[Forwarded from Donya] اگر در دل کسي جایي نداري، فرش زیر پایش هم نباش... جایي که بودن و نبودنت هیچ فرقي نداره، نبودنت رو انتخاب کن. اینگونه به بودنت احترام گذاشتي... محبوب همه باش، معشوق من مهرت را به همه هدیه کن، عشقت را به من... با هر رفتني اشڪ نریز و با هر آمدني لبخند نزن شاید آنکه رفته باز گردد و آنکه آمده برود، آنقدر محکم و مقتدر باش که با این محبت ها و بي مهري ها زمین گیر نشوي... چنان برقص و شادی کن که دشمن از گفته خود پشیمان و دوست از کرده اش شاد شود... لازم است گاهي در زندگي، بعضي آدمها را گم کني تا خودتو پیدا کني ... بعضي از آدمارو باید دوست داشت، اما بعضي از آدمارو فقط باید داشت... .

همیشه خوانده ایم: دوست داشتن دل میخواهد نه دلیل! ولی دوست داشتن دلیل هم می‌خواهد وقتی عشق کسی کم رنگ می شود وقتی بودن و نبودنت بی تفاوت می شود وقتی دیگر به تو فکر نمی کند وقتی دیگر دلتنگ نمی شود وقتی دیگر سراغت را نمی گیرد اینها یعنی دلیل برای دوست داشتن ندارد یعنی دیگر دلی برایت نمی تپد که دوستت بدارد یعنی پشتوانه و تکیه گاهی در کار نیست که سر بر شانه هایش بگذاری یعنی منتظر احوالپرسی نباش یعنی نگران غصه هایت نیستم یعنی به اشکهایت فکر نمی کنم فراموشی همه ی حرفهای قشنگ و این یعنی پایان احساس یعنی تنهایی و گم کردن عشق... آیا به راستی عشق دلیل نمیخواهد؟ شکستن احساس مرهم نمیخواهد؟ و دوستت دارم اثبات نمی خواهد؟

چه جدی گرفتم شوخی های عاشقانه ات را...

و تو در عوض...

چه شوخی گرفتی بند بند شعرهای احساسی وجودم را ;

چه سرمست میخندی،

و من چه عاشقانه نبودنت را تاب آوردم .

ناگفته های "نزدیک"...

افسوس معلم رياضي هيچ گاه حساب روزهاي نبودن و بي كسي تورا نگفت
معلم انشا هيچوقت نگفت كه از محبت به تو انشا بنويسيم
گله داريم كه هيچ كس جغرافياي ظهورت را برايمان ترسيم نكرد
تاريخ غيبت را برايمان شرح ندادن و نگفتن كه چه كرده ايم كه...
اينگونه...
به تاريخ نبودنت عادت كرده ايم..
معلم اجتماعي به ما نگفت كه در اجتماع ما كسي هست كه نظاره گر ماست،
به جان خودمان آقا!! نگفتن..
وگرنه پيش رويت اينهمه گناه نميكرديم؛
اشكها و خوشحالي پدر و مادرمان از كارنامه ثلث آخرمان هنوز يادمان نرفته است؛
اي كاش يادمان ميدانند كه كسي هم هست كه هر روز كارنامه اعمالتان را مي بيند و از اعمال ما شاد و از گناهان ما گريان مي شود؛
و حالا همچون روزهايي كه از نيامدن معلم سركلاس خوشحال ميشديم و مهم نبود كه چرا نيامده..
و بهتر كه امروز نيامده..
در غيبت "غم هايت" را .."غصه هايت" را فراموش كرده ايم و سرگرم بازي هاي دنيا شده ايم...