردے، بفهمد


کسی بـآشد


کـــہ اگر بهانه‌گیـر شدے بفهمد


کسی بـآشد


کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے برای رفتـن و نبودن


بفهمد به توجّهش احتیآج داری


بفهمد کـــہ درد دارے


کـــہ زندگی درد دارد


بفهمد کـــہ دلت برای چیزهاے کوچکش تنگــ شده استــ


بفهمد کـــہ دِلتــ براے قَدمــ زدن زیرِ باران تنگــ شده استــ


همیشه باید کسی باشد


همیشه ...

#کاری #نمی_شود #کرد
#زندگی #یک_مهمانی #اجباری_ست
#زنی
#از #آرایشِ_زیاد
#به #دلقک_ها #شبیه_شده_است
#زنی #دیگر
#زیرِ #حجاب
#به #معصومیتِ #از #دست_رفته_اش
#شکلک #در_می_آورد
#کمی #آن_طرف_تر
#مردی
#در #کت_و_شلوار
#مردانگی_را #عکس #گرفت
#و #مردی_دیگر
با_نقابِ_جوانمردی
#دست #به #سرقت_زد
#تقصیرِ #هیچ_کس #نیست
#در #مهمانیِ #بالماسکه #نقاب #اجباری_ست

سُهرآب گُفتی: چَشمهآ را بآیَد شُست.. شُستَم

وَلـــی!..

گُفتی: جورِ دیگَر بآیَد دید.. دیدَم

وَلـــی.!.


گُفتی: زیرِ بآرآن بآیَد رَفت... رَفتَم

وَلـــی!..


او نَه چِشمهآیِ خیس و شُستِه اَم رآ..نَه نِگآهِ دیگَرَم رآ... هیچ کُدآم رآ نَدید..


فَقَط زیرِ بآرآن بآ طَعنِه ای خَندید و گُفت:

دیوآنِه یِ بآرآن نَدیدِه!!.

هَـمیشه بـآید کَسـی باشد
کـــہ مــَعنی سه نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هایَتـــ را بفهمد
هَـمیشه بـآید کسـی باشد
تا بُغض‌هایتــ را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد
بـآید کسی باشد
کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد
کـــہ اگر سکوتـــ کردے، بفهمد…
کسی بـآشد
کـــہ اگر بهانه‌گیـر شدے بفهمد
کسی بـآشد
کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے برای رفتـن و نبودن
بفهمد به توجّهش احتیآج داری
بفهمد کـــہ درد دارے
کـــہ زندگی درد دارد
بفهمد کـــہ دلت برای چیزهاے کوچکش تنگــ شده استــ
بفهمد کـــہ دِلتــ براے قَدمــ زدن زیرِ باران تنگــ شده استــ
همیشه باید کسی باشد
همیشه....