احتمالا مسیرتون ب گرفتن گواهینامه رانندگی خورده باشه
تو امتحان آیین نامه قبول بشی؛ بگن بیا برا آزمون عملی
نوبت شما که میشه؛ نفر قبلی رو پیاده میکنن ( از ماشین میندازن بیرون ! )
سوییچ و صندلی و گاز و ترمز رو هم میدن خدمتت که ازت امتحان بگیرن ...
حالا فکرش رو بکن یکی تو نوبتش ؛ افسر رو یادش بره و جو گیر شه!
فکر کنه ماشین رو بهش دادن که مال خودش بشه تا ابد و قرار هم نیست پس بگیرن
فرض کن جوگیر تر هم بشه پا بزاره رو گاز ، لات بازی دربیاره، بزنه به عابر بزنه به درخت و ماشینهای دیگه !
اصلا عشقش بکشه جاده رو بجای سمت راستش بندازه چپ بره و بجای مستقیم، زیگزاگ بره !
و اصلا اینجوری حال کنه که تمام چراغ قرمز ها رو رد کنه و پشت چراغ سبزها وایسه و ترافیک کنه!
اصلا آزمون رو یادش بره !
چنین فرضی خنده داره نه !؟ ....
مگه میشه ؟ مگه داریم !
باور کنید هم میشه ! هم داریم !
آدمهایی که ماشین عاریه ای زندگی رو پا به گازند و انگار قرار نیست هیچوقت پیاده شن !
همه از ماشین زندگی پیاده میشیم بعبارتی بهتر " پیاده مون میکنند ... "
امیدوارم با گواهینامه قبولی و خوشحالی پیاده شیم ؛
نه با مردودی و شرمساری و کلی جریمه خسارتهایی ک به بار آوردیم !
اینجا دنیاست؛ شهرک آزمایش ...

گیرم کِ با رنگ و لعاب صورتت را زیبا نمودی



با سیرتت چِ میکنی ؟



باحقیقت عریان چِ میکنی؟



تا بِ کی حاشا کنی ؟؟



چِ بوده ای چِ شده ای و چِ خواهی شد ...

برخی افراد نمی توانند تحمل کنند
که شما در حال پیشرفت در زندگیتان هستید
و به همین خاطر برای عقب نماندن از شما،
گذشته تان را پیش می کشند
و موانعی در مسیرتان ایجاد می کنند.
به آنها توجه نکنید و به راهتان رو به جلو ادامه دهید...

با نیت كار كن. مثلاً در حمام خودت را به این نیت بشوی كه داری نفس خود را از صفات رذیله و از هوای نفس و آرزوهای دور و دراز می شویی، سرت را به این نیت اصلاح كن كه داری گناهان و خیالات باطل را از وجودت قیچی می كنی. سرت را به نیت شانه كردن سر یك یتیم شانه كن. خانه را كه جارو می زنی و لباس ها را كه می شویی به نیت بیرون ریختن دشمنان اهل بیت(ع) از زندگی و وجودت انجام بده. چندوقت كه با نیت كار كردی آن وقت ببین كه نور همه فضای زندگیت را پر می كند و راه سیرت باز می شود.

به چشمی اعتماد کن که به جای صورت به سیرت تو می نگرد ، به دلی دل بسپار که جای خالی برایت داشته باشد و دستی را بپذیر که باز شدن را بهتر از مشت شدن بلد است

