لباس خاکی ها نديدم آينه‌اي چون لباس‌خاكي‌ها همان قبيله كه بودند غرقِ ‌پاكي‌ها به عشق زنده شدن، «عند ربِّهم» بودن شده ست حاصل آن‌ها ز سينه چاكي‌ها دليل غربتشان، اهلِ خاك بودنِ ماست نه بي ‌مزار‌ شدن‌ها، نه بي پلاكي‌ها به آسمان كه رسيدند رو به ما گفتند: زمين چقدر حقير است، آي خاكي‌ها