آنـقـدر دلـم از رفـتـنـت بـــــد شکـسـت کـه نـمـیـدانـم وقـتـی بـیـایـی،
کـدام تـکـه اش خـوشـحـال خـواهـد شـد!

یـکـی از بـزرگـتـریـن دغـدغـه هـای زنـدگـیـم ایـنـه کـه :
وخـتـی یـکـی داره بـاهـام حـرف مـیـزنـه مـن بـایـد تـو کـدوم چـشـمـش نـگـاه کـنـم ؟؟
راســت ؟؟
چـــپ ؟؟
وســط پـیـشـونـیـش ؟؟
دمــاغــش عـایـا ؟؟
هـیـچـکـدام ؟؟

داســـتـاטּ مـَـטּ و تــو از آنــجـا شـــروع شـد

کــﮧ پـشـت شـیشــﮧ ے بـے جـاטּ مـانیـتـور بـــﮧ هــم جــاטּ دادیــم ... !

با دکــمـــﮧ ـهــای سـَـرد کـیـبـرد ، دســت هـاے هــم را گـرفـتیـم و گــرمایـش را حـِـس کــردیـم ...!

بـا صــورتـک ـهـا ، هــمـدیگـر را بـوســیـدیـم و طــمـع لــَـب ـهــایـمـاטּ را چـشـیـدیم ...!

آهــنـگـے را هــم زمــاטּ با هــم گــوش کــردیـم و اشــک ریـخـتیـم ...!

شـــب بــخـیر ـهـایـماטּ پشــت خـط ـهـای مـوبایلـماטּ جـا نمـے مـانـد ...!

امــروز داســـتاטּ بــرگشــت ...

آغـــوش ـهـایــمـاטּ واقــعـی ،

بوســــﮧ ـهـایماטּ حــقـیقـی ،

امــا

با ایـטּ تــفـاوت کـــﮧ دیـگر مـــטּ و تـــو نـبـودیم ، هــر کـداممان یــک "او" داشــتیـم ...!

پشــت شـیشــﮧ ی ســرد مانیتـورم ، دلــم لــک زده براے یــک صــورتـک بــوســﮧ ....!

لــک زده بــراے یــک آهنـگ هــمـزماטּ ...

لــک زده براے یــک شــب بـخـیر ...

واقـعــاوقــتـی کـه تــღــو نــیـسـتـی مـــن نــمـی دانـم بــرای گُـم و گـور شــدن بــه کـدام جــانـب ِ جـهـان بــگـریـزم

آنـقـدر دلـم از رفـتـنـت بـــــد شکـسـت
کـه نـمـیـدانـم وقـتـی بـیـایـی،
کـدام تـکـه اش خـوشـحـال خـواهـد شـد!

زن که بـاشـے … عـاشـق شـوے “چـشـم سـفـیـد” خـطـابـَت مـے کـنـنـد ! راسـت مـے گـویـنـد . . چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه.. “تـو” .. مـُسـافـر هـیـچـکـدام نـبـودے

چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه..“تـو” ..مـُسـافـر هـیـچـکـدام نـبـودے...

مــــن زخمــهای بی نظیری به تــن دارم اما تــــو مهــــربان تــــرینشان بودی ، عمیـــــق تــــرینشان ، عــــزیـــز تـــرینشان!بعــد از تـــو آدم ها تنها خــــراش های کوچکی بودند بــرپوستـــم که هیچ کـدامشان به پای تـــــــو نــــــرسیـدند..

چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه..“تـو” ..مـُسـافـر هـیـچـکـدام نـبـودے...