#چشمه_های_آلیس #استرالیا

چشمه های آلیس، منطقه ی پهناوری است که از میان دامنه های «مک دونل» قابل رؤیت است و دارای راه‌های آبی و طبیعی تماشایی بسیار زیادی میباشد. اگر کمی دورتر بروید، شاهد فرهنگ و هنر بومیان در حکاکی صخره‌ها- در زمان‌های بسیار دور خواهید بود. در داخل شهر گورستانی است که تنی چند از هنرمندان مشهوری چون «آلبرت نامانجیرا» آرامیده اند؛ آرامگاه «کارلد لستر» هم در همان جا واقع شده است.
«اولورو» از جمله شناخته شده‌ترین سرزمین‌های استرالیاست که نزدیک «آلیس» در امتداد «ُالگاس» و «رسیرت یولارا» در پارک ملی «اولورو» واقع شده است. منولیت عظیم اولورو که «صخرهی آلیس» نام دارد با ارتفاع ۳۴۸ متر بالای سطح « مواگا»، یکی از بزرگترین و زیباترین جاذبه‌های طبیعی استرالیا است.
«اُلگاس»، ۳۶ قله با سرهای گرد است که ۳۶ کیلومتر مربع از مناطق نزدیک را پوشانده است. هالهی مرموزی دورتادور اُلگاس را فرا گرفته و به راحتی قابل رؤیت میباشد. توریست‌هایی که حس ماجراجویی دارند، میتوانند از اُلگاس به عنوان شروع سفر خود آغار کنند. و بعد به تماشای «دره پالم»، صخره‌های دیدنی دامنه‌های مک دونل و تنگهی کینکز» بروند. پرواز بر فراز دامنه‌های مک دونل، خاطرات به یادماندنی و شیرینی را در ذهن شما به یادگار خواهد گذاشت.

این مثنوی حدیث پریشانی من است
بشنو که سوگنامه ی ویرانی من است
امشب نه این که شام غریبان گرفته ام
بلکه به یمن امدنت جان گرفته ام
گفتی غزل بگو، غزلم! شور و حال مرد
بعد از تو حس شعر فنا شد، خیال مرد
گفتم مرو که تیره شود زندگانیم
با رفتنت به خاک سیه می نشانیم
گفتی زمین مجال رسیدن نمی دهد
بر چشم باز فرصت دیدن نمی دهد
وقتی نقاب محور یکرنگ بودن است،
معیار مهرورزیمان سنگ بودن است،
دیگر چه جای دلخوشی و عشق بازی است
اصلا کدام احمق از این عشق راضی است
این عشق نیست، فاجعه ی قرن آهن است
من بودنی که عاقبتش نیست بودن است
حالا به حرف های غریبت رسیده ام
فهمیده ام که خوب تو را بد شنیده ام
حق با تو بود، از غم غربت شکسته ام
بگذار صادقانه بگویم که خسته ام
بیزارم از تمام رفیقان نا رفیق
اینها چقدر فاصله دارند تا رفیق
من را به ابتذال نبودن کشانده اند
روح مرا به مسند پوچی نشانده اند
تا این برادران ریاکار زنده اند
این گرگ سیرتان جفاکار زنده اند
یعقوب درد می کشد و کور می شود
یوسف همیشه وصله ی ناجور می شود
اینجا نقاب شیر به کفتار می زنند
منصور را هر آینه بر دار می زنند
اینجا کسی برای کسی، کس نمی شود
حتی عقاب در خور کرکس نمی شود
جایی که سهم مرد به جز تازیانه نیست
حق با تو بود، ماندنمان عاقلانه نیست
ما می رویم چون دلمان جای دیگر است
ما می رویم هر که بماند مخیر است
ما می رویم گرچه ز الطاف دوستان
بر جای جای پیکرمان زخم خنجر است
دلخوش نمی کنیم به عثمان و مذهبش
در دین ما ملاک مسلمان ابوذر است
ما می رویم مقصدمان نامشخص است
هر جا رویم بی شک از این شهر بهتر است
از سادگی است گر به کسی تکیه کرده ایم
این جا که گرگ با سگ گله برادر است
ما می رویم ماندن با درد فاجعه است
در عرف ما نشستن یک مرد فاجعه است
دیریست رفته اند امیران قافله
ما مانده ایم قافله پیران قافله
این جا دگر چه باب من و پای لنگ نیست
باید شتاب کرد مجال درنگ نیست
بر درب آفتاب پی باج می رویم
ما هم بدون بال به معراج می رویم